บทที่ 12
1257 Words
คุณเคยเจอผู้ชายที่หุ่นน่าฟัดต่อหน้าตัวเองไหม แสงสว่างของสปอตไลท์ที่สาดส่องใส่ร่างกาย และลอนของกล้ามเนื้อที่มันต่อกันเป็นลูกๆ จุกเล็กๆ ตรงหน้าอกที่ดูจากสายตาที่เหมือนจะสั่นกระเพื่อมตลอดเวลาที่ฉันจับจ้อง เม็ดขาวใสของเหงื่อที่ค่อยๆ ไหลย้อยผ่านร่างกาย มันเหมือนเป็นสิ่งกระตุ้นและเพิ่มความเซ็กซี่เข้าไปอีก เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ปลดกระดุมทุกเม็ดออก กับสายตาคมเข้มที่ผ่านการแต่งหน้า มันเพิ่มความดุและเสน่ห์ให้เวฟเป็นอย่างดี
ซ่า!
เสียงน้ำที่ไหลมาจากด้านบน เพราะทีมงานตั้งใจให้ภาพมันออกมาเป็นแบบนี้ เวฟในฟิวส์ของผู้ชายที่เปียกน้ำ ยิ่งเสื้อเชิ้ตแนบชิดกับผิวหนัง บวกกับกางเกงสีดำ ที่เริ่มเข้ารูปเพราะความชุ่มของน้ำ หน้าท้องที่แบนราบไร้ซึ่งไขมัน หยดน้ำที่ไหลจากด้านบนจนถึงส่วนล่าง! ฉันถึงต้องอุทานในใจ
นี่คือผู้ชายของฉัน นี่คือผู้ชายของฉัน!
“คุณ! นอนหงายสิครับ มันไหลเยอะมากกว่าเดิมอีก”
ฉันนอนหงายไม่ได้!!
“น้องเวฟ โอเคเก่งมาก ต่อไปตาน้องแม็ค” พี่จี้พูด แต่แม็คยังคงอยู่ข้างฉัน
“แม็ค...เดี๋ยวเจ้ดูเอง” พี่จี้เริ่มที่จะขึ้นเสียงใส่แม็ค ซึ่งใบหน้าเขาดูจะพะวงกับฉันพอสมควร ฉันไม่เป็นหรอก แค่แพ้เป้าผู้ชายก็เท่านั้น (-.,-)
“สำออยจริงๆ ทำงานวันแรกก็ป่วย” พี่จี้ยังคงกัดฉันเหมือนเก่า ในขณะที่ตัวเองก็พยายามที่จะเงยหน้าไม่ตอบโต้
“วันนี้น้องเวฟเซ็กซี่มากเลยนะ” พอพี่จี้พูดชื่อเวฟ ฉันก็เกิดอาการหวงนิดๆ ฉันรีบเงยหน้ามามองเขา พี่จี้เอามือมาแตะตรง...หัวนมของเวฟพอดีแปะ มันจะตั้งใจไปหน่อยไหมเจ้
“เดี๋ยวเวฟไปเปลี่ยนเสื้อนะ วันนี้เก่งมาก” ยังไม่พอยังจะกล้าแตะตูดอันได้รูปที่เหมือนกับผลแอปเปิ้ลอีก พี่จี้ก็แค่สัมผัสเท่านั้นแหละ แต่ฉันผ่านมายิ่งกว่านั้น ฉันม้วนเช็ดชูเป็นกลมๆ ยัดจมูกตัวเอง เพื่อให้เลือดหยุดไหล เวฟเดินมาหยุดตรงฉัน
“...”
“...”
เขาไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มอง ส่วนฉันก็มองกลับด้วยความอาลัยอาวรณ์ ดูแลฉันสิเวฟ ฉันต้องการนายนะ แต่เหมือนเขาไม่ได้สนใจ นอกจากเดินผ่านฉันไป
“เธอกลับบ้านไปได้แหละ วันนี้ฉันให้เธอกลับเร็ว เห็นว่าเธอป่วยหรอกนะ” ความจริงพี่จี้ก็คงไม่อยากให้ฉันอยู่ใกล้ด้วยสักเท่าไร เพราะไม่ถูกชะตาฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่สัมผัสกัน ถ้าไม่ใช่เพราะพี่รินช่วยพูดฉันก็คงไม่ได้ทำงานที่นี้หรอก
“ขอบคุณค่ะพี่จี้ งั้นหมวยขอตัวนะคะ” ฉันพูดบอกลาพี่จี้และทีมงาน คว้ากระเป๋าใบโตของตัวเองเดินออกมาจากที่ทำงาน ฉันแทบจะกรี๊ดร้อง เมื่อฉันได้มาเจอกับเวฟอีกครั้ง ผู้ชายที่ฉันล็อกเป้าหมายไว้ตั้งแต่แรก ว่าเขาต้องเป็นพ่อของลูกฉันในอนาคต ฉันเคยไปบนต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ว่าขอให้ฉันกลับมาเจอผู้ชายคนนี้อีกครั้ง และในที่สุดฉันก็เจอเขา...ฉันจะต้องเอาหัวหมูไปถวายเจ้าแม่ที่หน้าหอพักตัวเองแล้วละ ศักดิ์สิทธิ์เกิน
“อ้าวหมวย”
“ปราง” เมื่อโชคเพิ่งจะเข้ามา ความซวยก็เดินมาเจอกันอย่างติดๆ
“เธอทำงานที่นี้หรอ”
“อ่า...ใช่”
“นี่เพื่อนปรางค่ะ ชื่อหมวยที่ปรางบอกไงคะว่านายแบบคนนั้นเป็นแฟนเธอ”
