บทที่ 5
561 Words
ติ๊ด
เสียงลิฟต์ถูกเปิดออก ฉันเดินหาห้องที่เพื่อนเขาบอก เลขห้อง 2201 เดินมาสักพักก็เจอ นี้ห้องนายสินะ พอมาถึงห้องฉันก็ยิ้มจนแก้มจะแตก ให้ตายสิค่ะ เข้าห้องผู้ชายเป็นครั้งแรก ที่ที่แย่กว่านั้นฉันจะเข้าไปข้างในอย่างไร
‘รหัสห้องมันครับ คุณต้องใช้คีการ์ดแล้วกดรหัส แล้วตามด้วยลายนิ้วมือมันครับ ถึงจะเข้าห้องลับมันได้’
“คีการ์ดอยู่ไหนละ...?” ความจริงก็ไม่ค่อยอยากจะค้นร่างกายเขาเท่าไรหรอกนะ แต่มันก็จำเป็นที่จะต้องทำ ฉันค่อยๆ เอามือตัวเองล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เพื่อหา...โอ้ย! ไม่คิดเลยว่าฉันจะเลือกถูกคน เต็มไม้เต็มมืออยู่เหมือนกัน
“คีการ์ดอยู่ลึกจังเลยน่า” ความจริงแล้วฉันออกนอกลู่ไปจับอย่างอื่นก่อนมากกว่า
ฉันปฎิบัติการเข้าห้องของชายหนุ่ม โดยทำตามในสิ่งที่เพื่อนเขาบอกทุกอย่าง ก่อนจะเอามือของเขามาสแกนที่ประตู
ติ๊ด ติ๊ด เสียงปลดล็อคของประตูถูกเปิดออก นั้นยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้น ห้องโถงกว้าง ที่ตกแต่งด้วยความหรูหราและทันสมัย แค่เดินเข้ามาฉันก็เห็นถึงความเพอร์เฟคของตัวคอนโด ทั้งห้องรับแขกที่มีโซฟาขนาดใหญ่ยักษ์ และหน้าจอทีวีขนาดบิ๊กไซต์ ร่วมถึง...รูปถ่ายของเขาที่ติดอยู่ที่ผนังห้อง รูปถ่ายสีขาวดำที่โชว์เรือนร่างส่วนบน ทำให้ฉันต้องหันกลับมามองเขาอีกรอบ เห็นร่างบางๆ แบบนี้ มีกล้ามเนื้อเหมือนกันนี้น่า...ฉันพาเขาเข้าไปในห้องอีกห้อง ซึ่งเดาน่าจะเป็นห้องนอน แค่เปิดประตูเข้ามาก็เห็นถึงความสวย ที่ฉันไม่เคยได้สัมผัส ห้องนอนใจกลางเมืองกว้าง ที่ตัวห้องเป็นกระจกใส ที่สามารถมองเห็นวิวด้านนอกในยามค่ำคืนได้อย่างสวยงาม มันเป็นห้องนอนที่แสนโรแมนติก ที่เหมาะมาสวีทกับแฟนมาก
ฟุบ!
ร่างกายของเขาถูกฉันวางลงบนเตียง เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขาสวมใส่ มันเลิกขึ้นจนเห็นหน้าท้อง และขอบกางเกงชั้นในสีดำ แล้วจะไม่ให้ฉันมองสิ่งที่ต่ำกว่านั้นได้ยังไง ก็มันล่อตาฉันสะขนาดนี้ เป็นใครก็ต้องมองทั้งนั้น ความจริงแล้วอยากจะอยู่ปลุกปล้ำเขาต่อมาก แต่อาจจะผิดผีไปสักหน่อย แค่เอาร่างกายเขามาโกหกต่อหน้าเพื่อนตัวเองก็เป็นเรื่องที่ดีขนาดไหนแล้ว ความจริงต้องขอบคุณเขามากกว่าที่ช่วยฉัน ในสภาพที่ตัวเองหมดสติขนาดนี้
“ฉันไปก่อนนะ” ฉันนั่งลงข้างเตียงเอามือแตะใบที่ใบหน้าอันขาวใส ไม่อยากออกจากห้องนี้เลยจริงๆ แต่แค่นี้ก็สมควรพอได้แล้วยัยหมวย ฉันลุกขึ้นแต่มือก็ยังลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเขา พยายามที่จะหันใบหน้าตัวเองหนี เพื่อพาร่างกายหื่นๆ ของตัวเองออกจากห้อง
ฟึ่บ!
“อ๊ายย~” แต่ฉันก็ต้องมาตกใจ เมื่อมือที่ตัวเองสัมผัสร่างกายเขาอยู่ โดนกระชากให้ไปใกล้เขา แต่สิ่งที่ตกใจยิ่งกว่า... เมื่อเขากระชากร่างกายฉันให้ล้มนอนลงบนร่างกายเขาพอดี
“อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสิ”
- Writer
