ภรรยา[ไม่]ร้ายของนักแข่ง

ตอนที่17

นิ้วมือยาวลูบไล้บริเวณเนินสวาทภายนอกจนทั่ว ก่อนจะใช้นิ้วไล้ตามรอยแยกของกลีบเนื้อสาวแล้วชำแรกปลายนิ้วแหวกกลีบอวบอูมจนเห็นเนื้อสีแดงสดและนั่น มันทำให้เขารู้สึกปวดหนึบที่แก่นกายความเป็นชายขึ้นมาทันที แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็พยายามที่จะไปช้าๆ ไม่เร่งรีบอะไร

"เชร์ พี่ทนไม่ไหวแล้ว" ดรีมส่งเสียงโอดครวญอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะเวลานี้เธอมีความต้องการที่เพิ่มสูงมากขึ้นเป็นเพราะการปรนเปรอของคนที่คร่อมร่างของเธอ

"แล้วพี่อยากให้ผมทำอะไรเหรอครับ หรือว่าพี่..." ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะทนไม่ไหวเช่นกันแต่เขาก็ยังอยากจะแหย่เย้าคนใต้ร่างเล่น แถมนัยน์ตายังพราวแพราวอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

"ให้ตายเถอะเด็กคนนี้" สุดจะทนกับความเจ้าเล่ห์ ดรีมกำมือแน่นแล้วทุบลงไปที่ต้นแขนแกร่งอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นักทำให้คนขี้แกล้งถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอ

สุดท้ายเป็นดรีมที่ต้องสะดุ้งตัวแรงอีกครั้งเมื่อโดนนิ้วยาวบดขยี้ที่ติ่งสวาทอีกครั้งแล้วโน้มตัวลงจูบริมฝีปากนิ่มอีกครั้งแต่ทว่า คราวนี้กลับดูเร่าร้อนไม่อ่อนโยนเหมือนคราแรก มือเล็กๆ ลูบคลำแผ่นอกแน่น หน้าท้องที่เป็นมัด และเลื่อนลงต่ำไปยังจุดแก่นกายกลางความเป็นชายที่ตอนนี้พร้อมที่จะเข้าไปสำรวจโพรงนุ่มที่มีน้ำหวานฉ่ำวาวอยู่รอบๆ

ดิเชร์รีบดันตัวผละออกจากร่างบางแล้วถอดกางเกงชั้นในออกอย่างเร่งรีบแล้วโยนไปไม่รู้ทิศทาง จนตอนนี้เหลือเพียงกายกำยำที่เปลือยเปล่ายืนอยู่ปลายเตียงต่อหน้าหญิงสาว ที่ตอนนี้มีใบหน้าที่แดงซ่านยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า ยิ่งสายตาเจ้ากรรมไปสบเข้ากับบางอย่างที่กำลังผงกหัวทักทายเธออยู่

'ให้ตายเถอะ อายุแค่นี้แต่โตเกินตัวไปแล้ว' เสียงบ่นที่ดังกึกก้องอยู่ในใจทำให้เธอกลืนน้ำลายได้อย่างยากลำบากอีกครั้ง หัวใจที่เต้นแรงกลับเต้นระรัวยิ่งกว่าในตอนแรก แล้วตอนนี้คนที่เธอบอกว่าเด็กกำลังคลานเข่าตรงเข้ามาหาเธอ ราวกับว่าเธอกำลังเป็นเหยื่ออันโอชะ

"ผมจะทำเบาๆ แต่ถ้าเจ็บ...ผมคงหยุดไม่ได้แล้ว"

'ห๊ะ แล้วจะบอกทำไม'

ใบหน้าหล่อยิ้มบางๆ ที่มุมปากอย่างรู้ทันความคิดของเธอ ดิเชร์เคลื่อนมือใหญ่กอบกุมอกอวบเด้งทั้งสองข้างอย่างไม่น้อยหน้ากัน สลับหนักเบาไปมา แล้วเอามือใหญ่แยกเรียวขาออกห่างก่อนจะแทรกตัวเข้ามา ส่งปลายนิ้วยาวเอาไปที่ช่องทางรักที่มีเนื้อนุ่มๆตอดรัดนิ้วเขาอยู่ มันช่างฉ่ำหวานเมื่อเขาได้ลองรสชาติที่ติดอยู่ที่นิ้ว