นายแบบคนนั้น!(O_O)
“คุณคือแฟนของคุณเวฟนี้เอง แฟนคุณเซ็กซี่มากเลยนะครับ”
“ค่ะ” ยิ้มอย่างเจื่อนๆ
“พอดีแฟนฉันทำธุรกิจใหม่นะ เพิ่งจะเปิดแบรนด์ชุดชั้นในผู้ชาย เลยอยากได้นายแบบที่ค่อนข้างหุ่นดีมาโปรโมทให้ ฉันเลยแนะนำแฟนเธอ” รอยยิ้มแบบแหยะยิ้มของปรางแบบนั้น เป็นอันทราบดี ว่าเธอไม่ได้เชื่อฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันโกหก ตอนนี้เธอก็พยายามที่จะจับผิดฉันอยู่ ถ้าเวฟยังไม่เดินออกมา เธอก็ไม่มีวันจับผิดฉันได้หรอกย่ะ! ยัยปรางงงง
“คุณเวฟ”
ฉันหันหลังฉับพลัน ผู้ชายที่อยู่ในชุดแจ็คเก๊ตสีดำ พร้อมหมวกแก็ปหนึ่งใบ เขาเดินจกกระเป๋าออกมา ก่อนจะหยุดลง เมื่อเสียงของแฟนยัยปรางเรียกขึ้น
“รู้จักผมด้วยหรอครับ”
“ผมเป็นเจ้าของแบรนด์ชุดชั้นในที่คุณถ่ายนะครับ”
“อ่อ” พอเขาพูดจบเขาก็เดินออกไป ไปให้ถึงรถให้เร็วที่สุดเลยเวฟ 4x100 ยิ่งดี ทุกก้าวของเวฟมันคือความตื่นเต้น พอก้าวสุดท้ายของเวฟถึงประตูรถของเขา ฉันยิ่งอยากจะถอดหายใจให้เร็วที่สุด
“เดี๋ยวสิค่ะ!” แต่เสียงของปรางก็ยังคงเรียกขัดจังหวะการเปิดประตูรถของเขา
“กลับคนเดียวเหรอคะ”
“ครับ”
“แล้วยัยหมวย...” ปรางพูดแล้วชี้หน้ามาทางฉัน ฉันก็เลยรีบฉีกยิ้มแล้ววิ่งตรงไปหาเวฟที่ฝั่งคนขับทันที
“ฮ่าๆ เวฟนายลืมฉันได้ยังไงเนี่ย” ฉันแกล้งเป็นทุบหน้าอกเวฟหนึ่งที
“ผมเข้าใจนะครับว่าคุณเป็นคนดัง คงไม่อยากเปิดตัวแฟนให้ใครรู้ แต่พวกเราก็คนกันเอง ผมไม่บอกใครหรอกครับ ว่าคุณสองคนกำลังคบกัน” แฟนยัยปรางนี้นิสัยเดียวกับยัยปรางเลยนะคะ เข้ากันได้อย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“แฟน!?” เวฟหันหน้ามามองฉัน ส่วนฉันก็ยิ้มอย่างหน้าซีดๆ
“ชะ...ใช่เราเป็นแฟนกัน”
“เธอกำลังเล่นอะไร” โชคดีที่รถของเวฟมันบังร่างกายของเราสองคน เห็นแค่ร่างกายครึ่งตัวของเรา เวฟเลยหันหน้ามาคุยกับฉัน แบบเราสองคนได้ยิน
“ช่วยฉันทีเถอะนะ ขอร้องงง”
“เธอโกหกคนพวกนั้น ว่าฉันเป็นแฟนเธอสินะ”
“อืม” พยักหน้าอย่างหน้าสงสาร
“ไปบอกเขาเดี๋ยวนี้!! ว่าฉันไม่ใช่” ฉันเม้มปากตัวเอง เอามือปิดปาก แล้วส่ายหน้า เรื่องอะไรฉันจะต้องเดินไปบอกอย่างโลกสวยๆ ว่าฉันไม่ใช่แฟนนายด้วยละ ยัยปรางได้หัวเราะเยาะฉันยันฉันอายุ 82 นั้นสิ
“งั้นฉันบอกเอง” เวฟกำลังจะหันหน้าไปพูด แต่ฉันก็คว้าแขนเขาให้หันกลับมาหาฉันต่อ
“เดี๋ยวสิเวฟ ถ้านายช่วยฉัน ฉันจะยอมเป็นทาสนายเลย”
“ฉันไม่ต้องการ”
“เป็นเมียก็ได้”
“ไม่!”
“ดูเหมือนกำลังมีปัญหากันนะคะ” ยัยปรางที่แอบดูพวกเรามาสักพักเธอก็ทักขึ้น
“พวกคุณงอนกันอยู่หรอครับ” แฟนยัยปรางก็พูดขึ้นมาเช่นกัน
“ไม่ได้ทะเลาะกันหรอกครับ ผมกับหมวยไม่ดาย...” ทุกครั้งที่ปากของเวฟขยับปากพูด มันเหมือนกับฉันกำลังวิ่งหนีลูกระเบิดหลายสิบลูก ยิ่งหนีก็ยิ่งไล่ ใจเต้นรั่วเป็นกลองมากกว่าร้อยครั้ง มันตื่นเต้นกว่าตอนที่ฉันนอนกับเวฟครั้งแรกอีก ยิ่งเห็นรอยยิ้มยัยปรางที่เหมือนกำลังจะขยิบปากหัวเราะ เสียงหัวเราะ ก็ดังเข้ามาในหัวจนฉันหลอน ฉันมองร่างกายเวฟด้วยความเลิ่กลั่กเพราะกลัวความลับจะแตก ฉันตั้งเป้าให้ตัวเองขนาดนี้แล้ว ฉันก็ต้องห้ามเหตุการณ์นี้สิ!
- Writer
