ฉันหันกลับมามองหน้าคุณวัฒน์อีกครั้ง ก่อนยิ้มบางให้
“เอ่อ..ค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ ”
ฉันตอบตามน้ำไปก่อนแล้วกัน ไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเขาพูดอะไรไว้
“ ดีแล้วครับผมเป็นห่วงแทบแย่ ได้ข่าวว่าถึงขั้นต้องฉีดยาเลยหรอครับ ”
บอกว่าไม่สบายยังพอเข้าใจ ยังมีหน้ามาบอกว่าฉีดยาอีกหรอ นายนี่มันจะเกินไปแล้วนะไอ้หมาบ้าปอร์เช่ ฉันหันไปมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง แต่คนหน้ามึนกลับทำเฉย กลับห้องพักเมื่อไหร่ฉันหยุมหัวนายแน่
“ชะ..ใช่ค่ะ ปกติเวลาไม่สบายก็จะเป็นแบบนี้ตลอด ขอบคุณมากนะคะ แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ ”
ฉันฮึบไว้ในใจ เออออแก้ต่างไปก่อน
“แล้ว… อาหารที่ผมฝากไปให้ละครับ ไม่รู้ว่าอร่อยถูกใจคุณอันนาหรือเปล่า ผมกลัวคุณอันนาไม่อิ่ม เลยสั่งอาหารไปสองสามอย่าง เป็นยังไงบ้างครับของอร่อยระยอง พอทานได้หรือเปล่า”
“ หมายถึง…/หมายถึงอาหารที่ผมฝากไปกับคุณปอร์เช่หนะครับ อร่อยรึเปล่า ผมต่อคิวนานมากนะครับ ร้านนี้อาหาร
