เสี่ยวซิงช่วยหญิงสาวหอบเสื้อผ้า แล้วเดินลัดเลาะด้วยเส้นทางลัดไปที่ห้องซักล้าง ยืนยันเสียงแข็งว่านางจะเป็นคนซักให้เอง
“ข้าช่วยนะ จะได้เสร็จเร็ว ๆ เจ้าจะได้รีบไปนอน” เห็นเสี่ยวซิงช่วยผสมน้ำเตรียมซักผ้า ยิปซีจึงหยิบเสื้อผ้าสีอ่อนเข้มแยกออกจากกัน แล้วจึงช่วยกันลงมือกับเสื้อผ้าทั้งกอง
“ท่านหญิง น้ำสุดท้ายท่านยังไม่ต้องซักนะเจ้าคะ อากาศแบบนี้ตากไปก็ชื้น ไว้ตอนเช้าข้าจะมาทำต่อให้เอง”
“ก็ได้ ตอนเช้าข้าจะมาช่วยนะ” เพราะอากาศที่นี่ยิ่งดึกยิ่งหนาวจริง ๆ ตอนนี้เธอคิดถึงห้องนอนแสนอุ่นนั่นเหลือเกิน
เสี่ยวซิงแอบถอนหายใจ อย่างน้อยนางก็ยอมเชื่อฟัง ส่วนเรื่องพรุ่งนี้ นางกับเสี่ยวหลันจะรีบจัดการก่อนที่นางจะตื่น
พุทธิญารีบเดินเพราะอยากถึงห้องเร็ว ๆ แต่ก็ยังช้ากว่าเสี่ยวซิง เห็นตัวเล็กแบบนั้นแต่เดินเร็วจนแทบจะเหมือนวิ่ง
“เจ้าจะรีบเดินไปไหนของเจ้าน่ะซิง”
“ก็รีบกลับห้องสิเจ้าคะ ก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้า”
