บทที่ 2
1384 Words
“ใครจะไปส่งมันวะ” ฉันยังคงเหลือบมองไปยังกลุ่มผู้ชายพวกนั้น ที่ยังคงหิ้วผู้ชายผมสีดำปกปิดใบหน้า ซึ่งดูจากช่วงขาและลำตัวก็ถือว่าหุ่นดีใช้ได้ เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกปลดกระดุมออกเพียงสองเม็ด กับกางเกงขายาวสีดำที่เขาสวมใส่ ทั้งที่ชุดมันก็ดูธรรมดา แต่ฉันกับมองเห็นออร่าจากร่างกายของผู้ชายคนนี้ ฉันพยายามมองไปยังจุดลับของเขา แต่ก็ถูกความมืดและเสื้อเชิ้ตสีขาวบดบัง
ร่างกายผอมๆ แบบนี้ ตรงนั้น...คงธรรมดาอยู่หรอก
“มึงนั้นล่ะ”
“ไม่เอา กูขี้เกียจเป็นข่าวกับมัน”
“ดูสภาพมันก่อน ไม่มีใครจำมันได้หรอก” ผู้ชายที่ฉันกำลังจับจ้องถูกเพื่อนตัวเองจับใบหน้าให้เงยขึ้น แล้วเสยผมที่ปิดบังใบหน้าออก 70% เลยทีเดียว 70% ที่ฉันจะมอบคำว่า...หล่อให้ แสงสว่างในร้านที่เริ่มจะเล่นลูกเล่นให้กับนักดนตรีบนเวที จากที่อยู่ในความมืดเขาก็กลายมาอยู่ในความสว่าง ถึงจะแค่เพียงชั่วครู่ แต่สิ่งที่ฉันเห็นมันไม่ผิดพลาด เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกเพื่อนของเขาเปิดออกจนเห็นขอบกางเกงชั้นใน ยี่ห้อ Codes combine ตัดกับหน้าท้องแสนแบนราบและไร้ซึ่งไขมันหน้าท้อง แต่จุดที่ฉันโฟกัสก็คงไม่พ้น....จุดนั้น กางเกงสีดำที่เขาสวมใส่ มันไม่ได้ดูเรียบเนียนเหมือนกับเพื่อนๆ ของเขา แต่มันกลับมีความนูนและความลึกลับโชว์ออกมาให้ฉันได้เห็น
นี่มัน! ไม่ใช่ระดับเอเชียแล้วแก...มันระดับยุโรป
“คนไหนละแฟนแก” ปรางที่ทำให้ฉันหยุดคิดเรื่องพรรณนั้น ฉันเลยหันมาแสยะยิ้มอย่างมั่นใจให้กับพวกนาง
“คนนั้นไง” ฉันลุกขึ้นจากที่นั่ง คว้ากระเป๋าใบโปรดของตัวเอง ใบหน้าเชิดอย่างมั่นใจ จนพวกนางจะต้องมองหน้าฉันด้วยความสงสัย
“พอดีแฟนฉันเมามาก ฉันขอตัวก่อนเลยละกัน” ฉันเดินออกจากโต๊ะที่สังสรรค์กับเพื่อนด้วยท่าเชิดเหมือนกับตัวเองกำลังเดินแบบอยู่บนเวทีของนางงามระดับโลก ฉันเดินตรงไปยังเป้าหมาย บอกตามตรงเลยฉันไม่เคยเจอใครที่โดนใจและตรงสเป็คฉันขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้ฉันให้เปอร์เซ็นต์ผู้ชายคนนี้ 99 % อีก 1% เว้นไว้เรื่องฐานะ
“สรุป ใครจะไปส่งมันวะ”
“ก็มึงนั้นล่ะ”
“มึงนั้นล่ะ ที่ต้องไปส่งไอ้เวฟ”
“คอนโดไอ้เวฟกับที่นี้ห่างกันเป็นไมล์ กูขับรถไปกลับผับปิดพอดี”
“เดี๋ยวฉันไปส่งเองค่ะ” ฉันยืนยิ้มทำใบหน้าสวยให้กับพวกเขา แค่เห็นใบหน้าก็รู้เลยละ ว่าพวกเขากำลังตกตะลึงในความงดงามของฉันอยู่ ไม่งั้นคงไม่ปากค้างกันแบบนี้หรอก ยิ่งฉันกระตุกยิ้มมุมปากตัวเองขึ้น พวกเขายิ่งจดจ้องฉัน ใครบอกว่าผู้หญิงอย่างฉันจะหาแฟนไม่ได้ ฉันแค่เลือกผู้ชายที่จะมาเป็นคู่ครองตัวเองก็เท่านั้นเอง ไม่งั้นพวกเขาคงไม่มองฉันด้วยสายตาแบบนี้
ยืนยิ้มต่อ...