"ขอผมลองนะครับพี่ดรีม" ใบหน้าสวยชะโงกใบหน้าขึ้นมองคนที่บอก ไม่ทันได้ถามอะไรความรู้สึกแปลกใหม่ก็เกิดขึ้นราวกับว่า มีผีเสื้อบินวนในช่องท้องนับร้อยๆตัว ความรู้สึกวูบวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่างคล้ายจะหมดเรี่ยวแรง

ใบหน้าคมคลุกเคล้าไปทั่วทุกซอกทุกมุมพอๆ กับลิ้นนุ่มที่ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดีในแบบที่จะเป็นไปตามธรรมชาติ ทำให้ร่างบางยิ่งสั่นสะท้านไปทั้งร่างกายและหัวใจจนร่างบางกระตุกเกร็ง ปลายเล็บแหลมจิกลงที่หัวไหล่ทั้งสองเพื่อระบายความความเสียวซ่าน ก่อนจะร้องเสียงหลงแล้วครางชื่อของที่ปรนเปรอออกมา

"อ๊าง เชร์!" ความสุขสมแผ่กระจายทั่วร่าง ราวกับได้ขึ้นสวรรค์ในพริบตา

"พร้อมแล้วนะครับ" เขาเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างเอาใจ

ดิเชร์เคลื่อนร่างเปลือยเปล่าเข้าไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขาเรียว ที่เขาจับแยกออกจนกว้างในคราแรกแล้วจดจ่อแก่นกายชายที่ตื่นเพริดพร้อมที่จะเข้าไปสำรวจช่องทางรักด้านใน

"กรี๊ด เจ็บ!" ดรีมกรีดร้องเสียงดังด้วยความเจ็บแปลบในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน จนเธอจิกเกร็งปลายเท้า ดีที่ว่าดิเชร์สั่งทำห้องเก็บเสียงไม่อย่างนั้นชั้นนี้ทั้งชั้นคงได้ยินเสียงเมียเขาอย่างแน่นอน

"ทนหน่อยนะครับ เดี๋ยวก็หายแล้ว" ดิเชร์พูดปลอบประโลมเหมือนกับคนที่มีประสบการณ์ แต่ใครจะรู้เขาแค่มีทฤษฎีอยู่เต็มหัวไปหมด ในขณะที่เขาเองก็รู้สึกคับแน่น ทำให้ตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะขยับเอวได้

"พี่ดรีมครับ มองตาผม...ผ่อนคลายครับ อย่าเกร็ง" เขาพูดจบก็ก้มลงจูบอย่างอ่อนโยน แล้วผละออกเลื่อนริมฝีปากไปจุมพิตที่หางตาที่กำลังมีน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บเขาใช้จังหวะนี้ค่อยๆดันแก่นกายชายเข้าไปจนสุดลำ

"อื้อ" ดรีมพรูลมหายใจออกมายาวๆแล้วหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระบายความเจ็บที่กึ่งกลางกายสาว

"ฮึ่ม" เสียงคำรามในลำคอ สะโพกสอบเกร็งจนเขาต้องขบกรามแน่นเมื่อความคับแน่นกำลังทรมานเขาอยู่

สะโพกสอบเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ในขณะที่สายตาคมก็คอยจับจ้องที่ใบหน้าสวยอยู่ไม่วางสายตา เพื่อดูว่าคนใต้ร่างจะมีสีหน้าอย่างไร จะรู้สึกดีไหม จะชอบไหมกับสิ่งที่เขาปรนเปรอให้

"ชอบไหม รู้สึกดีหรือเปล่าครับ"

"อือ" ดรีมเธอตอบสั้นๆ อย่างทำอะไรไม่ถูกไม่รู้ต้องทำหน้ายังไง เอามือวางไว้ที่ไหนถึงจะดี

"กอดคอผมเร็ว"

สองแขนเรียวยกขึ้นโอบรอบไหล่หนา ในขณะที่ขาของเธอถูกมือใหญ่จับขึ้นไปเกี่ยวที่เอวสอบทั้งสองข้าง ร่างสูงเริ่มขยับเอวสอบอีกครั้งคราวนี้เพิ่มระดับความเร็วขึ้นและเข้าจนลึกสุดลำจนสร้างความเสียวสะท้านให้กับเธอเป็นอย่างมาก จนเธอลืมไปเลยว่าที่ช่วงล่างของเธอหายเจ็บไปตั้งแต่เมื่อไหร่

