โคลินกระตุกยิ้มมุมปากและเบือนหน้าหนี เขาไม่ยอมบอกเธอเสียง่ายๆว่ายาที่ฉีดให้หญิงสาวนั้นคือยาอะไรกันแน่ คาเทียร์เริ่มรู้สึกหงุดหงิดเมื่ออารมณ์ความโหยหานั้นกำลังเดือนพล่านขึ้นในร่างกายของเธอจนเกินควบคุม เธอไม่สนใจสำรับอาหารอีกต่อไป
โคลินผละออกจากร่างบางและหยัดกายขึ้นยืน เขายกสำรับอาหารไปตั้งไว้บริเวณโต๊ะโซฟา จากนั้นจึงแกะกระดุมเสื้อเชิ๊ตของตนเองออกทีละเม็ด เขาถอดเสื้อออกจนเผยให้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่า ร่างสูงกำยำเดินกลับมาหาคาเทียร์ที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง
"คุณจะทำ..." หญิงสาวจ้องมองคาตรงหน้าที่กำลังปลดกระดุมกางเกงของตนเองและดึงมันลง หญิงสาวอดใจไม่ไหวที่จะจ้องมองความใหญ่โตของชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังแข็งชันจนสุดความใหญ่โตของมัน
"ตอนนี้เธอรู้แล้วใช่ไหม ว่าฤทธิ์ยาในร่างกายของเธอมันไม่ได้หายไปไหน" เขาก้าวขึ้นมาบนเตียงด้วยความรู้สึกกระหายหิวในร่างกายของหญิงสาว เช่นเดียวกับคาเทียร์ที่ปฏิเสธความโหยห
