คืนที่ใจไม่เหลือรัก

ตอนที่1 หมดรักคุณ

ปานชีวาดีดดิ้นด้วยความตกใจที่จู่ๆ ชายหนุ่มก็ลากเธอเข้ามาในห้องนอน เธอกลัวสุดขีดกลัวว่าเขาจะทำอะไรรุนแรงกับเธอจนกระทบกระเทือนไปถึงลูกน้อยในท้อง คนตัวเล็กพยายามให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำและฟังเธอแต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย

“พี่คุณฮึก ฟังปานก่อน ปานไม่ได้ทำอย่างที่พี่พูดไม่ได้ทำเเบบนั้นเลยสักนิด”

“หุบปาก!”

“พี่คุณ ปานทะ กรี๊ด!”ไม่ทันที่จะพูดจบประโยคร่างเล็กก็กรีดร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อถูกชายหนุ่มเหวี่ยงลงไปที่เตียง เธอรู้สึกเจ็บไม่น้อยถึงแม้จะไม่ได้จุกจนทำให้เธอจุกท้องน้อย แต่การกระทำเมื่อครู่มันทำให้เธอตกใจมากจริงๆ

“ฉันเกลียดเธอ เคยคิดว่าเธอคงจะดีอย่างที่ฉันคิด ใครว่าอะไรฉันก็ไม่เคยสนใจเพราะฉันคิดว่าเธอมันจะรักดี แต่เปล่าเลย ผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้าที่ไม่เคยมีใครสั่งสอนท้ายที่สุดก็เป็นผู้หญิงร่านคนนึงที่พอลับหลังฉันเธอก็ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น ทำไมว่ะปาน ทำไมถึงทำแบบนี้!”

“ฮึก ในสายตาพี่ ปานเป็นแบบนั้นงั้นเหรอคะ?”

“เออ ใช่ไง ฉันไม่น่าหลงผิดไปคว้าผู้หญิงอย่างเธอเลยจริงๆ”เพราะความโมโหมันทำให้ชายหนุ่มพูดจาประชดหญิงสาวออกไป โดยไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขามันจะสร้างความเจ็บปวดให้กับผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน

สิ้นคำพูดของชายหนุ่มคนตรงหน้า น้ำตาของหญิงสาวทำก็ไหลออกมาทันที เธอไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่เธอรัก ว่าผู้ชายที่เธอคิดที่จะสร้างอนาคตด้วยแท้จริงแล้วคิดกับเธอแบบนี้ แค่ความเชื่อใจเขายังไม่มีให้แก่เธอเลย ในอนาคตจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง

“ร้องไห้งั้นเหรอ เลิกบีบน้ำตาสักที ฉันจะไม่หลงกลผู้หญิงอย่างเธออีก!”

“ฮึก อย่านะพี่คุณอย่าทำแบบนี้กับปานนะ ไม่รักปานเกลียดปานก็ไม่ต้องมายุ่ง ถ้าในความรู้สึกพี่ที่มีต่อปานมันแย่ขนาดนั้นเรื่องของเราก็พอแค่นี้เถอะ ในเมื่อพี่ไม่เคยเชื่อใจและไม่เคยที่จะรับฟังอะไรเลยเลิกยุ่งกับปานซะ”เธอเองก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนกันกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของผู้ชายคนนี้ ความผิดหวังมากมายมันถาโถมเข้ามา แต่ทว่าคำพูดของหญิงสาวมันจะทำให้คนที่กำลังโมโหอยู่นั้นเพิ่มระดับความโมโหมากเกินไปกว่าเดิม

คุณากรจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวอย่างกินเลือดกินเนื้อ เขามันเป็นพวกรักแรงหึงแรงในเมื่อผู้หญิงคนนี้ไม่รักดีเขาก็จะทำให้เธอรู้ว่าการที่หักหลังเขามันเป็นยังไง คนตัวสูงกดเข็มขัดของตัวเองออกก่อนจะดึงออกมาพอหญิงสาวเห็นอย่างนั้นเธอพยายามจะตะเกียงตะกายลงจากเตียงแต่มันก็ไม่ทันมือหนาของชายหนุ่มที่คว้าไปจับข้อเท้าของเธอเอาไว้เสียแล้ว

“กรี๊ดอย่านะ ฮึกฮือพี่คุณอย่าทำแบบนี้”คุณากรไม่คิดฟัง เขาใช้เข็มขัดรัดข้อมือของเธอเอาไว้ก่อนจะดึงลากถลาร่างเล็กให้นอนลง มือหนาของชายหนุ่มกระชากเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรุนแรง การกระทำของอีกฝ่ายมันสร้างความกลัวให้กับปานชีวามากขึ้นกว่าเดิม

‘มีคนเห็นปานเขาไปกินข้าวกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ค่ะ อันที่จริงมันก็หลายวันแล้วแต่พอมาคิดๆ ดูมันไม่ใช่ครั้งแรกที่ปานทำแบบนี้’

‘เห็นพี่กวินรุ่นพี่ของมะลิบอกว่ากำลังจีบปานอยู่ มะลิไม่ได้อยากให้พี่คิดมาก แต่มะลิหวังดีไม่อยากให้พี่โดนหลอก’

