เด็กเลี้ยงกวินทร์

ตอนที่12

“โอ้ย! เมย์ เจ็บ...”

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับเสียงของเยื่อพรหมจรรย์ฉีกขาดทำให้สติของกวินทร์เกือบหลุดลอย ความแน่นของช่องทาง บีบรัดเขาจนแทบไหลทะลักออกมา

“ให้ตายเถอะ เมย์เธอยังบริสุทธิ์!”

แต่มันสายเกินไปแล้ว กวินทร์ไม่สามารถหยุดตัวเองได้อีกต่อไป เขาคำรามเสียงต่ำอย่างควบคุมไม่ได้ และเริ่มเคลื่อนไหวอย่างเร่าร้อนตามสัญชาตญาณของการเป็นผู้ชาย

เขานำพาเมยาวี ไปสู่ห้วงอารมณ์ที่รุนแรงและร้อนแรงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เมยาวีส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างไม่อับอายอีกต่อไป ทั้งความเจ็บปวดที่เริ่มจางหาย และความรู้สึกวาบหวามที่ถูกปลดปล่อย ทำให้เธอพยายามตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว

ความรุนแรงของจังหวะรัก ทำให้ร่างของเมยาวีสั่นคลอนไปตามแรงอารมณ์

สองมือของเธอขยุ้มไหล่กว้างของกวินทร์ไว้แน่นเพื่อยึดเหนี่ยวตัวเองไว้ในพายุแห่งความปรารถนานี้ เธอรู้เพียงว่าเธอไม่ต้องการให้เขาหยุด... ไม่ต้องการให้ความรู้สึกนี้จบลง...

รุ่งอรุณต่อมา

รุ่งอรุณทอแสงสีทองอ่อนโยนผ่านม่านสีขาวเข้ามาในห้อง เมยาวีขยับกายเล็กน้อย ความเจ็บปวดระบมไปทั่วร่างกายตอกย้ำถึงเหตุการณ์ที่เร่าร้อนเมื่อคืน เธอเบิกตาโพลงในทันทีที่รู้สึกตัว ความทรงจำตอนไร้สติพุ่งเข้ามายิ่งกว่าคลื่นพายุ เมื่อคืนเป็นเรื่องจริง เธอและพี่กวินทร์ ได้กันแล้ว

อึ๋ย ไม่นะ ไม่!

เมยาวีหลับตาพริ้ม ๆค่อย ๆ ขยับตัวและย่องลุกขึ้นอย่างแผ่วเบาที่สุด เพื่อไม่ให้คนที่ยังหลับใหลอยู่ข้าง ๆรู้สึกตัว

ทว่า...

เพียงแค่เธอขยับได้ไม่ถึงคืบ วงแขนแข็งแรงที่โอบรัดเอวเธออยู่ก็กระชับแน่นขึ้นอย่างรวดเร็ว

"จะหนีไปไหน?"

เสียงทุ้มต่ำที่ยังเจือความงัวเงียดังขึ้นข้างหู เมยาวีตัวแข็งทื่อ เธอสั่นพร่าไปทั้งตัว ไม่อยากคาดเดาผลที่จะตามมาหลังจากนี้ บทลงโทษ

"มะ...เมย์จะกลับ...ห้องค่ะ"

เธอตอบเสียงแผ่ว พยายามไม่สบตากับดวงตาคมกริบที่เริ่มปรือมองมา

"นอนต่อ"

กวินทร์ออกคำสั่งสั้น ๆ ก่อนจะออกแรงรวบตัวเธอเข้าไปในอ้อมกอดอีกครั้งอย่างง่ายดาย ร่างของเธอถูกดึงแนบชิดกับแผงอกอุ่น ๆ ที่เผยให้เห็นร่องรอยของการออกกำลังกายอย่างชัดเจน

เมยาวีเกร็งตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา จนแทบไม่กล้าหายใจ ความรู้สึกที่ใกล้ชิดเกินกว่าจะทนได้ทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว

"พี่กวินทร์... ยังโกรธเมย์อยู่เหรอคะ?"

