บทที่ 4 ทางเลือก
1596 Words
'ปัง ปัง ปัง'
"หนูเหนื่อยแล้วค่ะแด๊ด..ทำไมหนูต้องเรียนอะไรแบบนี้คะ"
"เพื่อใช้ป้องกันตัวเอง เพื่อความอยู่รอด เพื่อแด๊ดดี๊ และการตอบแทนวีแกนไง"
'อึก อะอร๊า~ อะอะ กรี๊ดดด'
'อะโอ้ย~ อาา อื้อ!!'
"หนูไม่อยากดู..ทำไมต้องบังคับหนูด้วย"
"จะยืนดูดีๆหรือจะลงไปเล่นกับพวกมัน!..ศึกษาเอาไว้ ว่าท่าไหนเด็ด ท่าไหนถึงเอาดุ้นอยู่ แกเป็นผู้หญิง! ต่อไปแกก็ต้องทำอย่างอีพวกนั้น"
จุดแข็ง : แกมันฉลาดเกินวัยพะเพื่อน
จุดอ่อน : แกมันอ่อนต่อโลก ความฉลาดของแกมันไม่ได้ช่วยอะไรในการใช้ชีวิตเลย ฮ่าๆ
•••••
"เธอมาทำอะไรที่สนามบิน จะกลับบ้านเกิดหรือ"
เกรย์สันถามไถ่พะเพื่อนราวกับว่าเขาไม่รู้เรื่องราวระหว่างเธอกับไดมอนด์เลย
เขาจะมาไม้ไหน..พะเพื่อนได้แต่คิดไตร่ตรองอยู่ภายในใจ มันทำให้เธอร้อนรุ่มแต่ก็ยังคงท่าทางที่สงบและดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรตามที่ถูกฝึกมา
"ทำไมถึงช่วยฉัน"
แต่จนแล้วจนรอดเธอก็อดที่จะถามเขาออกมาไม่ได้
"ฉันพอใจจะช่วย..มีอะไรไหม"
เขายักไหล่ นั่งไขว่ห้างในท่าที่สบายใจสบายกายไม่ร้อนใจอะไรเลยทั้งที่คนของวีแกนขับรถตามประกบพวกเราอยู่ใกล้ๆ
พะเพื่อนเงียบไปอยู่ครู่หนึ่งทบทวนสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ตรงหน้า หากเขาช่วยเธอแบบนี้แสดงว่าเขาคงจะรู้แล้วว่าเธอเป็นคนของวีแกน
"ไม่กลัวฉันล้วงความลับอะไรจากคุณอีกหรือไง"
พะเพื่อนลองตัดสินใจโยนหินถามทางไป
"แล้วที่เธอได้ไปเมื่อครั้งก่อน มันมีประโยชน์กับเธอไหมล่ะ พรียา"
เกรย์สันเรียกเธออย่างสนิทสนมทั้งที่พะเพื่อนไม่เคยแนะนำตัวกับเขามาก่อนเลย
ซึ่งพะเพื่อนก็มั่นใจในคำตอบที่เขาเพิ่งจะตอบกลับว่า เขารู้แล้วจริงๆ ว่าเธอเป็นคนของวีแกน และเรื่องระหว่างเธอกับไดมอนด์ละ เขารู้หรือเปล่า?
"เหอะ..ยอมรับว่าไม่ได้"
พะเพื่อนตอบกลับด้วยน้ำเสียงกึ่งประชด เธอยกมือขึ้นกอดอกและยังทำตัวเชิดสง่าราวกับนางพญาถึงแม้มันจะดูน่ารักมากกว่าสวยในสายตาของเกรย์สันก็ตาม
"ข้อมูลอันน้อยนิดกับความสุขเพียงครู่ก็สมเหตุสมผลดี..สำหรับฉันแล้ว อยากได้กำไรก็ต้องลงทุน แต่ทุนที่เธอลงไว้กับฉันมันน้อยไปหน่อย"
"คุณคือภารกิจที่ถูกยกเลิกแล้ว..ฉันไม่อยากลงทุนอะไรบ้าๆกับคุณอีก"
"ฉันไปอยู่เหมืองตั้งหลายเดือน..ดูเหมือนพวกวีแกนคนเบนเข็มใช้เธอเป็นนางนกต่อกับคนอื่นแล้วซินะ..คนนั้นเป็นใคร"
"ฉันควรบอกข้อมูลลับกับคุณไหมล่ะ"
พะเพื่อนยังเชิดค่อยหยั่งเชิงดูท่าทีของเกรย์สันจากทางหางตา
ปึก!
