เด็กเลี้ยงกวินทร์

ตอนที่11

บาสพาเมยาวีเดินฝ่าฝูงชนไปยังประตูที่ถูกปิดสนิทด้านหลังร้าน เขาดันประตูไม้หนาหนักนั้นเข้าไป เผยให้เห็นห้องพักเล็กๆ ที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างมืดสลัว

บนเตียงมีผ้าปูที่นอนสีขาวที่ดูเชื้อเชิญ

ความร้อนในร่างกายของเมยาวีกำลังพุ่งสูงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ เธอกัดปากตัวเองจนห้อเลือดเพื่อพยายามเรียกสติกลับมา ภาพของ กวินทร์ผุดขึ้นมาในห้วงความคิดอย่างชัดเจนที่สุด

'พี่กวินทร์... ช่วยเมย์ด้วย!'

บาสวางเมยาวีลงบนเตียงอย่างไม่เบานัก แล้วรีบจัดการปลดเข็มขัดของตัวเองออกอย่างเร่งรีบ

“อย่าห่วงเลยเมย์... เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอสบายเอง”

บาสพูดด้วยน้ำเสียงหื่นกระหาย ก่อนจะโน้มตัวลงมาหาเธอ

เมยาวีรู้ว่าเธอจบเห่แล้ว... นี่คือเหตุผลที่กวินทร์ไม่อยากให้เธอไปทำงานที่บาร์... เธอยอมรับกับความผิดพลาดทั้งหมดของตัวเอง และในวินาทีที่บาสกำลังจะเข้าถึงตัวเธอ...

โครม!

เสียงประตูกระแทกดังสนั่นเข้ามาในห้อง พร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่ยืนตระหง่านอยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าที่สื่อถึงความโกรธจัด!ดวงตาคมกริบของเขาวาวโรจน์ราวกับเปลวเพลิงที่พร้อมจะแผดเผาทุกอย่าง

บาสผงะถอยหลังด้วยความตกใจ ขณะที่กวินทร์ตรงเข้าไปหาเมยาวีอย่างรวดเร็ว เขาไม่สนใจบาสแม้แต่น้อย ไม่ใช่เพราะเขาไม่โกรธ แต่กฎหมายต่างหากที่จะเล่นงานจนทำให้มันหมดอนาคตโดยไม่ต้องใช้กำลังใด ๆ

"เอาตัวพวกมันไปส่งตำรวจ"

กวินทร์หันไปสั่งลูกน้องที่เขาพามาด้วยสองสามคนด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบอย่างเด็ดขาด

"ครับนาย!"

ลูกน้องตอบรับ แล้วรีบควบคุมตัวบาสและพลอยชมพูออกไปจากห้องทันที แม้มันจะดิ้นและอ้อนวอนแต่กวินทร์เมิน เขาพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองจนถึงที่สุด เพื่อไม่ให้ความโกรธของเขาต้องลงมือฆ่าคนให้ตายได้

กวินทร์ทรุดตัวลงข้างเตียง เขาถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก แล้วห่มคลุมร่างที่ร้อนรุ่มและสั่นเทาของเมยาวีไว้อย่างทะนุถนอม

“พี่... พี่กวินทร์...”

เมยาวีเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยความโล่งใจที่ได้เห็นเขา แต่ความรู้สึกร้อนในร่างกายกำลังจะพรากสติสัมปชัญญะของเธอไป

กวินทร์อุ้มเธอขึ้นแนบอกอย่างรวดเร็ว เขาสัมผัสได้ถึงความร้อนจากร่างกายของเธอที่พุ่งสูงผิดปกติ และกลิ่นหอมหวานที่บ่งบอกถึงยาที่เธอได้รับ เขาไม่พูดอะไรสักคำ แต่รีบพาเธอออกจากสถานที่แห่งนั้นทันที

กวินทร์ขับรถกลับคอนโดฯด้วยความเร็วสูง แต่เมื่อมาถึงห้องพัก เมยาวีก็ควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เธอที่ถูกฤทธิ์ยาครอบงำ โผเข้าหาเขาอย่างบ้าคลั่ สองแขนรัดรอบคอเขาไว้แน่น

“ร้อน... ไม่ไหวแล้ว... เมย์ร้อน...ช่วยเมย์ด้วย”

เธอกระซิบด้วยเสียงที่แหบพร่า พลางซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอของเขา

กวินทร์พยายามยับยั้งตัวเองอย่างถึงที่สุด กวินทร์พยายามจับมือเธอไว้

"เมย์! ตั้งสติ! เดี๋ยวพี่จะพาไปอาบน้ำ"

แต่ในวินาทีนั้น เมยาวีที่ถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ยา กลับใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีรวบตัวกวินทร์ไว้ แล้วประกบริมฝีปากเข้ากับเขาอย่างเร่าร้อนและบ้าคลั่ง สติสุดท้ายของกวินทร์กำลังจะพังทลายลง เพราะแรงปรารถนาที่ไม่เคยถูกปลดปล่อย บวกกับความรู้สึกหึงหวงที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุด

กวินทร์รู้ว่าเขาไม่ควรทำ... เขารู้ว่าหล่อนเป็นน้องสาวของเพื่อนรัก แต่ความร้อนผ่าวด้วยแรงปรารถนาและริมฝีปากที่รุกเร้าของเมยาวีทำให้การยับยั้งชั่งใจของเขาหมดสิ้นลงแล้ว

