"เธอไม่ติดต่อกลับมาบ้างเหรอเซอร์.."
"ไม่เลยครับท่าน..ผมสอบถามเพื่อนที่คณะของคุณพะเพื่อนแล้ว เธอแจ้งว่าคุณพะเพื่อนเธอไปกิจกรรมเพื่อสิ่งแวดล้อม..ท่านจะให้ผมส่งคนไปตามไหมครับ"
"ไม่...ฉันเชื่อใจเธอ ปล่อยให้เธอใช้ชีวิตให้เต็มที่เถอะ"
•••••
"เอาละ..พรียา ฉันจะเข้าเหมืองรอบสุดท้ายก่อนกลับ อยากจะเข้าไปด้วยไหม"
เป็นประโยคคำถามที่เธอรอคอยในหลายรอบๆ ของสัปดาห์ที่พะเพื่อนคอยติดสอยห้อยตามเกรย์สันมาที่เหมือง
"เธอดีใจมากขนาดนั้นเลย"
"ฉันแค่อยากเห็นในสิ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมันก็เท่านั้นเอง ฉันชอบการเรียนรู้"
เกรย์สันยักไหล่เขาเดินนำพะเพื่อนออกจากที่พัก พอถึงปากทางเข้าเหมือง มือใหญ่จับคนร่างเล็กและกระชับเธอเข้ามากับตัว
"ฉันจะอุ่นใจกว่าถ้าเธออยู่ใกล้ฉันตลอดเวลา"
"ค่ะ..ฉันจะตัวติดกับคุณตลอดเวลาที่อยู่ในเหมือง"
พะเพื่อนจับมือเขาแน่นขยับตัวให้ใกล้ชิดกับเขาในทันทีเพราะกลัวจะชวดเวลาที่น่าตื่นเต้นและสำคัญ
