พุทธิญาเดินตามไปอย่างแกน ๆ ในหัวสมองก็ครุ่นคิดไปต่าง ๆ นานา เรื่องแรกเลยก็คือไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น ใครบ้างที่อยากเห็นว่าที่ผู้หญิงคนใหม่ของสามี ถ้ามีก็คงไม่ใช่เธอแน่ เธอเดินไปตามแรงโอบของเขา พยายามบอกตัวเองว่าอย่าคิดมากแต่ก็อดไม่ได้ จนมาถึงเรือนรับแขกจึงเบี่ยงหน้าไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นเธอคนนั้น
“ฟู่ฟู่คารวะท่านอ๋องเจ้าค่ะ” เสียงหวาน ๆ ของผู้หญิงคนนั้นวิ่งเข้ามาในหูของเธอ นึกอยากหันไปมองหน้าว่าจะสวยเหมือนเสียงหรือไม่ แต่ก็ฝืนใจไว้
“พ่อบ้านบอกว่าเจ้ามารอข้านานแล้ว มีเรื่องอันใดหรือ” เขาไม่ได้บอกให้นางนั่งลงเหมือนเดิม และเขาเองก็ยังยืนอยู่ จงใจบอกให้อีกฝ่ายรีบพูดรีบกลับ
“ท่านนี้คือ..” อวี่หมิงฟู่ไม่ตอบคำถามของเขา แต่สนใจสตรีที่มากับเขามากกว่า หนำซ้ำเขายังกล้าโอบเอวนางให้เห็นอีก
“ท่านนี้คือท่านหญิงยิปซี” ถ้านางไม่โง่งมก็คงรู้ว่าหญิงสาวคนนี้สำคัญกับเขาเพียงใด “ยิปซี ทักทายคุณหนูอ
