Chapter.8 เช็ดตัว

1306 Words

ร้าน S&W #เฮียยุ ผมพาไอ้แสบมากินข้าวร้านประจำ เป็นร้านอาหารกึ่งผับเวลานี้ร้านอาหารทั่วไปคงปิดหมดแล้ว กว่าจะจัดการกับไอ้คนดื้อที่ไม่ยอมหายงอน เกือบปากเปื่อยด้วยกันทั้งคู่แล้วไหมล่ะ ที่ทำไปผมมีเหตุผลของตัวเอง ได้ยินประโยคที่ว่า เธอจะไปจากผม ก็ทำให้ใจหายแบบบอกไม่ถูก ใจกระตูกวูบแปลกๆ แค่คิดว่าไอ้เด็กแสบคนนี้ต้องหายไปก็รู้เลยต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ผมติดเธอยิ่งกว่าเหล้าที่กินบุหรี่ที่สูบเข้าปอดซะอีก หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ไม่มีขายตามท้องตลาด ผลิตขึ้นมาใหม่ก็ไม่ได้ หาใหม่ก็ไม่มีใครเหมือน พยายามบำบัดแล้วทำยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะแบบนี้ผมถึงบังคับเธอสารพัด เพราะไม่อยากเสียเธอไป ใครจะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้ "กินไร สั่งสิ" "ไม่มีตังค์อ่ะ " "เดี๋ยวก็จับจูบแม่งกลางร้านเลย สั่งเร็วๆ จะกินอะไรก็สั่ง มากับใครดูด้วยมีปัญญาเลี้ยง" ลีลาเยอะจริง เรื่องกินจ่ายได้ไม่อั้นอยู่แล้วยกเว้นเหล้า เป็นผู้หญิงกินเหล้ามันไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD