"ไม่มีทาง!" เขาตอบออกไปโดยไม่ได้คิดไตร่ตรองเลยแม้แต่น้อย
"แปลว่าคุณไปนอนกับผู้หญิงมาจริงๆใช่มั้ย?" ใบหน้าสวยคมบึ้งตึงยิ่งขึ้น เธอหันกลับมาสบตาเขาด้วยแววตาตัดพ้อน้อยใจ
"ฉันไม่ได้ไปนอนกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น และฉันก็ไม่มีทางปล่อยเธอไปด้วย!" เขาเบือนหน้าหนีเพื่อข่มอารมณ์โกรธเคือง จากนั้นจึงยอมประคองคนตัวเล็กให้นั่งลงบนโซฟา ทว่าคาเทียร์กลับรีบหยัดกายลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำทันที
"อยู่กับฉันมันลำบากมากนักหรือยังไง?" เขาหยัดกายลุกขึ้นและเดินตามไปจนหยุดอยู่หน้าประตูห้องน้ำ โคลินตะโกนถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้อน้อยใจ
"มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก แต่สิ่งที่ทุกคนต้องการก็คืออิสรภาพ!" เธอตะโกนออกมาจากห้องน้ำเพื่อเป็นการตอบโต้เขา ชายหนุ่มได้แต่กำมือแน่นด้วยความรู้สึกโกรธเคืองเมื่อถูกตอบกลับมาเช่นนั้น
"ออกมาเดี๋ยวนี้!" เขาสั่ง
"ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง เอะอะก็เอาแต่ออกคำสั่งแล้วก็ให้ฉันทำตามคำสั่งของคุณทุกอ