“เอ่อ...” ตกตะลึงในความสวยของฉันจนพูดไม่ออกเลยสินะ
“เอ่อ...คุณเป็นใครครับ” พวกเขาถามฉันในขณะที่ตัวเองยังคงแบกร่างกายของผู้ชายที่ฉันล็อกเป้าหมายไว้
“ใช่แฟนไอ้เวฟไหมวะ” พวกเขายังคงทำหน้าตาสงสัย หันใบหน้าปรึกษากัน แล้วมองฉันสลับกัน ก็แน่นอนอยู่
หรอกว่าพวกเขาจะต้องสงสัย เพราะทุกอย่างมันคือเรื่องโกหก ยิ่งเห็นใบหน้าของเพื่อนทั้งสามของตัวเองกำลังจับตามองฉันอยู่ฉันยิ่งต้องรีบคว้าผู้ชายคนนี้ออกจากอ้อมกอดของเพื่อนเขาให้ได้
“ไม่แน่ใจวะ”
“แต่กูว่าไม่ใช่วะ แฟนไอ้เวฟสวยกว่านี้เยอะ”
“หรือว่าใช่วะ เราไม่ได้เห็นแฟนมันตั้งนาน” ฉันเห็นเพื่อนเขากำลังปรึกษากัน แล้วเห็นเพื่อนของฉันลุกจากที่นั่ง งานรีบก็ต้องมาสินะ ฉันก็ไม่ยอมถูกจับได้หรอกว่าเรื่องทั้งหมดมันคือเรื่องที่ฉันแต่งขึ้น
“ใช่แฟนไอ้เวฟไหมครับ” ถึงใบหน้าพวกเขาจะยังดูไม่ค่อยไว้ใจฉัน แต่ก็ยังถามคำถามเพื่อความแน่ใจ ซึ่งสิ่งที่ฉันต้องทำก็คือ ยกยิ้มมุมปากอย่างมั่นใจ ไม่รู้หรอกนะว่าผู้ชายคนนี้เป็นแฟนของใคร แต่ในเมื่อถามคำถามฉันมาแบบนี้แล้ว เรื่องอะไรฉันจะตอบว่าไม่ละ
“ใช่ค่ะ”
“ก็ว่าแล้วหน้าคุ้นๆ งั้นฝากมันด้วยแล้วกันครับ พวกผมขี้เกียจไม่ส่งมัน ชวนมันมาแดกเหล้าที่ไรเมาเละทุกที” ขนาดเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก แต่เพื่อนของเขายังยอมมอบผู้ชายคนนี้ให้ เรื่องดำเนินมาได้สวยมาก
“นี้กุญแจรถมันครับ” ได้ทั้งตัวและกุญแจ
“แล้วนี่...มัน!” เพื่อนของเขาดันร่างกายของผู้ชายคนนี้มาให้ฉัน ช่วยกันเอาร่างกายของคนตัวสูง มาคล้องคอฉันไว้ อื้ออ! ตัวหนักใช้ได้ แต่กลับได้กลิ่นหอมของฟีโรโมนที่ติดมาจากร่างกายเขา ใบหน้าของเขาซบลงที่ไหล่ฉัน พอหันไปมองใกล้ๆ มันไม่มีอะไรที่เล่อค่ามากกว่าผู้ชายมาอยู่ในอ้อมแขนตัวเองอีกแล้ว ฉันยังคงหันไปแสยะยิ้มให้กับเพื่อนตัวเองที่กำลังจะเดินมาถึงตัว ถึงใบหน้าของพวกนั้นจะยังไม่มั่นใจ ว่าเขาใช่แฟนฉันหรือเปล่า ฉันเลยแอบพูดดังๆ ให้พวกนางได้ยิน
