7 พลาดแล้ว(ซวยซ้ำซวยซ้อน)
1283 Words
บรรยากาศภายในห้องรับแขก เงียบสงัด ตอนนี้ฉันกับพี่ขุนเขาถูกสั่งให้มานั่งข้างๆกัน โดยมีคุณแม่ ที่พี่ขุนเขาเรียกว่าแม่ใหญ่นั่งอยู่ตรงหน้าเราสองคน และต้องมองเราทั้งคู่อย่างเอาผิด
ฉันอยากจะหายตัวได้จริงๆนะตอนนี้ ฉันอยากหนีไปจากตรงนี้ ถ้าเป็นไปได้ ฉันจะไม่มาที่นี่ตั้งแต่แรก ฉันจะไม่คิดที่จะโกหกเลย ฉันพลาด...แล้วฉันจะทำยังไงต่อดี
โอ้ย วีนัสเอ้ยย!!!
"พี่ชายแกยังไม่ได้แต่ง แกจะเอาก่อนเลยใช่มั้ย ทำอะไรไม่รู้จักคิด!!"
"ไม่คิดว่าฉันกลับมาไทยอีกครั้ง จะมาได้ยินข่าวดีแบบนี้ ไหนเธอลองพูดมาสิ..."
"พะ พูดอะไรคะ"
"เธอบอกว่าเธอท้องกับตาขุน ?" คุณแม่ของพี่ขุนเขาพูดขึ้นทำลายความเงียบภายในห้อง
"....." ฉันค่อยๆเม้มปากเข้าหากันแน่น มาถึงตอนนี้ฉันจะตอบไปว่ายังไงดี
ฉันต้องการเงินไปรักษาแม่ แต่ฉันไม่ต้องการให้เรื่องมันเป็นแบบนี้
"แม่ใหญ่หูฟาดเปล่า เธอไม่ได้พูดแบบนั้น" พี่ขุนเขาพูดแก้ตัวขึ้น
จบคำพูดของพี่ขุนเขา คุนแม่ท่านก็ถลึงตาใส่พี่ขุนเขาทันที
"แกคิดว่าฉันจะเดินเข้ามาแล้วจะโพล่งถามแกเลยหรือไง ฉันยืนฟังสักพักแล้ว ฟังจนพอจะจับใจความได้ถึงเรื่องที่แกสองคนคุยกัน"
"ฉันได้ยินทุกอย่าง ได้ยินแม้กระทั้งคำพูดที่เห็นแก่ตัวของแกขุนเขา"
"....." ฉันกับพี่ขุนเขาหันมามองหน้ากัน ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลง
ใจฉันมันเต้นรัวมาก พูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ ฉันไม่ชอบอะไรที่มันกดดันแบบนี้เลย ฉันอยากกลับบ้านแล้ว....ฉันอยากกลับไปหาแม่แล้ว
"สรุปเธอท้อง ถ้าเธอท้องจริงๆฉันจะให้ลูกฉันรับผิดชอบ"
"มะ แม่ใหญ่..." พี่ขุนเขาสีหน้าดูจะไม่โอเคมากๆตอนนี้ ฉันก็ไม่ต่างกันเลย ฉันไม่ต้องการแบบนี้
"แต่...ถ้าเธอโกหก ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับเธอ เพราะเธอจงใจจะหลอกเอาเงินลูกชายฉัน !!"
เฮือก!!
ฉันหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อได้ยินคำพูดที่ชวนขนลุกคำนี้
"เธอท้องกับลูกชายฉันจริงๆใช่มั้ย ?"
ฉันเลือกทางไหนได้บ้างตอนนี้ ถ้าบอกว่าไม่ฉันก็ต้องติดคุก ถ้าบอกว่าท้อง แต่ฉันไม่ได้ท้องจริงๆหนิ
"ตอบมา !!"
"ทะ ท้องค่ะ" ฉันสะดุ้งตัวโหยงเพราะความตกใจ แหละพูดออกไปแบบไม่คิดอะไรเลย
ให้ตายเถอะ ฉันพูดแบบนั้นออกไปได้ยังไง!!
"แม่ใหญ่ ผมมีเส้นด้ายอยู่แล้ว"
"นั่นมันเมียเก่าพี่แก ถึงฉันจะชอบหนูด้ายแต่ฉันก็ไม่เห็นด้วยที่เเกจะคบหากับเธอต่อจากพี่ชายแก"
"...."
"และอีกอย่าง ตอนนี้แกทำผู้หญิงท้อง แกต้องรับผิดชอบ"
"ผมว่าให้เงินไปเรื่องก็จบ !!" พี่ขุนเขาหันมามองฉัน ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าคุณแม่ของเขาเหมือนเดิม
"ฉันไม่เคยสอนให้แกใช้เงินแก้ปัญหา"
"แม่ใหญ่ ผมกับเธอมีอะไรกันแค่ครั้งเดียว บางครั้งอาจจะไม่ใช่ลูกผมก็ได้"
"จะใช่ไม่ใช่ มันตรวจดีเอ็นเอได้ ถ้าเธอโกหกฉันมีวิธีจัดการอยู่แล้ว" คุณแม่ของพี่ขุนเขาปลายตามามองฉัน น้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว
"ผมไม่รับผิดชอบไม่ได้หรอครับ มันพลาดจริงๆ ผมไม่อยากแต่งงานกับใครนอกจาก..."