"เปล่า"

เขาตอบเสียงเรียบ ๆ แต่แววตาไม่ได้แสดงความโกรธเลยแม้แต่น้อย

"เธอได้รับบทลงโทษไปแล้วนี่"

เขาเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกแทบจะชนกัน เสียงกระซิบของเขาแหบพร่าและเต็มไปด้วยความนัยบางอย่างที่ทำให้เธอแก้มแดงแล้วแดงอีก

"รู้แล้วใช่ไหม ว่าการดื้อแต่ละครั้งต้องจ่ายกับอะไร... พี่คงตามไปช่วยเมย์ไม่ได้ทุกครั้งหรอกนะ"

คำพูดของเขานุ่มนวลกว่าที่เคย เธอคิดว่าเขาจะโกรธเธอมากกว่านี้เสียอีกแต่ไม่เลยเขาดูอ่อนโยนกว่าที่คิด แต่สายตานั้นเร่าร้อนจนจนเธอลุกซู่อีกครั้ง สมองของเขาไม่ได้คิดเรื่องสิบแปดบวกๆอยู่ใช่มั้ย

กวินทร์ซุกใบหน้าลงตรงซอกคอของเธออีกครั้ง สูดดมกลิ่นหอมหวานจากกายสาวอย่างหลงไหล เสียงหัวเราะในลำคอของเขาทำให้เมยาวีรู้สึกจั๊กจี้และวาบหวาม

"เรียกหนึ่งแสนบาทกับค่าตัวครั้งแรก... ไม่ถูกไปหน่อยเหรอ?" เขากระซิบถามแผ่วเบา ก่อนจะใช้จมูกไล้ไปตามผิวเนียน เข้าใจแล้วว่าทำไมคืนนั้นเมยาวีถึงเรียกค่าตัวหนึ่งแสนบาท

แท้จริงแล้วหล่อนมีค่ามากกว่านั้นหลายเท่า

"เมย์...."

เธอกลายเป็นคนติดอ่างไปโดยสิ้นเชิง ปกติเธอจะเก่งและมีปากเสียงกับเขามากกว่านี้ แต่เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์ที่เปราะบางและเธอค่อนข้างเสียเปรียบแบบนี้ เธอจึงไม่กล้าหือฮือกับเขาแม้แต่น้อย

กวินทร์ผละออกเล็กน้อยแล้วมองใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธออย่างเอ็นดู

"ต่อไปนี้... พี่จะให้รายเดือน เดือนล่ะแสน"

เขาพูดขณะที่ดวงตายังคงปิดอยู่ ราวกับว่าไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของตัวเองนัก แต่ทว่าวงแขนนั้นกระชับแน่นยิ่งกว่ากรงเหล็ก และเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนเลย

เมยาวีเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ

"ค่าอะไรคะ"

"เด็กเสี่ยกวินทร์ไง"

เขาตอบอย่างไม่ยี่หระกับถ้อยคำที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกลดค่าลงเหลือแค่สิ่งของ แต่ในขณะเดียวกัน เดือนล่ะหนึ่งแสนมันไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ๆและตอนนี้เธอก็รักเขาเต็มหัวใจ เธอไม่ใช่คนโลกสวยที่จะเห็นไม่มีค่า ได้เขาด้วย ได้เงินด้วย เอ๊ะ อุ้ย!

เมยาวีเงียบไปครู่หนึ่งแสร้งทำเป็นคิดนาน เงินแสนนะ ใครจะไม่อยากได้

"ก็ได้ค่ะ"

เธอตอบรับในที่สุด

"แต่บอกไว้ก่อนเลยนะคะ... เมย์ดื้อ"

กวินทร์ลืมตาขึ้นช้า ๆ มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มเย็นที่ดูเหมือนผู้ชนะ เขาบีบสะโพกของเธอเบา ๆ อย่างเอาแต่ใจ

"ดื้อก็เอา ถ้ารับบทลงโทษได้"

เมยาวีรู้สึกถึงความวาบหวามที่ถูกปลุกเร้าอีกครั้ง ความปากแข็งของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่รุนแรงที่บอกผ่านทางร่างกาย ซึ่งเธอก็รู้ดีว่าบทลงโทษที่ว่านั้น คือสิ่งที่หัวใจและร่างกายของเธอต้องการอย่างที่สุด

“พี่กวินทร์ คือเมย์...ไม่ไหว..”

