ดอกไม้ในรังมาเฟีย

บทที่ 9 ยาปริศนา NC 25+

ปลายลิ้นอุ่นสอดสัมผัสเข้าไปความหารสหวานในโพรงปากนุ่มอย่างง่ายดาย กลิ่นบุหรี่ที่่่คาเทียร์กำลังได้รับในเวลานี้ปลุกอารมณ์ความกระสันในร่างกายของเธอให้รุนแรงขึ้น วงแขนเรียวโอบรอบลำคอของโคลินไว้ในขณะที่เขาเองก็โอบรัดเอวบางไว้แน่น

"อื้ม..." มาเฟียหนุ่มถอนริมฝีปากออกมาในขณะที่คนตัวเล็กหายใจหอบเพราะรสจูบอันหนักหน่วงเมื่อครู่ จากนั้นวงแขนกำยำจึงช้อนร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนและพาเดินตรงขึ้นไปยังห้องนอนของตน

ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนุ่มก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะหยัดกายขึ้นยืนและถอดเสื้อผ้าของตนเองออกจนหมด คาเทียร์จ้องมองความใหญ่โตที่แข็งชันเป็นลำยาวแนบชิดหน้าท้องแกร่งขึ้นมาจนถึงสะดือ

"ถอดเสื้อผ้าของเธอออก!" โคลินออกคำสั่งและเดินไปเปิดลิ้นชักบนหัวเตียงเพื่อหยิบซองถุงยางอนามัยออกมา เขาฉีกซองมันออกและจัดการสวมเครื่องป้องกันเข้ากับความใหญ่โตของตนเองในขณะที่เดินกลับมาหาคาเทียร์

"ฉัน..."

"ฉันอะไร? ลีลาชะมัด!" เขายื่นมือเข้าไปกระชากเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนเรือนร่างอรชรเปลือยเปล่าในเวลาไม่ถึงนาทีถัดมา

"นอนลงไป!" โคลินกดหัวไหล่มนให้นอนลงบนเตียง จากนั้นจึงแทรกกายกำยำเข้าตรงกลางเรียวขาสวยทั้งสองข้าง มือหนาประคองแก่นกายของตนเองถูไถสัมผัสกับกลีบดอกไม้อวบที่เปียกแฉะจนน่าแปลกใจ หญิงสาวมีสีหน้าเคลิบเคลิ้มเพราะฤทธิ์ของยาที่กำลังได้รับการตอบสนอง

โคลินจ้องมองเต้านมอวบอิ่มทั้งสองข้างในขณะที่หญิงสาวหลับตาพริ้ม จากนั้นเขาจึงเบียดแทรกความใหญ่โตของตนเองเข้าไปในช่องรักคับแคบอย่างยากลำบาก

"อื้ออ...เจ็บ" คาเทียร์ครวญครางออกมาแผ่วเบา ชายหนุ่มทิ้งตัวลงไปและตะโบมดูดดุนยอดบัวตูมชี้ชัน สะโพกสอบเริ่มหยัดเข้าออกเชื่องช้า จากนั้นจึงเร่งจังหวะรักหนักหน่วงและรุนแรงยิ่งขึ้น

"อ๊าส์! โคลิน อื้ออ...เจ็บ อ้าส์!" คาเทียร์ครวญครางออกมาอย่างลืมอายเมื่อถูกกระแทกกระทั้นหนักหน่วงและยังถูกโคลินตะโบมดูดดุนเต้านมอวบทั้งสองข้างอย่างหนักหน่วง

"โอวส์ ซีดด...เธอตอดมันจนฉันหงุดหงิด อ้าส์!" เขาครางกระเส่าและเร่งจังหวะรักขึ้นเรื่อยๆ

"อื้อ...โคลิน อ้าส์...ฉันรู้สึกแปลกๆ อ้าส์" เพราะแรงเสียดสีที่หนักหน่วงทำให้หญิงสาวรู้สึกได้ถึงความผิดปกติในร่างกายที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน โคลินพึงพอใจที่หญิงสาวครวญครางออกมา มันทำให้เขายิ่งเร่งจังหวะรักและแรงเสียดสีให้เพิ่มยิ่งขึ้น คาเทียร์เกร็งลำตัวในขณะที่โคลินไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนจังหวะรักให้เบาลง จากนั้นไม่นานความรู้สึกเสียวกระสันก็เเล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกายอันบอบบาง ความรู้สึกวาบหวาบและพิเศษที่เธอไม่เคยได้รับก็กำลังเล่นงาน จนในที่สุดก็ครวญครางออกมาจนสุดเสียง คาเทียร์เกร็งกระตุกถี่เป็นการบ่งบอกว่าเธอได้นำหน้าไปจนถึงจุดหมายปลายทางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"อ้าส์! มันแปลกๆ อื้อ...ฉันรู้สึก..." ใบหน้าสวยคมจ้องมองชายหนุ่มที่กำลังส่งเสียงครวญครางออกมาและกำลังเร่งสะโพกสอบถี่ขึ้น

"โอวส์ ซีดดด...เธอเสร็จก่อนฉัน!" เขาแค่นเสียงพูดสลับกับครวญครางออกมาอย่างยากลำบาก จากนั้นไม่นานชายหนุ่มก็เปล่งเสียงครางกระเส่าออกมาลั่นห้องนอนพร้อมกับเกร็งกระตุกปลดปล่อยของเหลวบางอย่างผ่านลำแท่งขนาดใหญ่ที่ฝังอยู่ในร่างกายของเธอในขณะนี้ น้ำสีขุ่นถูกรองรับด้วยเครื่องป้องกันที่เริ่มสร้างความรำคาญใจให้กับโคลินเป็นอย่างมากทั้งๆที่เขาก็ใช้มันมาตลอดและไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน

