“ตอบฉันมา ว่าเธอร้องไห้ทำไม”
“ปะ เปล่า” ฉันมุดหน้าลงตรงแผงอกของพี่ขุนเขา
“แล้วทำไมไม่ไปนอนที่อื่น ขึ้นมานอนบนเตียงกับฉันทำไม”
“ก็ปล่อยหนูสิคะ” ฉันใช้มือดันอกแกร่งอีกครั้ง
“เธอชอบตอบไม่ตรงคำถาม”
“....”
“ถ้าเธอบอกว่าทำไมเธอถึงร้องไห้ ฉันจะยอมปล่อยเธอ”
“หนะ หนู หนูคิดถึงแม่ค่ะ” ฉันโกหกออกไป มันคงจะดีกว่าที่ฉันบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป
แต่พี่ขุนเขาก็พอจะดูออกนั่นแหละว่าฉันคิดยังไง ไม่งั้นเขาคงไม่บอกว่าฉันชอบเขาหรอก
“ก็ตอบมาแค่นี้ มันยากตรงไหน กลัวดอกพิกุลจะล่วงออกมาจากปากเธอรึไง”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองพี่ขุนเขาอีกครั้ง ก่อนจะผละตัวออกจากเขา ขนาดไม่สบายทำไมถึงพูดจิกขนาดนี้นะ
“เดี๋ยวหนูเช็ดตัวให้นะคะ”
พี่ขุนเขาพยักหน้าตอบ สายตาจ้องมองฉันไม่กระพริบ จนฉันต้องรีบหันหลังให้แล้วเดินลงไปฉันล่าง
หลังจากเตรียมน้ำใส่กะละมังเสร็จ ฉันก็รีบยกขึ้นไปบนห้อง
“มาหาใครคะ” ก่อนที่ฉันจะเปิดป
