เจ้าคุณหนีออกไปทางหน้าต่างที่คับฟ้าเคยพามา เจ้าแมวน้อยวิ่งหลบไปตามพุ่มไม้หนา ตัวสั่นงันงกเพราะเป็นครั้งแรกที่ถูกทำหน้ากลัวอย่างนั้นใส่
ได้ยินเสียงพี่ตามออกมา เจ้าคุณที่ขาสั้นกว่ามาก จึงอาศัยความที่ตัวเล็ก มุดเข้าไปในรอยแตกเป็นโพรงมืดพอดีตัว ร่างเล็กถอยเข้ามาลึก แวดล้อมที่แคบทำให้ยังอยู่ในร่างแมวแม้ไม่มีสายตาคนมองเห็น
เสียงฝีเท้าพี่ไกลห่างออกไป ทั้งอยู่ที่แคบทำให้เจ้าคุณสงบใจขึ้นได้มาก แมวน้อยนอนคุดคู้ ร้องไห้ซิกๆในรอยแตกข้างกำแพง รู้สึกเสียใจเป็นที่สุด
"น้องไม่รักพี่แล้ว งื้ออ ไม่แบ่งแม่ ไม่เล่นด้วย ฮือออออ"
เสียงสะอื้อเบาๆดังกังวาลเข้าไปถึงส่วนลึกที่สุดในโพรง ทำให้บางอย่างที่ตัวใหญ่และยาวขยับตัวตื่นจากการนอนช่วงกลางวัน
"ไปไหนของเขาเนี่ย" คับฟ้าวิ่งตามหาน้อง ไอ้ตอนแรกก็โมโหหรอกที่ถูกเจ้าคุณทำเรื่องน่าขายหน้าใส่แบบนั้น แต่ก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกเข้าใจเจ้าคุณไปเสียทุกอย่าง ถึงจะไม่เข้