"อื้อ...เอาออกไปสิ!" คนใต้ร่างดุมาเฟียหนุ่มในขณะที่เขากำลังหายใจหอบเหนื่อย ใบหน้าหล่อคมคายซุกอยู่ตรงกลางระหว่างเต้านมอวบอิ่มทั้งสองข้าง เขาหยัดศีรษะขึ้นเล็กน้อยและกดริมฝีปากลงบนเต้านมอวบ จากนั้นจึงขยับริมในฝีปากหยักขึ้นมาครอบดูดปลายถันอย่างเอาแต่ใจอีกครั้ง

"อื้อ...พอแล้ว" คาเทียร์เอ่ยห้ามเสียงเบา โคลินไม่ฟังและยังคงดูดดุนปลายถันทั้งสองข้างสลับไปมาอย่างเอาแต่ใจอยู่เช่นนั้นเนิ่นนาน จนในที่สุดหญิงสาวก็เกิดอารมณ์กระสันขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มส่งเสียงครวญครางอีกครั้งโคลินจึงตัดสินใจถอนริมฝีปากออกมาจากยอดบัวตูม เขาหยัดกายขึ้นตรงและดึงแก่นกายของตนเองที่ยังคงความใหญ่โตอยู่ออกมา จากนั้นจึงดึงถุงยางอนามัยออกและปรายตามองคนตัวเล็กที่นอนแผ่หลาเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง มาเฟียหนุ่มหมุนตัวเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที

"บ้าจริง! นี่ฉันสมยอมไอ้บ้านี่เพราะยานรกจริงๆหรอ ฉันจะทำยังไงดี..." คาเทียร์ขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อความกระสันจางหายไปความรู้สึกเครียดก็กำลังเข้าครอบงำ

"แต่ความรู้สึกวันนี้ทำไม...มันถึงได้รู้สึกไม่เหมือนทุกครั้ง" หญิงสาวนึกถึงความรู้สึกตอนที่ตนเองกำลังถึงจุดสุดยอด มันช่างเป็นความรู้สึกแสนพิเศษที่เธอไม่เคยได้รับจากที่ไหนมาก่อน และแน่นอนว่าเธอกำลังตกหลุมรักความรู้สึกนั้นมากเป็นพิเศษ

"บ้าจริง! คิดอะไรวะเนี่ย" ทันใดนั้นโคลินก็เดินออกจากห้องน้ำมาโดยที่เขาใช้เพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่ คาเทียร์รีบหยัดกายลุกขึ้นนั่งและถอยขึ้นไปอยู่บนหัวเตียงก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมเรือนร่างเปลือยเปล่าของตนเองไว้

"ออกไป!"

"อย่าอวดดีไล่เจ้าของบ้าน" โคลินไม่ใส่ใจคำพูดของหญิงสาวมากนัก ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูห้องนอนก็ดังขึ้น มาเฟียหนุ่มจึงเดินตรงไปเปิดประตูเพื่อรับของบางอย่างมาจากบอดี้การ์ดหนุ่ม

เขาถือกล่องขนาดเล็กซึ่งไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้นเดินกลับมาหาคาเทียร์ กล่องปริศนานั้นถูกวางลงตรงปลายเตียงนอนขณะที่สายตาแหลมคมจ้องมองหญิงสาวด้วยแววตาสุดแสนเรียบเฉยค่อนไปทางเย็นชาเสียด้วยซ้ำ

"กล่องอะไร?" คาเทียร์จำเป็นต้องถามออกไปเพราะดูเหมือนว่ามันจะเกี่ยวข้องกับเธอโดยตรง

"ยา!"

"ยานรกอะไรของแกอีก ฉีดให้ฉันตายๆไปเลยถ้าแกจะฉีดยานรกของแกให้ฉัน!" เธอตะคอกเสียงดังอย่างเหลืออดและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

"ยาที่ฉันตกลงกับเธอไว้ไง" โคลินเปิดกล่องปริศนาและหยิบฉีดเข็มฉีดยาออกมา จากนั้นจึงเดินอ้อมกลับมาหาคาเทียร์ที่หัวเตียง

"ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่ามันเป็นยาที่ช่วยให้ฉันไม่มีอารมณ์แบบนั้นอีก!" หญิงสาวถามออกไปด้วยความหวาดกลัวและแววตาสั่นระริก

"มันก็มีอยู่สองอย่าง ระหว่างฉีดให้เธอตายกับฉีดให้เธอมีอารมณ์น้อยลง แต่จะไม่ฉีดก็ได้ เธอก็เลือกเอาก็แล้วกันว่าจะเอากับบอดี้การ์ดคนไหนถ้าเกิดมีอารมณ์ขึ้นมาอีก" มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

คาเทียร์ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตระหนักขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ชีวิตเธอก็แทบไม่เหลืออะไร ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่รอดถึงวันไหน จึงตัดสินใจยอมให้โคลินฉีดยาให้แม้จะไม่ได้เชื่อใจมาเฟียหนุ่มเลยแม้แต่น้อยก็ตาม และหากมันเป็นยาที่จะทำให้เธอไม่ต้องมีอารมณ์เช่นนั้นอีกเธอก็พร้อมที่จะเสี่ยงกับมัน