พออาบน้ำเสร็จ ฉันก็ถูกร่างใหญ่เปลือยเปล่าอุ้มออกมาจากห้องน้ำ ตอนนี้เหมือนเขาจะเริ่มสร่างเมาแล้วนะ
“หยิบเสื้อผ้าในตู้ให้หน่อยสิ ”
ฉันถือโอกาสใช้เขาซะเลย ปอร์เช่เดินไปที่ตู้แล้วหยิบเสื้อผ้ามาให้ฉัน บ้าเอ้ยเดินโทงๆไปมา คนอะไรหน้าไม่อาย กว่าไอ้นั่นเขาจะสงบได้ ล่อไปตั้ง6รอบ ฉันใส่เสื้อผ้าเสร็จก็นอนตะแคงข้างหันหลังให้เขา ตอนนี้เปลือกตาหนักอึ้งเต็มที ฉันสลึมสลือกำลังจะหลับอยู่แล้ว
หมับ~
แต่ก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อแขนหนักๆของเขาพาดมาที่เอว ฉันมองดูมือหนานิ่งๆ ก่อนหันกลับไปมองหน้าเจ้าของมือ
“หลับเหรอ ”
ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ เขาคงไม่ได้คิดจะนอนกอดฉันหรอกนะ ฉันลองจับแล้วยกออกดู แต่แขนปอร์เช่หนักมาก ฉันถอนหายใจแล้วหลับตาลง มันเพลียจนขี้เกียจทะเลาะแล้วละ
-ปอร์เช่-
เช้าวันต่อมาที่ไซด์งานก่อสร้าง
“สวัสดีครับคุณปอร์เช่ เอ่อ…คุณอันนาไม่มาเหรอครับ ”
ในขณะที่ผมกำลังเดินตรวจงาน วิศวกรที่ชื่ออน
