ตอนนที่2 ยาปลุกเซ็กส์
1238 Words
"หึ! เมื่อกี้ยังทำปากดี ตอนนี้จะบอกให้ฉันถอยอย่างนั้นหรอ?" โคลินจ้องมองดวงตาคู่สวยด้วยแววตาเกรี้ยวกราดดุจพญามัจจุราช มอริสยืนมองการกระทำของเจ้านายหนุ่มด้วยแววตาเรียบเฉยราวกับมันเป็นเรื่องปกติเสียอย่างนั้น แน่สิ! ก็เพราะพวกเขาคือมาเฟียที่มีจิตใจต่ำช้ายิ่งกว่าเดรัจฉานเสียอีก
"พวกแกมันคนเลว!" คาเทียร์ตะคอกใส่หน้าเขา เธอบิดกายไปมาเพื่อหลบหนีสัมผัสอันน่าขยะแขยงของมาเฟียหนุ่มจนข้อมือที่ถูกล่ามโซ่ไว้เกิดเป็นรอยแดงช้ำ
"ก็รู้ดีนี่ว่าฉันมันเป็นคนเลว แล้วเธอจะแส่หาเรื่องทำไม บอกมาว่ามีใครที่รู้เรื่องซื้อขายผู้หญิงพวกนี้อีกบ้าง?" เขาถามเสียงดังเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบ
"ไม่มี!" ฉันแค่บังเอิญไปเห็นผู้หญิงพวกนั้นเข้าฉันก็เลยช่วย" หญิงสาวโกหก เธอไม่ต้องการให้กลุ่มมาเฟียรู้ว่าตนกำลังช่วยตำรวจสากลอยู่ เพราะหากบอกไปเช่นนั้นก็ไม่ต่างจากการฆ่าตัวตายโดยการวิ่งเข้ากองไฟ
"หึ! แล้วไอ้คนที่มันพาเธอขับรถหนีออกมาล่ะ มันเป็นใคร?"
"ฉันแค่โบกรถให้เขาช่วยฉัน พอรู้ว่าฉันกำลังถูกตามล่า เขาก็เลยจอดรถทิ้งฉันลงข้างทาง"
"โกหก!"
"กรี๊ดดดด!" โคลินกระชากเสื้อของหญิงสาวออกจนขาดวิ่น เขาดึงบราเซียราคาแพงลงมาไว้ใต้ราวนมจนเผยให้เห็นเต้านมอวบอิ่มต่อหน้ามอริส
"นมใหญ่ดีนี่"
"ไอ้คนเลว อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวฉันนะ!" มือหนาขยับขึ้นมาบีบคางมนไว้ หญิงสาวน้ำตาคลอเพราะความเจ็บใจและความอับอายในเวลาเดียวกัน
"ไอ้มอริส มึงไม่ได้เอาผู้หญิงมานานแค่ไหนแล้ววะ?" โคลินกระตุกยิ้มมุมปากและจ้องมองใบหน้าสวยคมด้วยแววตาอาฆาตแค้น
"อาทิตย์หนึ่งได้ครับนาย"
"งั้นมึงเอากับมันให้กูดู กูอยากจะรู้ว่าระหว่างการเก็บความลับของคนอื่น กับเสียตัวให้มึง มันจะเลือกอันไหน" มือไหนขยับลงมาปลดกระดุมกางเกงของคาเทียร์ออก
"อย่านะ! ปล่อยฉันนะ กรี๊ดดด!" เขาถอดกางเกงยีนส์ออกจนเหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวบางที่ห่อหุ้มความงดงามเอาไว้
"ฉันไม่ชอบต่อรองกับใครเกินสองครั้ง เพราะฉะนั้นฉันจะถามอีกครั้งหนึ่งว่าใครที่รู้เรื่องนี้อีก ไม่เช่นนั้นเธอได้เป็นเมียไอ้มอริสแน่" เขากัดฟันดังกรอดเพื่อเค้นเอาคำตอบจากหญิงสาว
"ฉันจะแน่ใจได้ยังไง ว่าถ้าฉันบอกความจริงพวกแกไปแล้วฉันจะปลอดภัย"
"หึ! เธอกล้าต่อรองกงั้นหรอ?"
"ใช่! ฉันรู้เรื่องของพวกแก มากกว่าที่พวกแกคิดอีก"
"หึ! บอกมาให้หมด"
"พวกมันจับผู้หญิงที่แกกำลังจะส่งไปขายไปด้วยสองคน ฉันคิดว่าสองคนนั้นน่าจะบอกความลับของพวกแกกับตำรวจได้มากกว่าที่ฉันรู้ตัวอีก"
"บัดซบ! พวกมันจับผู้หญิงไปที่ไหน?"
"ฉันจะยังไม่บอกพวกแกจนกว่าฉันจะรู้ว่าฉันจะปลอดภัย" คาเทียร์ต่อรอง
"หึ! เธอเป็นใครกันแน่?" โคลินนึกเฉลียวใจขึ้นมาเมื่อเริ่มสัมผัสได้ถึงความฉลาดหลักแหลมของหญิงสาวตรงหน้า
"ฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก แต่สิ่งที่สำคัญคือฉันจะบอกความลับกับแก แล้วแกก็ต้องปล่อยฉันไป!"