เธอดันหน้าอกของเขาไว้เล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร

“แค่นอนเฉย ๆ”

กวินทร์ไม่รอให้เมยาวีได้โต้แย้งหรือพูดอะไรอีก เขาประกบริมฝีปากลงมาอย่างเร่าร้อนแต่แฝงความอ่อนโยน เขาสัมผัสเธออย่างช้า ๆ ฝ่ามือร้อนไล้ไปตามแผ่นหลังแผ่วเบา และละเมียดละไม

“พี่จะทำให้เมย์รู้ว่าการบทลงโทษนี้หวานแค่ไหน”

กวินทร์กระซิบเสียงพร่าที่ข้างหู ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนไล่เลียและพรมจูบไปตามซอกคอและลาดไหล่ของเธออย่างช้า ๆ เนิบนาบ ทุกสัมผัสของเขาเต็มไปการตีตราจอง

“อืม...อื้อ..”

เมยาวีส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ เธอแอ่นกายรับสัมผัสที่เร่าร้อนของเขาอย่างยินยอม การเล้าโลมของเขาแทบไม่เหลือส่วนไหนที่ไม่ผ่านริมฝีปากร้อนนั้น

ทุกอณูผิวของเธอถูกปลุกเร้าด้วยความพิถีพิถันและจริงจัง กวินทร์ใช้ลิ้นและริมฝีปากเชยชมร่างกายของเธออย่างช่ำชอง ราวกับกำลังฝังเมล็ดพันธ์สลักชื่อของกวินทร์เอาไว้ ว่าเขาคือเจ้าของร่างกายนี้ทุกส่วน

กวินทร์เงยหน้าขึ้นมองเมยาวีด้วยดวงตาที่ลุกโชนด้วยไฟปรารถนา แก่นกายร้อนผ่าวแข็งขึงของเขากดแนบชิดอยู่ตรงช่องแคบที่ฉ่ำไปด้วยน้ำสวาท

เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ ทั้งที่การยอมจำนนของเธอได้ เมยาวีเข้าใจความหมายในแววตานั้น เธอเพียงแต่ยื่นแขนเรียวไปโอบรอบลำคอของเขาไว้แน่น เป็นการตอบรับด้วยหัวใจทั้งหมดที่เธอมี

เขาค่อย ๆ แทรกผ่านช่องรักเข้าไปอย่างช้า ๆ และอ่อนโยนที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ ความคับแน่นรัดรึงของช่องทางรักทำให้เขาต้องคำรามเสียงต่ำในลำคอด้วยความสุขสมปนทรมาน

“อืม...ซี้ด เมย์..”

เมยาวีรู้สึกถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยแต่ไม่มากเท่าครั้งแรก ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยความวาบหวาม เธอขยับกายตอบรับเขาอย่างไม่ประสีประสาตามสัญชาตญาณ

จังหวะกระหน่ำรักในท่ามาตรฐานเผยให้เห็นหน้าท้องซิกแพก เธอเอื้อมมือไปลูบไล้แผงหน้าอกแผ่วเบา สัมผัสถึงความร้อนและหยาดเหงื่อที่ชื้นอยู่บนผิวของเขา อย่างไร้เดียงสาในขณะที่ความเร่าร้อนถึงขีดสุด

“อย่าทำแบบนั้น เธอกำลังทำพี่คลั่ง...”

“แต่เมย์กำลังจะตาย..อ๊า พี่กวินทร์ขา~”

เสียงหวานที่ปนเปื้อนด้วยความสุขสมถูกเปล่งออกมาอย่างไม่ปิดบัง เธอเรียกชื่อเขาซ้ำ ๆ อย่างอ้อนวอน เป็นการยอมจำนนต่อความคลั่งไคล้ที่เขามอบให้ สติทั้งหมดของเธอมลายสิ้น เหลือไว้แต่เพียงความปรารถนาที่รอการถูกเติมเต็ม

กวินทร์มองเห็นดวงตาของเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตาและแสงแห่งความสุขสม เขาไม่รอช้าที่จะพาเธอไปสู่จุดสูงสุด เขากดจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยนที่สุด ก่อนจะกระหน่ำจังหวะสุดท้ายอย่างรุนแรงและเร่าร้อน

ทั้งสองปล่อยเสียงคำรามและเสียงครวญครางออกมาพร้อมกัน ก่อนที่ร่างของพวกเขาจะสั่นสะท้านและร่วงหล่นลงสู่ความอ่อนล้าอันแสนหวาน