“หมายความว่าเจ้า..ให้ข้าสั่งประหารนางหรือ” กุ้ยอ๋องถามย้ำอวี่หมิ่งฟู่ที่มาทวงความยุติธรรมแทนพี่ชาย
พุทธิญามองหน้าคนรักด้วยความรู้สึกน้อยใจอยู่ลึก ๆ แต่เธอก็อยากรู้ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป จึงเงียบและฟังอย่างสงบไม่มีการโต้แย้งทั้งสิ้น รอให้จบเรื่องแล้วค่อยโวยวายก็ยังไม่สาย
อวี่หมิ่งฟู่ยิ้มกว้างแล้วส่งสายตาหวานเชื่อมให้ชายหนุ่ม ในที่สุดเขาก็เห็นนางกับพี่ชายสำคัญกว่าสตรีนางนั้น แล้วจึงมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสะใจ
“เจ้าค่ะท่านอ๋อง”
“ถ้าเช่นนั้นข้าขอถาม พี่ชายของเจ้าทำอะไรนาง ถึงได้มีเรื่องมีราวเกิดขึ้น”
อวี่หมิ่งฟู่มองท่านอ๋องด้วยความตกใจ แล้วนิ่งอึ้งไปเพราะจนต่อคำตอบ ใช่! นางไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักนิด แล้วจะตอบเขาได้อย่างไร
“ตอบข้ามาเดี๋ยวนี้!” เสียงของเขาเฉียบขาดคล้ายตะคอก มองนางด้วยสายตาคาดโทษ
“ท่านอ๋องเจ้าคะ คุณหนูของข้าน้อยเป็นห่วงคุณชายจนเลอะเลือน ท่านอย่าถือสาเลยนะเจ้าคะ” โค่วอี้ออกหน
