“คุณหนูเข้าไปด้านในก่อนเถอะครับ ตอนนี้พวกผมไม่กล้าเข้าไปแล้ว กลัวเจอลูกหลง”
เมื่อได้ยินคำที่ลูกน้องของพี่ขุนเขาพูด ฉันก็ค่อยๆถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะมองไปที่ประตูบ้าน ชั่งใจว่าจะเดินเข้าไปหรือว่าจะไปขออยู่บ้านของเจ้แอมต่อดี
“หนูเข้าไปพี่ขุนเขาก็คงไม่เลิกโวยวายหรอกค่ะ เพราะเขาไม่ได้เป็นแบบนี้เพราะหนู” สิ่งที่ฉันเลือกคือ เลือกที่จะกลับไปที่บ้านเจ้ดีกว่า
“แต่คุณหนูครับ...”
“พี่ขุนเขาอาละวาดเพราะพี่เส้นด้าย”
“แต่คุณเส้นด้ายเธอกลับไป...”
แกร่ก!
ลูกน้องของพี่ขุนเขายังไม่ทันจะพูดจบ เสียงประตูบ้านก็ถูกเปิดออกมาสะก่อน และคนที่เปิดออกมาจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ขุนเขา
หมั่บ!
“ไปไหนมา !!” พี่ขุนเขาพุ่งมาจับต้นแขนของฉัน และตวาดใส่หน้าฉันเสียงดังลั่น
“....” ฉันไม่ตอบอะไรแค่มองหน้าเขาอย่างนั้น จู่ๆมันก็รู้สึกบีบเเน่นที่อก อยากจะร้องไห้ซะดื้อๆ
“ทำไมไม่ตอบวะ ห๊ะ!!”
พี่ขุนเขาตวาดเสียงด
