ตำหนักฝ่ายในพระราชวังฉางอาน
สตรีสูงศักดิ์ทั้งสามกำลังขมวดคิ้วมุ่น กับข่าวที่ได้รับจากกงกงของฝ่าบาท
“หย่งหมิงถือตัวยิ่งนัก ข่าวที่ได้รับมาผิดพลาดหรือเปล่า”
“เสด็จย่า เรื่องนี้องครักษ์คนสนิทของฝ่าบาทเป็นคนเห็นเองกับตาเลยนะเพคะ” ฮองเฮากล่าวพร้อมกับใบหน้าที่แต้มด้วยรอยยิ้ม
“ท่านแม่อย่าเพิ่งกังวลใจ เรื่องนี้หม่อมฉันจะให้พระมเหสีถามเอาความจริงจากฝ่าบาทอีกครั้งดีหรือไม่” ไทเฮาเสนอ
“หม่อมฉันจะลองถามจากฝ่าบาทดูอีกทีนะเพคะ” ฮองเฮาเสนอต่อพระอัยยิกาและไทเฮา
“ข้าภาวนาขอให้มันเป็นความจริงสักที” พระอัยยิกาพึมพำ
“กุ้ยอ๋องไม่ใช่ชายหนุ่มเจ้าสำราญ ที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น ไม่เช่นนั้นเราคงไม่ต้องมานั่งยัดเยียดสาวงาม เพื่อเป็นชายาให้เขาหรอกเพคะ” ไทเฮากล่าว
“ข้าก็คิดเช่นนั้น หย่งหมิงน่ะถือตัวทระนงตน สาวงามที่ใจกล้าบ้าบิ่นก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้ เรื่องนี้ถ้าไม่ใช่ว่าเขาเป็นฝ่ายเข้าหานาง คงไม่กลายเป็นเรื่อ