"ไม่! เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าสิ่งที่เธอทำลงไป มันทำให้ฉันเสียหายเป็นสิบๆล้าน"
"แล้วยังไง สิ่งที่แกทำมันเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมายแล้วก็ผิดศิลธรรมด้วย ผู้หญิงพวกนั้นกำลังจะถูกส่งออกไปขาย พวกเขาเป็นคนนะไม่ใช่สินค้า!"
"เธอไม่เข้าใจ! มันมีอะไรมากกว่าที่ผู้หญิงอย่างเธอจะเข้าใจ"
"หมายความว่ายังไง?" คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเพราะความสงสัย
"ปลดโซ่ให้มันนั่งคุกเข่าลงแล้วมึงก็ไสหัวออกไป สั่งให้บอดี้การ์ดทุกคนห้ามเข้ามา" โคลินสั่งมอริสด้วยน้ำเสียงตึงเครียด
"อ๊าย!" คาเทียร์จำใจต้องนั่งคุกเข่าลงกับพื้นในขณะที่บอดี้การ์ดหนุ่มจ้องมองเธอด้วยแววตาเย้ยหยัน
"แกจะทำอะไร?" ดวงตากลมโตตวัดขึ้นมองร่างสูงกำยำที่กำลังเดินเข้ามาใกล้อีกครั้ง มอริสจึงเดินออกไปและปิดประตูโรงรถเสียงดัง
โคลินล้วงของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตนเอง คาเทียร์สังเกตเห็นได้ว่ามันคือขวดแก้วขนาดเล็กเท่านิ้วก้อยซึ่งมีน้ำสีใสอยู่ในนั้น
"อยากลองนี่มั้ย?"
"มันคืออะไร?" หญิงสาวมองด้วยความรู้สึกแปลกใจและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน โคลินเปิดฝาขวดออกและขยับมันมาใกล้ใบหน้าสวยคม
"ผู้หญิงสิบคนที่เธอปล่อยตัวออกไป ได้รับยานี้แล้วทุกคน"
"มันคือยาอะไร?"
"ยาตัวใหม่ที่ฉันคิดค้นขึ้นมาเองกับมือ"
"แล้วมันคือยาอะไรล่ะ?" คาเทียร์ตะคอกถามเสียงดัง
"ยาตัวนี้แพงมากๆ มันจะออกฤทธิ์ในร่างกายนานถึงสามเดือนโดยไร้ผลข้างเคียงอื่นๆ"
"เลิกพล่ามแล้วก็พูดมาสักทีว่ามันคือยานรกอะไร! แกคิดจะทำอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น?"
"ฉันไม่ได้แค่คิดจะทำกับผู้หญิงพวกนั้นนะ ฉันกำลังจะทำกับเธอด้วยต่างหาก" โคลินเหยียดยิ้มท่าทางสะใจ เขาขยับมือขึ้นมาบีบคางมนจนหญิงสาวอ้าปากออก จากนั้นจึงกรอกยาในขวดเล็กนั้นเข้าปากของเธอจนหมดขวด
"อึก! แก...แกให้ฉันกินอะไร?" หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวในสิ่งที่เธอเพิ่งจะกลืนลงท้องเมื่อครู่แม้มันจะมีรสชาติเหมือนน้ำเปล่าก็ตาม
"ไม่ต้องเป็นห่วง เธอจะยอมสงบนิ่งอยู่อีกแค่ประมาณห้าชั่วโมง แต่หลังจากนั้นเธอจะได้โหยหาฉัน" เขาเหยียดยิ้มมุมปากอีกครั้งด้วยความสะใจ
"แกพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?"
"มันเป็นยาปลุกเซ็กส์ชนิดรุนแรง ปริมาณที่เธอกินเข้าไปเมื่อกี้ มันจะออกฤทธิ์ในร่างกายนานถึงสามเดือน ออกฤทธิ์รุนแรงในหนึ่งเดือนแรก และหลังจากนั้นมันก็จะยังคงออกฤทธิ์อยู่ มันใช้สำหรับผู้หญิงขายบริการเพื่อปลุกอารมณ์ความรุนแรงทางเพศให้พวกเธอสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพไง" คาเทียร์เบิกตากว้างเมื่อได้ยินสรรพคุณที่โคลินพูดจบไปเมื่อครู่
"ไอ้คนเลว!"
"อีกห้าชั่วโมงร่างกายของเธอมันจะเรียกร้อง ไว้ฉันจะจัดคนมาให้เธอสักคน แล้วฉันจะนั่งดูอาการโหยหาของเธอ เพราะฉันไม่เคยเบื่อหน่ายที่จะดูผลงานของตัวเอง!"
"ไม่นะ! อย่ามายุ่งกับฉันเด็ดขาด ไอ้คนเลว!"
"ใช่! ฉันมันเลว และเธอก็จะได้ชดใช้ในสิ่งที่เธอทำลงไป ชดใช้ให้กับสิ่งที่ฉันเสียไปแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ!" เขากดเสียงต่ำแล้วจ้องมองใบหน้าสวยคมของคาเทียร์ด้วยความอาฆาตแค้น จากนั้นจึงหมุนตัวเดินออกจากโรงรถไปทันที
- Writer