"เร็วอีกได้ไหม มันอึดอัด" ดรีมร้องขออย่างไร้ความเขินอายเมื่อความคับแน่นมันยังคงอยู่ถึงแม้จะไม่ได้มากเหมือนอย่างในตอนแรกก็ตาม

ดิเชร์ยิ้มตอบแล้วเร่งสะโพกให้ถี่รัว ทุกครั้งที่สะโพกขยับออกเขาจะเอาออกมาจนเกือบหลุด ก่อนจะขยับสะโพกเข้าให้ลึกจนมิดและหนักหน่วง ถี่กระชั้นยิ่งขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วบริเวณห้องนอนที่เก็บเสียง จึงทำให้สะโพกสอบกระแทกกระทั้นได้จนแรงตามที่ต้องการและ ตามที่คนใต้ร่างรับไว้เช่นกัน

"เกาะผมไว้แน่นๆ วันนี้แค่เบาๆก่อน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเซ่าก่อนจะเร่งจังหวะสะโพกให้ถี่ระรัว และให้มั่นใจว่าทุกการขยับมันจะต้องสุดลำจะได้ตราตรึงและดำดิ่งไปกับบทรักเร่าร้อนที่เขาเป็นคนมอบให้

ความกลมกลึงอวบเด้งกระเพื่อมไหวตามแรงรักที่หนักหน่วง กำลังล่อตาล่อใจเสียจนเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงดูดดุน ใช้ลิ้นร้อนปาดเลียไปจนทั่วทั้งเต้าทรวงสลับไปมาทั้งสองข้างอย่างไม่ยอมให้น้อยหน้าไปกว่ากัน

เกลียวคลื่นความปราถนากำลังจะถึงฝั่งเมื่อดิเชร์รู้สึกถึงแรงตอดรัดจากภายในช่องทางรักที่คับแคบ และคนใต้ร่างที่แอ่นหยัดขึ้นจนแผ่นหลังไม่ติดอยู่กับที่นอนเหมือนอย่างตอนแรก และตอนนี้ ดรีมได้ถึงสวรรค์ไปอีกครั้ง ความสุขสมสุดขีดยังคงตรึงร่างไม่ปล่อยให้ขยับตัวได้เลยได้แต่นอนมองคนบนร่าง ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อที่ขึ้นตามกรอบหน้า ผมชื้นแฉะและมันทำให้คนตรงหน้าดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น

"กำลังเคลิ้มกับบทรักของผมใช่ไหมครับพี่ดรีม"

"เด็กบ้า"

เพียงแค่ไม่กี่วิต่อมา คล้ายทางสวรรค์เปิดรับเขาอยู่เช่นกัน เขาเลยกระแทกใส่ถี่ๆอีกไม่กี่ครั้ง ความสุขสมก็พุ่งออกเป็นธารเต็มอยู่ที่หน้าท้องขาวที่แบนราบ

"เกือบเอาออกไม่ทัน"

ดิเชร์พูดก่อนจะทรุดตัวลงซบที่หน้าอกนิ่ม เสียงหายใจหอบสะท้านดังประสานขึ้นและค่อยๆเบาลงจนเงียบหายไปในเวลาต่อมา ในขณะที่เปลือกตาสวยนอนหลับอยู่นั้น ดิเชร์ยกมือขึ้นปาดเหงื่อตามใบหน้าแล้วกดหอมหนักที่หน้าผากและริมฝีปากนิ่ม แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย

ผ่านไปไม่กี่นาที ร่างสูงเดินออกมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำ เขาค่อยๆเช็ดเบาๆที่หน้าท้องขาวที่เต็มไปด้วยน้ำรักคาวขุ่นของเขา นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ใช้แม่นางทั้งห้า ปลดปล่อยครั้งนี้มันเลยเยอะเป็นพิเศษ เมื่อเช็ดเสร็จเขาก็ไม่ลืมที่จะโทรไปลางานให้ดรีม และสั่งงานตะวันที่เป็นเลขาหน้าห้อง ก่อนจะโทรไปหาคานโลกับเจมส์ ให้จัดการเกี่ยวกับชุดทำงานเด็กนั่งดริ้งก์ของผับให้ดูเรียบร้อยและมิดชิดยิ่งขึ้น

