เช้าวันต่อมา
โคลินค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสาย ชายหนุ่มกะพริบตาถี่ิเพราะแสงพระอาทิตย์กำลังสาดส่องเข้ามากระทบเข้ากับม่านตา เขาจึงหยัดกายลุกขึ้นนั่งด้วยความรู้สึกที่ยังคงหนักศีรษะอยู่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
"อื้ม...ปวดหัวจังวะ!" ร่างสูงกำยำยังคงอยู่ในชุดทักซิโด้ที่ดูไม่เหมือนชุดทักซิโด้อีกต่อไป สายตาสะลึมสะลือเหลือบไปเห็นคาเทียร์กำลังนอนขดตัวอยู่บนโซฟาก็รู้สึกแปลกใจ
"หึ! ไม่คิดจะเช็ดตัวหรือเปลี่ยนชุดให้ฉันเลยสินะ" ชายหนุ่มพึมพำพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาขยี้ตาเพื่อขับไล่ความขุ่นมัว จากนั้นก็นึกขึ้นมาได้ว่าเสื้อของตนเองน่าจะเปื้อนลิปสติกของคายาอยู่จึงก้มลงไปสำรวจ
"เหอะ ตลกตัวเองชะมัด นี่กูทำอะไรลงไปวะเนี่ย" ร่างสูงก้าวลงจากเตียงนอนและเดินไปสำรวจตัวเองบริเวณหน้ากระจก เขาเห็นรอยคิสมาร์กอยู่บนต้นคอก็นึกโกรธตัวเองขึ้นมา
"คงเห็นแล้วสินะ" โคลินหันมาหาคาเทียร์ซึ่งยังคงหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาจึงเดินเข้า
