"แต่มันเรื่องของครอบครัวฉัน!"
"ผมรู้ว่าคุณมีดี...แต่รู้อะไรไหม พวกมันคิดว่าคุณมีดีที่ตรงนั้นไง!"
เพียะ!!!!
•••••
"ว่าไงคะคุณ..ได้ข่าวน้องสาวฉันบ้างไหม"
แววตาอันร้อนรนนั่นมันยิ่งทำให้เกรย์สันขมวดคิ้ว ริมฝีปากของเขาไม่ขยับให้พะเพื่อนได้สบายใจเลยสักนิด
"ตอบอะไรหน่อย...ช่วยให้ฉันรู้สักนิดก็ยังดี"
"..."
เกรย์สันมองหน้าเธอนิ่ง เขาไม่เคยตึงเครียดเรื่องพวกนี้มาก่อนเลย คนหนึ่งก็เพื่อน อีกคนก็คนสำคัญ
"ฉันพยายามแล้วพรียา...แต่ไดมอนด์"
"จะทำยังไงดี...ถ้าฉันสูญเสียใครในครอบครัวไปอีกสักคนละก็.."
พะเพื่อนทรุดลงไปนั่งกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม ถึงแม้ว่าการร้องไห้ของเธอไม่ได้ส่งเสียงน่ารำคาญสำหรับเกรย์สัน แต่หัวใจเขาหล่นวูบทันทีที่เห็นน้ำตานั้นไหลอาบอยู่บนใบหน้าสวย
"ขอโทษนะ"
"ฉัน..ฉะ..รู้ว่าคุณ..พะ..พยายามแล้ว ขอบคุณนะคะ"
พะเพื่อนกลั้นเสียงสะอื้นไห้ไว้และพูดขอบคุณเขา เกรย์สันได้แต่ดึงตัวเธอเข้าม