มือใหญ่กดต่อสายไปยังคลาวด์ที่เป็นเบอร์ที่เขาไม่ได้รับเมื่อช่วงเย็น

"สัส กว่าจะโทรกลับได้นะมึง มัวทำอะไรอยู่ว่ะ" ทันทีที่คลาวด์รับสาย ดิเชร์ก็เดินออกมาคุยที่นอกระเบียง

"เออ! มีไร"

"ที่สมาคมเขาเลื่อนเป็นซ้อมใหญ่พรุ่งนี้ พอดีสนามต้องปิดปรับปรุงก่อนวันแข่งจริง"

"เออ กี่โมง"

"เวลาเดิม เช้า!"

"เออ ขอบใจแค่นี้นะ"

"เดี๋ยว มึงยังไม่บอกกูเลยว่าทำไมมึงเพิ่งโทรมา"

"เสือก พรุ่งนี้เจอกัน"

"เออ!!"

มุมปากยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี นิ้วยาวกดวางสายแล้วเดินกลับเข้าไปยังห้องนอนแล้วนั่งลงข้างๆคนที่กำลังนอนหลับลึกด้วยความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมในร่ม

"พี่ดรีมครับ ตื่นเถอะครับ"

"หื้อ กี่โมงแล้ว" ดรีมนอนคว่ำตะแคงข้างเอาใบหน้าออกไปทางหน้าต่าง ก่อนจะลืมตาเพราะเสียงเรียกของคนที่เธอเริ่มจะคุ้นเคย

"ผมโทรไปลางานให้แล้วครับไม่ต้องห่วง" น้ำเสียงของดิเชร์ยังคงอ่อนละมุนเหมือนเดิม

"อะไรนะ! ลาทำไมนั่นเงินทั้งนั้นเลยนะ" ดรีมทำเสียงดุอย่างลืมตัว จนทำให้ดิเชร์เลิกคิ้วใส่ดวงตาคู่สวยจึงทำให้ดรีมได้สติ แล้วรอฟังเชร์พูด

"พี่ดรีม ผมมีเรื่องต้องคุยกับพี่" ดิเชร์เอ่ยด้วยแววตาที่ไม่มั่นใจ

"เอาไว้ก่อนได้ไหม เพราะยังไงพี่ต้องรีบกลับห้องไปดูแม่ด้วย...เชร์ ไม่งอนพี่นะ ถ้าอย่างงั้นพรุ่งนี้เช้าเจอกันพี่จะรอหน้าแฟลตเหมือนเดิม"

"พี่ดรีม พรุ่งนี้ผมต้องไปทำ..." ดิเชร์ยังคงอ้ำอึ้งไม่กล้าพูดออกไป

"ทำอะไรเหรอ"

"พรุ่งนี้ผมต้องเข้าไปมหาวิทยาลัยน่ะครับ เย็นๆเดี๋ยวผมไปรับพี่ที่หน้าบริษัทแล้วเราจะคุยกัน ที่ห้องผม" ในที่สุด ดิเชร์ก็ยังเลือกที่จะโกหกออกไป ด้วยความรู้สึกที่กลัวว่าเขาจะสูญเสียหญิงสาวรุ่นพี่ตรงหน้าไป

"เอาอย่างนั้นก็ได้ ไปส่งพี่ที่ห้องนะ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน"

"ครับ" ดิเชร์ตอบสั้นๆอย่างงงๆ ทำไมพี่ดรีมของเขาไม่พูดเรื่องก่อนหน้านี้เลย หรือว่าเขาต้องเป็นคนพูดก่อน แล้วจะยังไงต่อ...

"ทำไมมันเหมือนโดนฟันแล้วทิ้งเลยว่ะไอ้เชร์"

ไม่นานนักดรีมก็ออกมาจากห้องน้ำในผ้าชนหนูที่ห่อตัวแล้วมาแต่งตัวที่หน้ากระจก โดยที่มีดิเชร์นั่งพิงหัวเตียงมองอยู่อย่างไม่กะพริบตา

"พี่ดรีมครับ พี่ลืมไปหรือเปล่าว่าวันนี้ผมมีนัดกับพี่ เพื่อพากันไปหาแม่พี่จะได้ทำความรู้จักกัน"