"ทางนี้เร็วเข้า!" โคลินไม่ยอมปล่อยมือคาเทียร์เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวระหว่างที่ทั้งสองกำลังวิ่งหนีฝั่งตรงข้ามที่กำลังไล่ล่ามาอย่างกระชั้นชิด
"เราต้องหาที่หลบ วิ่งหนีแบบนี้ไม่รอดแน่ๆ!" คาเทียร์พูดขึ้นเมื่อเธอเหลือบไปเห็นตึกร้างซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก
"หลบตรงไหน?"
"ตามฉันมา" หญิงสาวเป็นฝ่ายก้าวขึ้นมาเดินนำหน้าโคลิน เธอวิ่งนำเขาไปยังตึกร้างแห่งหนึ่งและหลบเข้าไปในนั้นก่อนที่อีกฝ่ายจะตามมาทัน
"เราแค่หลบตรงนี้ก็พอ เดี๋ยวมอริสก็น่าจะตามมา"
"แล้วถ้ามอริสไม่ตามมาล่ะ คุณจะทำยังไง"
"ฉันพาเธอหนีรอดไปได้ก็แล้วกัน ดูด้วยว่าเธออยู่กับใครเขา!" เขาหันมาดุคนตัวเล็กเบาๆก่อนที่จะชะเง้อมองออกไปดูว่าฝ่ายตรงข้ามตามมาหรืือยัง
"ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังวิ่งมาทางนี้"
"จะบ้าหรอ เธอจะได้ยินได้ยังไง ฉันยังไม่ได้ยินเลย"
"ก็คุณแก่แล้วก็เลยหูไม่ดีหรือเปล่า ฟังดีๆสิ!" โคลินจึงพยายามตั้งใจฟังและก็เป็นอ
