“ท่าเรือแห่งนี้ยาวสุดลูกหูลูกตามาก เดินทั้งวันก็คงไม่สุดท่า” เธอหันไปคุยกับเสี่ยวหลัน
“ถ้าท่านหญิงเดินแบบนี้สองวันก็คงไม่ทั่วเจ้าค่ะ”
“แต่ถ้านั่งรถม้าแล้วเลือกชมเฉพาะจุดที่น่าสนใจก็ได้นะเจ้าคะ หรือไม่ก็ไปดูท่าเรือที่ท่านอ๋องเทียบท่าขนส่งเกลือก็ได้ ตรงนั้นจะมีแต่เรือเกลือและมีโรงงานเกลือของท่านอ๋องอยู่ด้วยเจ้าค่ะ” เสี่ยวซิงเสนอ
“ข้าก็อยากไปดูอยู่หรอก แต่ท่านอ๋องของพวกเจ้ากำชับเราตั้งแต่นั่งอยู่ในรถม้าว่าห้ามไปเด็ดขาด เพราะอะไรพวกเจ้ารู้มั้ย” เธอถามกับทุกคนด้วยความอยากรู้
องครักษ์ฉียิ้มอยู่ในใจเพราะรู้คำตอบอยู่เต็มอก ก็ท่าเรือทิศนั้นมีหอคณิกาอยู่มากมาย รวมถึงหอร้อยบุปผาของคุณชายอวี่หย่วนเจี่ยด้วยน่ะสิ
ท่านอ๋องคงกลัวความงามของนางถูกตาต้องใจบรรดาชายหนุ่มที่ไปหาความสำราญ หรือไม่ก็ไปเจอกับคุณชายใหญ่ตระกูลอวี่เข้ามากกว่า
“ท่านอ๋องคงอยากเป็นคนพาท่านหญิงไปเอง” เขาบอกกับนาง
พุทธิญาหันไปมองอ