อยู่ๆมือหนาของเกรย์สันที่นั่งอยู่ข้างๆก็จู่โจมเธอด้วยการฉุดดึงเธอเขามาปะทะกับตัวเขาอย่างแรง
"เบบี๋..ที่ฉันสนใจ คือ หลังจากที่เธอนอนกับฉันแล้ว เธอนอนกับใครมาอีกหรือเปล่า"
"ทุเรศ!"
พะเพื่อนสบถด่าออกมา เธอทำใจดีสู้เสือพยายามช่วยเหลือตัวเองให้พ้นจากเงื้อมมือคนดีที่ตีสองหน้าที่ช่วยเธอออกมาจากสายตาของพวกวีแกน
หนีเสือ ปะ จระเข้!
"แสดงว่ายัง"
"คุณมัน!"
เกรย์สันยิ้มย่องโน้มหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูให้ได้ยินกันเพียงสองคน
"ครั้งแรกของเธอกับฉันมันดุดันมาก..ฉันเลยมั่นใจว่าเธอคงไม่พามันไปใช้งานต่อ"
พอจบประโยคเกรย์สันกวาดสายตาก้มต่ำลงไปมองจุดที่เข้าพูดถึง จนพะเพื่อนที่ถูกเขารัดหน้าร้อนผ่าวไร้การควบคุม
"หึ"
เกรย์สันหัวเราะในลำคออย่างพอใจ เขาจู่โจมเจ้าหล่อนอีกครั้งด้วยการหอมแก้มแรงๆ ฟอดใหญ่อีกหนึ่งทีถึงปล่อยเธอเป็นอิสระ
"ฉันมีข้อเสนอให้เธอ"
"..."
พะเพื่อนโมโหมากหลังจากที่ถูกฉวยโอกาส เธอพยายามปรับอารมณ์และเรียกสติของเธอให้กลับมา
"ฉันจะปกป้องคุ้มกันเธอจากพวกวีแกนตลอดจนเธอเรียนจบและกลับประเทศ"
พะเพื่อนหันขวับไปมองหน้าคนข้างๆทันที
"แลกกับอะไร"
เธอถามกลับอย่างไม่ลังเล..เพราะไม่มีอะไรในโลกที่ได้มาอย่างฟรีๆ ทุกอย่างต้องแลกมาทั้งนั้น
"นอนกับฉัน..ทำให้ฉันพอใจ"
"ขอคิดดูก่อน"
"ถ้าจะอาลัยอาวรณ์แฟนเธอที่ทิ้งเธออยู่คนเดียวให้เธอแห้งตายละก็ ตัดมันทิ้งซะ มันช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก เธอก็รู้ว่าวีแกนไม่กล้าทำอะไรคาร์ดิสันอยู่แล้ว"
พะเพื่อนขมวดคิ้วอย่างลืมตัว จากที่ฟังคนตรงหน้าพูดเหมือนเขาจะไม่รู้เลยว่า เธอกับไดมอนด์กำลังคบกันอยู่
"ว่าไง...คนของวีแกนตามเธอมาติดๆ ถ้าเธอปฏิเสธฉัน คนของฉันพร้อมจอดให้เธอซมซานกลับไปหาสองพ่อลูกนั่น"
"ฉันปลอดภัย..พวกมันเข้าใกล้ฉันไม่ได้"
"แน่นอน"
"ครอบครัวที่เหลืออยู่ของฉันต้องปลอดภัย"
"เธอทำให้ฉันต้องลงทุนเพิ่มนะเบบี๋"
"ฉันจะจ่ายค่าตอบแทนให้อย่างงามเลย"
พะเพื่อนตอบกลับไปเหมือนคนไม่คิด แต่ความจริงแล้วเธอคิดหนักมาก
ถ้าหากเกรย์สันทำได้อย่างที่พูดจริง เธอคงห่วงเรื่องน้องๆ ได้น้อยลง
"ดีล!"
หลังจากเกรย์สันตอบตกลง รถหรูแล่นด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น มุ่งสู่ทางข้างหน้าที่เป็นอาณาจักรของคาร์ดิสันเกือบจะแทบทั้งเมือง
ขอโทษนะคะ..ไดมอนด์
พะเพื่อนคิดถึงผู้ชายอีกคนที่เธออยู่กับเขาตลอดเวลาในเวลาสองสามเดือนที่ผ่านมา
เขาอบอุ่น...และทะนุถนอมเธอมาก มากเสียจนเธอก็ไม่อาจบอกกับตัวเองได้ว่าคิดกับเขายังไง
เธอมันเลวมากที่ทำกับเขาแบบนี้
ไม่หรอกเพื่อน..ไดมอนด์คือ ภารกิจ
แต่ เกรย์สัน คือ ทางรอด
เธอต้องเลือกทางรอด เพื่อครอบครัวที่เหลืออยู่
เธอต้องกลับไปปกป้องและดูแลน้องๆ
ติ้ง~~~
มึงคิดจะทำอะไร..กูขอเตือนมึงนะ
"ปิดเครื่องซะ..เดี๋ยวฉันให้คนเอาเครื่องใหม่มาให้"
เสียงทุ้มของคนข้างตัวบอก เขาไม่ได้แค่พูดกลับดึงโทรศัพท์ที่อยู่ในมือเธอและหย่อนมันลงกระเป๋าเสื้อสูทของเขา
"อยู่กับฉัน...ห่วงแค่ตรงนั้นก็พอ"
น้ำเสียงที่ดูอารมณ์ดีนับตั้งแต่ดีล..มันทำให้พะเพื่อนหมั่นไส้เขา และด้วยสายตาที่เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าและมองขึ้นมาหยุดที่ตรงนั้น..มันทำให้เธอนั่งหนีบขาชิดโดยไม่รู้ตัว
"บ้ากาม!"