"ใครสอนให้แกเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ขุนเขา !!" พี่ขุนเขายังพูดไม่ทันจะจบก็โดนคุณแม่พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
พี่ขุนเขาเงียบไม่ตอบอะไรเขาก้มหน้าลงต่ำพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ มือหนาประสานกันพร้อมบีบแน่น
ฉันรู้ว่าฉันเห็นแก่ตัวมากตอนนี้ แต่มันเผลอพูดไปแล้ว อีกอย่างฉันต้องการเงินไปรักษาแม่ ฉันไม่มีทางเลือกอะไรมากนัก
ส่วนเรื่องท้อง ตอนนี้ฉันมืดแปดด้านเลย เขาจะจับได้หรือเปล่านะว่าฉันโกหก
"พ่อแม่เธออยู่ที่ไหน" จู่ๆ คุณแม่พี่ขุนเขาเอ่ยถามเสียงเรียบ
"ยะ อยู่ที่โคราชค่ะ หนูมีแค่แม่ส่วนพ่อหนูเสียไปแล้ว"
"แล้วเธออายุเท่าไหร่ ?"
"ยะ ยี่สิบปี ค่ะ"
"ยังเรียนอยู่สินะ"
"ชะ ใช่ค่ะ"
"ทำไมเวลาพูดถึงไม่เงยหน้าขึ้นมามองฉัน" น้ำเสียงที่ดูจะไม่พอใจพูดท้วงขึ้น ทำเอาฉันต้องรีบเงยหน้าขึ้นทันที
"ก็ นะ หนูกลัว..." ฉันพูดตอบเสียงสั่นๆ ก่อนจะเม้มปากเข้าหากันแน่น ฉันพูดออกไปตามความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ เพราะฉันกลัวมากจริงๆ
ฉันสั่นทั้งเสียงทั้งตัวเลยตอนนี้ พี่ขุนเขาก็เอาแต่ก้มหน้าไม่พูดอะไร
"เธอมีอะไรกับลูกชายฉันนานหรือยัง"
"ดะ เดือนที่แล้วค่ะ''
"มีอะไรกันที่ไหน พบกันได้ยังไง"
"ถามทำไมครับ เรื่องนั้นมันไม่สำคัญ ยังไงผมกับเธอก็พลาดมีลูกด้วยกันแล้ว จะให้ผมรับผิดชอบก็ได้ ตามใจแม่ใหญ่เลยครับ !!" น้ำเสียงเย็นยะเยือกของพี่ขุนเขาเอ่ยขึ้น ทำเอาฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเลยตอนนี้
ยิ่งเรานั่งใกล้กันแบบนี้มันยิ่งทำให้อุณหภูมิในร่างกายฉันลดต่ำลงเรื่อยๆ ใจฉันมันหวั่นๆ วูบวาบๆอย่างบอกไม่ถูก
"ก็ดี เดี๋ยวฉันจะไปคุยเรื่องนี้กับพ่อแก รอที่บ้านนี่แหละ"
"....."
"เธอก็ด้วยห้ามไปไหน"
พูดจบคุณแม่ของพี่ขุนเขาพูดกำชับ ก่อนจะลุกขึ้น พร้อมกับก้มลงไปหยิบกระเป๋าราคาแพงขึ้นมา จากนั้นก็มองมาทางฉัน สายตาแบบนั้นของคุณแม่พี่ขุนเขามันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ
"เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปตรวจที่โรวพยาบาลอีกครั้ง" พูดจบท่านก็เดินออกไปจากห้องรับแขก
เฮือก!!
ปะ ไปตรวจที่โรงพยาบาลงั้นหรอ ตายแน่ ฉันต้องติดคุกแน่ๆ ฉันไม่น่าโกหกเลยจริงๆ หรือว่าฉันจะบอกความจริงไปดีนะ
ไม่ได้สิบอกไปตอนนี้ก็ติดคุกตอนนี้ บอกช้ากว่านี้ก็มีโอกาสหนี
ใช่! ฉันต้องหนี !!
"ทำไมไม่โทรคุยเอาวะ จะถอกมาหาฉันถึงกรุงเทพทำมั้ย!!"
"อยากโดนเอาอีกรอบว่างั้น ?"
หลังจากที่คุณแม่ของพี่คุณเขาเดินออกไปแล้ว พี่คุณเขาก็พูดตะคอกใส่หน้าฉันทันที
"กะ ก็ หนูไม่คิดว่า...."
"เธอมันหาเรื่องให้ฉันจริงๆ แล้วจะทำไง ฉันมีคนรักอยู่แล้ว ต้องรับผิดชอบจริงๆหรอวะ !!"
"......" ฉันเม้มปากแน่น
"แม่งเอ้ย !!!"
พี่ขุนเขายกมือขึ้นมายีผมตัวเองแรงๆ ก่อนจะเอนตัวพิงกับโซฟาพรางเงยหน้าขึ้นแล้วพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
"แค่ครั้งเดียว น้ำฉันมันแรงขนาดนั้นเลยรึไงวะ !!"
"....."
"เธอมันตัวซวยจริงๆ วีนัส" พี่ขุนเขาพูดแบบไม่สบอารมณ์
"หนูก็ไม่ได้อยากให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้นะคะ"
"ถ้าเธอแต่งกับฉัน ก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน"
ฉันได้แต่เงียบไม่พูดโต้ตอบอะไร เพราะฉันผิดเต็มๆ แต่มันย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
- Writer