‘เพื่อนมะลิถ่ายรูปปานที่ไปไหนกับใครก็ไม่รู้ เป็นผู้ชาย มะลิส่งไปให้พี่ดู เพราะอยากให้พี่ตาสว่าง ถึงยังไงพี่ก็เป็นเหมือนพี่ชายมะลิคนนึง’

‘มะลิเจอปานที่ตลาด ไม่รู้ว่าเป็นอะไรมีผู้ชายอุ้มไป เหมือนผู้ชายคนนั้นจะรู้จักกับปานด้วยนะคะ เห็นเรียกชื่อกัน'

คำพูดมากมายที่เขาได้อ่านจากแชทของน้องสาวเพื่อนอย่างมะลิวัลย์มันดังก้องขึ้นมาในหัวของชายหนุ่ม ที่ผ่านมาเขาไม่คิดสนใจ พยายามเชื่อใจคนรักจนกระทั่งวันนี้ ความเชื่อใจเขาพังลงแล้ว ปานชีวากลับมาเกือบสองทุ่มออกไปตั้งแต่บ่าย คงไม่ต้องบอกว่าไปทำอะไรกับใครมาถึงได้กลับมาเอาเวลานี้

แควก แควก แควก

เสียงเสื้อตัวสวยที่ชายหนุ่มเป็นคนซื้อให้เธอถูกกระชากฉีกขาดออกจากกัน ปานชีวามองคนตัวสูงด้วยความรู้สึกเจ็บปวดกับการที่เขาทำแบบนี้กับเธอ น้ำตาของหญิงสาวมันไหลออกมาอย่างพร่างพรู เธอรับไม่ได้กับสิ่งที่ผู้ชายคนนี้กำลังจะทำ จากที่จะมาบอกข่าวดีให้กับเขาได้รู้มาในตอนนี้หัวใจเธอมันพังหมดแล้ว

“ถ้าพี่ทำแบบนี้ ปานจะเกลียดพี่จะไม่รักพี่อีกแล้ว!”เธอร้องขู่เพราะหวังว่าเขาจะหยุดกับการกระทำใจร้ายแบบนี้กับเธอหวังว่าเขาจะมีสติมากกว่านี้แต่ทว่าสายตาไม่พอใจของคุณากรกับจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะยกมุมปากขึ้น ไม่รู้ทำไมพอได้เห็นแววตานี้ของชายหนุ่มมันทำให้ปานชีวารู้สึกเจ็บปวดขึ้นมามากกว่าเดิม

“ความรักไร้ค่าของเธอฉันไม่ต้องการ!”ชายหนุ่มตะคอกกลับก่อนที่เขาจะจัดการเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออกก่อนจะคร่อมทับร่างเล็กของคนตัวเล็กเอาไว้ ปานชีวาหันหน้าหนีไปมาเมื่ออีกฝ่ายโน้มลงมาหมายจะบดขยี้ริมฝีปากของเธอ

“ฮึก เจ็บพี่คุณอย่านะ ปานขอร้อง!”พอถูกอีกฝ่ายบีบคางมนเอาไว้มันก็ทำให้หญิงสาวร้องเจ็บออกมาทันที

“ทำไม ไปเอากับใครมาถึงไม่ให้ฉันเอา!”ยิ่งเห็นเธอไม่สมยอมมันก็ยิ่งทำให้เขาโมโหใช่ว่าเขากับเธอจะไม่เคยมีอะไรกันซะหน่อยแต่ทำไมครั้งนี้เธอจึงผลักไสเขาอย่างนี้

“ไม่ใช่นะ ฮึกฮือ พี่คุณฟังปานหน่อย วันนี้ปานไม่สบาย ไปหาหมอมา”

“ตอแหล ไม่มีอะไรให้โกหกแล้วงั้นหรอ!”หัวใจดวงน้อยๆ มันเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในเมื่อเขาไม่ฟังเธอก็จะไม่พูดอีก เขาจะใจร้ายกับเธอยังไงก็แล้วแต่หลังจากนี้เธอจะไม่ยุ่งกับเขาอีก

“ฮึก งั้นก็แล้วแต่พี่เถอะ ในเมื่อไม่คิดฟังก็ไม่ต้องมาถามกัน เออ ปานไปเอาผู้ชายคนอื่นมา ไปเอากันมาหลายท่าด้วยพอใจพี่หรือยัง!”

