บทที่ 11
873 Words
ในที่สุด! ฉันก็ได้กลับมาประสบพบเจอคู่บุญคู่บารมีของตัวเองอีกครั้ง ฉันมองใบหน้าของเวฟด้วยความดีใจ พร้อมกับก้มใบหน้ามองต่ำ (. . ) ยังเหมือนเดิมเลย ยังคงยิ่งใหญ่เหมือนเดิมไม่มีผิด นี้แหละเวฟตัวจริงเสียงจริง ผู้ชายที่ฉันหมายปองและดองไว้ในขั้วหัวใจเมื่อเดือนที่แล้ว
“ก็บอกว่าชุดฉันมันใส่ไม่ได้ไง” เขาขึ้นเสียงใส่ฉันเล็กน้อย ใบหน้าดุออกแนวโมโห ฉันรู้ว่าเขาจำฉันได้ แต่แอบทำเป็นนิ่ง เหมือนกับคนไม่เคยขึ้นสวรรค์ชั้น 7 ด้วยกันอย่างนั้นละ
“ได้สิ เดี๋ยวฉันไปดูให้” ฉันเดินเข้าไปหาเวฟ พร้อมกับหัวใจที่เต้น ตึกตัก ตึกตัก
ฝืด~
เวฟรูดผ้าม่านปิด พร้อมกับหันใบหน้ามามองฉัน ใบหน้าหล่อเหล่าที่ชอบทำหน้าตาเคร่งขรึม ส่วนสูงและหุ่นที่ได้สัดส่วน เขาเป็นผู้ชายร่างบาง แต่ตรงนั้นกับยิ่งใหญ่ จะไม่ให้ฉันคิดถึงเขาได้ยังไงกัน
“ใส่ให้ฉันสิ” เวฟก้างแขนตัวเองก่อน เสื้อเชิ้ตสีดำลายดอก เขายังไม่ได้ติดกระดุม ฉันเดินเข้าไปหาเขาอย่างใจตุ่มๆ ต่อมๆ จะว่าลังเลก็ได้ จะว่าตื่นเต้นก็ได้ ทุกอย่างมันกำลังเกิดขึ้นในตัวฉันทั้งหมด มือค่อยๆ คว้าเม็ดกระดุมเข้ามาติดอีกฝั่ง
“ไอ้แม็คมันจีบเธอรู้ตัวหรือเปล่า” ในระหว่างที่ติดกระดุมไปด้วย เวฟก็ก้มพูดกับฉันไปด้วย
“เขาคงไม่ได้จีบหรอก คงคุยกับฉันเหมือนกับสไตล์ลิสต์คนอื่นนั้นละ” ฉันยังคงตั้งใจติดกระดุมให้เวฟที่ละเม็ด ทีละเม็ดอย่างตั้งใจ ร่างกายนี้ฉันเคยแตะต้องมาเหมือนกันนะ
“เธอรู้ได้ไง ฉันเป็นผู้ชายฉันมองมันออก”
“ถ้าจริงอย่างที่นายว่า ก็ดีนะสิ ฉันจะได้หาพ่อของลูกให้ตัวเองได้สะที”
“...” เวฟไม่ได้พูดอะไรต่อ จนฉันติดกระดุมให้เขาเสร็จ
“ไหนบอกว่าใส่ไม่ได้ไง ก็ใส่ได้นี่” ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ทำหน้าเข็มและสายตาดุฉันเหมือนเก่า
“อยากได้พ่อของลูกแบบนั้นก็ตามใจ!” เวฟทำหน้าตาหงุดหงิดใส่ฉัน บางที...เขาก็ไร้เหตุผลโดยใช้เหตุ แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงที่ชอบประชดประชัน ยิ่งเขาพูดออกมาแบบนั้น ฉันก็ต้องตอบโต้
“นายรู้ได้ไง...ว่าฉันต้องการผู้ชายแบบนั้นเป็นพ่อของลูกตัวเอง เขาทั้งตัวใหญ่ ร่างกายกำยำ ถ้าฉันมีลูกกับเขา ลูกฉันจะต้องแข็งแรงมากแน่ๆ”