“ทำไมเมาเละแบบนี้ทุกทีเลยละค่ะ” ฉันเอาฝามือของตัวเองลูบไปที่ใบหน้าของเขาอย่างเอ็นดู ยิ่งไม่ได้สติที่แหละ ยิ่งเป็นโอกาส
“มันก็เมาแบบนี้ประจำแหละครับ”
“ที่รัก” อ๊ายยย~ ครั้งแรกที่ได้พูดคำนี้ รู้สึกฟินแปลกๆ ฉันแกล้งเอามือตัวเองตบไปที่แก้มเขาเบาๆ เพื่อปลุก แต่ดูแล้วคงไม่ตื่นง่ายๆ
“ไหนมันบอกเพิ่งทะเลาะกับแฟนมา มาสวีทต่อหน้าพวกกูอีก” เพื่อนของเขายังคงกระซิบกัน แต่ฉันสนใจเพื่อนตัวเองมากกว่า ฉันเห็นพวกนางยอมที่จะเดินกลับไปนั่งที่เก่า ฉันเลยถือโอกาสนี้ถามเพื่อนเขา
“พวกคุณไปสนุกกันต่อเถอะค่ะ เดี๋ยว...เวฟ ฉันจัดการเอง” เนียน เนียนได้โล่ มันคือการลักพาตัวผู้ชายทางอ้อมเลยนะ แต่ถ้าลักพาตัวแล้วฉันประสบความสำเร็จ ฉันก็ยอมเล่นละครต่อ
“ผมรอคำนี้มานานแล้ว ยังไงฝากมันด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะ”
“อย่าไปเล่นผีมาห่มกันต่อนะครับ รอมันฟื้นค่อยทำ” แต่ถ้าทำตอนนี้มันคือโอกาสฉันไหมละ แผนชั่วร้ายมีในหัวเต็มไปหมดเลยตอนนี้ แค่มีผู้ชายมาอยู่ในครอบครอง แผนฉันมาเป็นสิบ!
“พวกเราขอตัวนะครับ”
“เดี๋ยวค่ะ!” ฉันยังคงยืนยิ้มและแบกร่างกายอันหนัก กับใบหน้าอันเนียนใสที่ซบไหล่ฉันอยู่ เริ่มจะได้ตัวเขาอย่างสมบูรณ์ละ แต่ยังขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง
“คอนโดเวฟอยู่ที่ไหนหรอคะ...?” พวกเขาดูอึ้ง และจ้องใบหน้าฉันอีกครั้ง เหมือนกับพยายามจับผิด
“พอดีช่วงนี้ความจำสั้นนะคะ” แต่เห็นใบหน้าของแต่ละคน ก็พอรู้แล้วว่า พวกเขาก็เริ่มเมาแล้วเหมือนกัน คงจะเชื่อในสิ่งที่ฉันโกหกก็เป็นได้ ฉันยังคงยืนยิ้มอย่างมั่นใจ เพื่อไม่ให้พวกเขาสงสัย
“ไอ้เวฟมันย้ายคอนโดหนีคุณใช่มั้ยละ เห็นว่าทะเลาะกัน”
“คะ...ค่ะ” ตามน้ำไป
“มันเพิ่งย้ายคอนโดใหม่นะครับ ไกลกว่าที่เก่าเยอะเลย”
ปึก!
ฉันปิดประตูรถยี่ห้อ Maserati Ghibli สีดำเมื่อฉันได้พาร่างกายของผู้ชายคนนี้มาสำเร็จ เหมือนนักต้มตุ๋นเลยแฮะ แต่ฉันก็ยังคงเห็นเพื่อนตัวเองที่ยืนมองเราอยู่ไม่ห่าง
- Writer