เขาอุ้มร่างเธอขึ้นในอ้อมแขน พลางเดินโซเซไปยังเตียงนอนด้วยความทุลักทุเล มือของเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เกะกะของทั้งคู่ออกไปอย่างรวดเร็ว

เสื้อผ้าถูกเหวี่ยงทิ้งโดยไม่รู้ทิศทาง

“พี่กวินทร์ขา~ อย่าหยุดจูบเมย์”

สองแขนเล็กๆ รัดรอบคอเขาไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหยุด และเธอพยายามจูบเขาอย่างเร่าร้อน กวินทร์ก็ตอบรับจูบนั้นอย่างดุดัน ลิ้นแลกลิ้น เขาจูบจนริมปากของเธอบวมเจ่อแต่ก็ยังร้องขอไม่หยุด

“เมย์ร้อน ช่วยเมย์...”

กวินทร์ซุกหน้าลงบนซอกคอ ซุกไซ้ดอมดมพรมจูบไปทั่ว สองเต้าเต่งตึงถูกเขาบีบบี้ พร้อมกับครอบครองด้วยปาก เสียงครวญครางกระเส่าของหญิงสาวดั่งขึ้นเรื่อย ๆ

“อ๊า~”

เธอแอ่นกายรับจูบของเขาที่กำลังครอบครองเม็ดเชอรี่อย่างหิวกระหาย สติกระเจิดกระเจิงจนแม้กระทั่งความอับอายก็ไม่มีหลงเหลือ เมยาวีหวังเพียงให้เขาปลดปล่อยเธอออกจากความทรหมานนี้

ทุกรอยจูบของเขาร้อนผ่าวไปหมด จนหญิงสาวดิ้นพล่าน สองมือขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับยู้ยี้ไม่เหลือรอยเดิม

กวินทร์ผละจากริมฝีปากออกจากสองเต้าของเธอชั่วขณะ ดวงตาคมกริบของเขามองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยเหงื่อและสีหน้าแห่งความต้องการอย่างเร่าร้อน เขาไม่คิดจะยับยั้งตัวเองอีกต่อไปแล้ว เขารู้ว่าความผิดพลาดครั้งนี้เกินกว่าจะแก้ไข

เขาก้มลงไปกระซิบ

“บอกพี่ว่าเธอต้องการพี่...”

เมยาวีไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้ มีเพียงเสียงหอบหายใจและเสียงสะอื้นที่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ถูกจุดชนวน เธอกำลังจะจมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งความรู้สึกที่ไม่เคยรู้จัก

เธอใช้แขนที่สั่นเทาโอบรอบคอของเขาแน่นขึ้นแทนคำตอบ เป็นการยอมรับที่สมบูรณ์และบริสุทธิ์ที่สุดว่า เธอต้องการเขามากไม่ใช่แค่เพราะฤทธิ์ยาเท่านั้น แต่อารมณ์ในส่วนลึกของเธอก็บอกว่าต้องการเขา เธอต้องการเขา

กวินทร์รับรู้ถึงการตอบสนองนั้น เขาจูบซับที่ข้างขมับของเธอด้วยความอ่อนโยนผิดจากบุคลิกที่แข็งกร้าวของเขา และเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง

จูบเร่าร้อนไถ่ลงไปถึงเนินสาวข้างล่าง เขาจับขาของเธอแยกออก ความขาวและเนียนของเนื้อสาวทำเขาแทบคลั่ง

“อ๊า ช่วยละ...เร็วหน่อย..”

เมยาวีไม่รู้ว่าสัมผัสนั้นคืออะไร แต่เมื่อเขาแตะปลายลิ้นลงมามันก็ทำให้เธอดิ้นพล่าน!

น้ำหวานไหลทะลักออกมา กายสาวยิ่งบิดเร่า ปลายนิ้วของเขาสอดเข้ามาอย่างเร็ว

ทว่า

ความคับแน่นนั้นทำให้กวินทร์ชะงัก แต่กลับเพิ่มความต้องการให้เขามากขึ้น ท่อนแกร่งของเขาร้อนและผงาด เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ลุกขึ้นไปทาบทับบนกายสาว

“อ๊ะ...”

เมยาวีเบิกตาโพลงเมื่อเห็นท่อนรักของเขา เธอไม่เคยเห็นของใครมาก่อน

“พี่กวินทร์...มัน...”

“ทำไม..ทำอย่างกับไม่เคยเห็น...”

เขามองเธออย่างเร่าร้อน ก่อนจะประทับจูบแลกลิ้นอีกรอบ ในขณะที่ตรงกลางระหว่างกันกำลังสอดใส่ แม้ว่าจะมีน้ำหวานไหลออกมาแฉะแค่ไหน ทว่า

“อืม ทำไมเข้ายากจัง!”

กวินทร์ผละออกมาจากกายสาว เหงื่อเขาไหลซึมผุดขึ้นตามร่างกายกำยำเพราะความร้อนจากไฟเสน่หาที่แผดเผา เขาเอื้อมมือไปหยิบเจลในลิ้นชักข้างเตียงนอน คราวนี้เขาไม่รอช้า แต่ก็พยายามแทรกตัวเข้ามาอย่างอ่อนโยนที่สุด