“โง่หรอ! คนที่หุ่นแบบนั้นนะ อาจจะเป็นโรคร้ายแรงก็ได้” ยิ่งเถียงก็ยิ่งหงุดหงิด ผู้ชายอะไรช่างปากดี
“แล้วนายแข็งแรงนักหรือไง”
“ถ้าฉันไม่แข็งแรง เธอคงจะเป็นโรคร้ายไปแหละ”
“แล้วเธออย่าคิดว่าฉันหวงเธอนะ! ฉันเตือนด้วยความหวังดี เพราะไอ้แม็คมันนอนกับผู้หญิงมาเยอะ ฉันเป็นห่วงผู้ชายที่จะนอนกับเธอตั้งหาก กลัวเขาจะติดเชื้อโรคจากเธอ”
“กลัวตัวเองหรือไง”
“ฉันจะกลัวตัวเองทำไม ฉันกับเธอแค่ครั้งเดียวก็เกินพอละ” นอกจากจะพูดจาดูถูกผู้หญิงอย่างฉันแล้ว เขายังเป็นผู้ชายที่น่าตบคนหนึ่งเลย ถ้าฉันไม่อยากได้เขาเป็นพ่อของลูกตัวเองได้อนาคตนะ ฉันมีสิทธิ์ที่จะเตะเป้าเวฟ ให้เป็นหมันกันไปข้าง เวฟเดินออกไปหาพี่จี้ที่กำลังนั่งอยู่ที่จอมอนิเตอร์
“น้องเวฟถึงคิวน้องพอดี” พี่จี้แตะบ่าเวฟ เขาเดินไปด้านหน้าเพื่อที่จะถ่ายแบบให้กับผลิตภัณฑ์ชุดชั้นในชาย
“ไปแต่งตัวให้นายแบบหรือว่าไปอ่อยพวกเขาละ นานจริง” ฉันยังคงโดนพี่จี้จิกกัดตลอดเวลา ฉันยืนอยู่ข้างพี่จี้ ก็เห็นท่าทางที่พี่จี้ค่อนข้างจะชอบเวฟมากเป็นพิเศษ
“เวฟมันน่ารักนะ เป็นเด็กตรงเวลา ทำงานอะไรไม่เคยเลือกมากเลย” ยังคงชม
“หุ่นก็ดี สูงก็สูง ตั้งแต่เลิกกับแฟนมา ดูหล่อกว่าแต่ก่อนเยอะ” ยังชมอยู่ (-_-)
“อ๊ะ อ๊ายยดูสิ” พอพี่จี้ขึ้นเสียง ฉันก็ต้องมองไปตรงหน้า (O_O) ฉันถึงต้องเบิกตาตัวเองให้กว้างเพื่อที่จะได้เห็นทุกส่วนของร่างกายเวฟอย่างชัดเจน เขาเลิกเสื้อเชิ้ตที่เขาสวม จนเห็นขอบซีสของยี่ห้อกางเกงในที่เขาพยายามจะพรีเซ็นต์มัน ลอนของกล้ามท้องที่ทอดยาวไปถึง...อุ๊บ!
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” แม็คนายแบบอีกคนเดินเข้ามาหาฉันเมื่อเห็นท่าทางฉันที่ดูผิดปกติ
“โอ๊ะ! เลือดกำเดาคุณไหล” แม็คดันร่างกายของฉันให้นั่งลง เขาเอาเช็คชูให้ ส่วนพี่จี้ก็มองฉันอย่างเหยียดๆ
“ไม่สบายหรือเปล่าครับเนี้ย” แม็คเอากระดาษมาพัดให้ฉัน ฉันว่าคนที่โพสต์อยู่ตรงนั้น คือต้นเหตุ
“ฉันคงนอนดึกนะคะ ไม่เป็นไรมากหรอก”
“น้องเวฟ เดี๋ยวถอดเสื้อตัวนอกออกนะ”
ถอดเสื้อตัวนอก!(O_O!!)
- Writer