"ใครใช้ให้เธอยั่วฉันล่ะ แม่กระต่ายน้อย..แค่คิดของก็ขึ้นแล้ว..เอซ! เหยียบให้มันเร็วกว่านี้ไม่ได้หรือไง"
เกรย์สันทำท่าหงุดหงิดตะโกนบอกลูกน้องคนสนิททั้งที่ห่างกันแค่เบาะหน้ากับเบาะหลัง
"ไร้ยางอาย"
"หรือเธอไม่คิดถึงคืนนั้นของเราบ้าง?? เธอโคตรเร่าร้อน"
"พอ! หยุดพูด"
"หึ! กระต่ายป่าวันนั้นไปไหนแล้วละ พูดแค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้..คืนนั้นเธอช่ำชองมากนะ"
"กรี๊ด!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ"
พะเพื่อนเริ่มมีน้ำโหเธอเสียการควบคุมของตัวเองไปในทันที
"ฉันคิดว่าเธอจะควบคุมหน้ากากตัวเองได้มากกว่านี้ซะอีก"
พะเพื่อนกำหมัดแน่น..เธอกำลังเสียรู้ผู้ชายตรงหน้าเขากำลังปั่นหัวเธอเล่นอย่างสนุก
"เป็นตัวของตัวเองก็ได้นะ..ฉันไม่ใช่วีแกน"
พะเพื่อนรู้ตัวอีกทีรถจอดอยู่ในลิฟต์ขนย้ายรถแล้ว มันกำลังขึ้นไปเรื่อยๆไม่มีทีท่าจะหยุด เธอเลิกสนใจเกรย์สันและมองรอบๆแทน
กึก!
รถเคลื่อนตัวเข้ามาในโรงจอดรถที่ทั้งชั้นมีแต่รถหรู ซูเปอร์คาร์ ไฮเปอร์คาร์ สปอร์ตคาร์ และอีกหลายประเภทจอดเรียงกันอยู่
"ฉันมีประชุมกับลูกน้อง เธอตามแม่บ้านไปก่อนนะ"
พะเพื่อนพยักหน้า มองตามหลังเกรย์สันที่เดินไปกับลูกน้องสองสามคน
"เชิญค่ะ"
พะเพื่อนตกใจเล็กน้อยเมื่อเจอแม่บ้านที่เขาพูดถึง เธอเป็นคนที่แต่งยูนิฟอร์มแม่บ้านที่สุดแสนจะเนี้ยบมากคนหนึ่ง ซึ่งเธอมายืนอยู่ตรงหน้าเธอเมื่อไหร่พะเพื่อนก็ยังไม่รู้ตัวเลย
"นายท่านสั่งให้คุณพักห้องนี้ และเตรียมตัวรอนายท่าน ของทุกอย่างจัดเตรียมไว้ในห้องหมดแล้ว ส่วนที่เตรียมไว้บนเตียง เป็นคำสั่งของนายท่านค่ะ หากคุณมีอะไรเพิ่มเติมสามารถกดกริ่งที่หัวเตียงเรียกดิฉันได้นะคะ"
พะเพื่อนหันไปมองประตูบานใหญ่ที่แม่บ้านกำลังแนะนำเธอ แค่ประตูยังดูแพง ข้างในจะเป็นยังไง
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
พะเพื่อนตอบรับอย่างเกรงใจ เธองุนงงแต่ก็พาตัวเองเดินเข้าห้องที่เธอบอก
"เฮ้อ!"
พะเพื่อนถอนหายใจทันทีที่อยู่คนเดียว แต่ยังไม่ได้จะหยุดพักหายใจหายคอ เธอก็ต้องยกมือกุมอกตัวเองด้วยความตกใจ
ชุดซีทรูสีแดงและจีสติงสีเดียวกันมันถูกวางไว้บนเตียง!!
•••••
- Writer
