เห็นนางสะอื้นไห้เขาก็ปวดใจยิ่งนัก “พอเถิด หยุดร้องได้แล้ว ข้าจะยกโทษประหารให้นาง แต่นางจะต้องรับโทษโบยสิบไม้แทน”
“ขอบคุณท่านอ๋อง น้ำใจของท่านช่างประเสริฐยิ่งนัก ขอให้ท่านจงมีแต่ความเจริญนะเจ้าคะ” เสี่ยวซิงหัวเราะทั้งน้ำตา คุกเข่าลงขอบคุณด้วยความดีใจ
แต่พุทธิญาดันตกใจจนตาเหลือกอยู่กับอกของเขา ไม่สามารถแยกตัวออกมาได้เพราะถูกเขาโอบกอดไว้แน่น เขาจะเฆี่ยนตั้งสิบไม้ยังจะขอบคุณเขาอีก เธอไม่ยอมหรอก
“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องเจ้าคะ” เรียกเขาด้วยเสียงออดอ้อนสุดฤทธิ์ ไม่ลืมที่จะผสมน้ำตาลงไปด้วย ผู้ชายยังไงก็แพ้มารยาผู้หญิงสวย ๆ แบบเธออยู่วันยังค่ำ เธอมั่นใจ
กุ้ยหย่งหมิงก้มหน้าลงต่ำ จนหน้าเกือบชิดใบหน้างาม
“จะขออะไรข้าอีกเจ้าตัวปัญหาของข้า” ถามเสียงเบาด้วยความเอ็นดู
เธอรีบเบี่ยงหน้าไปทางอื่นเพราะรู้สึกเขินกับท่าทางของเขา
“ในเมื่อท่านยกโทษให้นางแล้วก็อย่าโบยนางเลยนะเจ้าคะ”
“ถ้าอย่างนั้น..เจ้าต้องร