“ปานชีวา!”คุณากรหน้าสั่นไปหมด เขากัดฟันแน่นก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาซุกไซร้คนตัวเล็กขบกัดลำคอของเธอต้องการลงโทษ เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ดังออกมา แต่คนโมโหร้ายก็ไม่คิดหยุด เขากระทำร่างกายของเธออย่างรุนแรง ก่อนจะเลื่อนใบหน้ามจูบบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มที่เขาเคยอ่อนโยนกับสิ่งนี้ทุกครั้ง ยกเว้นครั้งนี้

ปานชีวาได้กลิ่นคาวเลือดลอยฟุ้งขึ้นมาตีจมูก หญิงสาวรู้สึกเจ็บไปหมดเธอพยายามดีดดิ้นหนีปากร้ายของอีกฝ่ายแต่ก็ไม่เป็นผล เมื่ออีกคนยังคงตามจูบเธอไม่ยอมปล่อย แถมยังกัดริมฝีปากล่างของเธอเน้นย้ำให้เธอเจ็บปวด มันเป็นการกระทำที่เธอไม่เคยพบพาน รู้สึกทั้งเจ็บทั้งเสียใจ

คุณากรกำมือแน่น ก่อนที่เขาลุกขยับกายลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้าของตัวเองออกจากร่างกายอย่างรวดเร็ว ไม่สนใจว่าหญิงสาวจะเป็นยังไงพร้อมรับตัวตนของเขารึเปล่า ชายหนุ่มก็ดันแก่นกายเข้าหาร่างเล็กก่อนจะกระแทกเต็มแรง

“กรี๊ด!”ปานชีวาร้องแทบขาดใจ ไม่มีแล้วผู้ชายที่เธอเคยรักไม่มีหลงเหลือเลยสักนิด เขาทำให้เธอเจ็บปวดทั้งกายและใจไม่คิดฟังไม่คิดเชื่อใจเธอเลย

“ฮึกฮือ ปานเกลียดพี่ เกลียด!”เธอได้แต่ภาวนาในใจขอให้ลูกน้อยไม่เป็นอะไร ไม่รู้ว่าการกระทำรุนแรงของเขามันจะทำให้เธอสูญเสียอะไรไปหรือเปล่า

“ฉันก็เกลียดผู้หญิงอย่างเธอเหมือนกัน!”คุณากรกัดฟันตอบก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปกัดเนินอกของคนตัวเล็ก ทุกการสัมผัสที่เขามอบให้หญิงสาวมันรุนแรงอย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน อารมณ์โมโหร้ายและแรงของชายหนุ่มใส่ที่เธอเต็มแรงทุกอย่าง ผู้หญิงคนนี้จะได้จำว่าไม่ควรมาทำแบบนี้กับเขา

ผ่านไปสักพัก

“ฮึกฮือ”ปานชีวาร้องไห้ออกมาไม่หยุดกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเธอ คุณากรไม่ได้สงสารเธอเลยสักนิด ถึงแม้อีกฝ่ายจะเบาแรงลงกว่าในตอนแรกแต่มันก็ยังหนักหน่วงสำหรับหญิงสาวอยู่ดี

ผ่านไปนานเกือบชั่วโมง

ปานชีวานอนอ่อนแรงนิ่งอยู่บนเตียงกว้าง เธอไม่พูดอะไรออกมาหลังจากที่อีกฝ่ายทำร้ายร่างกายเธอเสร็จ ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบจนกระทั่งคุณากรเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเหล่ตามองคนตัวเล็กที่นอนสะอื้นอยู่บนเตียงไม่พูดไม่จา มันก็ทำให้ชายหนุ่มเผยความบึ้งตึงออกมา คิดว่าเธอเจ็บปวดเป็นคนเดียวแล้วไงเขาเองก็เจ็บปวดไม่ต่างจากเธอหรอก เธอเป็นคนทำให้เขาเป็นแบบนี้ก่อน เพราะเธอคนเดียวที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้

คนตัวสูงเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ตัวเองขึ้นก่อนที่เขาจะดึงเงินออกมาจากกระเป๋าพร้อมเดินมาทางด้านหญิงสาวที่นอนเหม่อลอยอยู่ ปานชีวามองอีกฝ่ายด้วยแววตาสั่นไหว สายตาที่มองมาที่เขานั้นมันไม่หลงเหลือคำว่ารักเลยสักนิดมันมีแต่ความเสียใจเต็มไปหมด

คนตัวเล็กกัดริมฝีปากของตัวเองแน่นพยายามข่มความเจ็บปวดเอาไว้ แต่ถึงจะทำอย่างนี้มันก็ทำให้เธออ่อนแออยู่ดี ยิ่งภาพที่อีกฝ่ายปาเงินใส่หน้าเธอมันยิ่งทำให้เธอเจ็บหมด

“หมดหน้าที่ผู้หญิงอย่างเธอแล้ว ไสหัวไปจากคอนโดฉันจะไปหาผู้ชายที่ไหนก็ไป จะไปทำตัวร่านที่ไหนก็ไป ฉันไม่มีวันลดตัวลงไปเกลือกกลั้วผู้หญิงอย่างเธออีก!”คำพูดแสนเจ็บปวดของอีกฝ่ายมันทำให้คนตัวเล็กเจ็บจี๊ดไปถึงใจ เขารู้ว่าเธอไม่มีที่ไปแต่ก็ไล่ไม่ต่างจากหมูจากหมา ในเมื่อเป็นแบบนี้เธอก็จะไปจากเขา ไม่ทนอยู่กับคนใจร้ายคนนี้อีก

“หวังว่ากลับมาฉันจะไม่เห็นเธออยู่ที่นี่!”เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปจากคอนโดทันที ปล่อยให้คนตัวเล็กจมอยู่กับความเจ็บปวดอยู่คนเดียว