หญิงสาวจนต่อคำพูด สิ่งเดียวที่แสดงออกไปตอนนี้ก็คืออาการเขินอายสุดกำลัง ใบหน้าร้อนวูบวาบเหมือนคนจะเป็นไข้ก็ไม่ปาน
“อีกอย่างที่ข้าอยากขอจากเจ้า” อ๋องหนุ่มรีบพูดต่ออย่างได้ใจ เมื่อเห็นนางเอาแต่ก้มหน้าเขินอาย จึงยื่นมือไปเชยคางของนางให้เงยขึ้นสบตากับเขา แต่นางก็ยังหลบสายตาไปทางอื่น ทันใดนั้น
“ท่านอ๋อง!” เธอยกมือขึ้นกุมแก้มของตัวเองด้วยความตกใจ “ท่าน..ท่านฉวยโอกาส” เธอบ่นอุบ รู้สึกประหม่า ใจเต้นรัวจนผิดจังหวะไปหมด..เธอชอบเขาแล้วแน่ ๆ ชอบแล้วแน่ ๆ
“เห็นเจ้าไม่ยอมพูด ข้าก็เลยนึกว่าเป็นใบ้ แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าไม่ใช่” เขาส่งสายตาพราวระยับมองนาง
“ไม่คุยกับคนเจ้าเล่ห์แบบท่านแล้ว” เธอดันตัวออกจากอกอุ่นที่อาศัยทีเผลอกอดเธอไว้
“ข้ายังบอกเจ้าไม่หมดเลยนะ” แต่มีหรือเขาจะยอมคลายแขนปล่อยนางง่าย ๆ
เธอใช้มือยันอกเขาไว้ “ก็พูดมาสิเจ้าคะ”
“นอกจากมีข้าอยู่ในใจเจ้าแล้ว ข้าก็ไม่ต้องการให้ใครอื่นอยู่ในใจข
