ตอนที่ ๔ เจอกัน -2

742 Words

“เธอเป็นพนักงานร้านนี้เหรอ?” “ค่ะ” ไข่มุกยิ้มรับ คนที่ถามไม่ได้ถามต่อ “เอาทั้งหมดที่เธอแนะนำมา” เบรเดนกล่าวเพียงเท่านั้น คนที่นั่งอยู่ตรงหน้ายิ้มแล้วพูดคุยกับเด็กที่รับออร์เดอร์ “รับน้ำอะไรดีคะ มีน้ำเปล่ากับน้ำลอยดอกมะลิค่ะ หรือจะเป็นเครื่องดื่มอื่น ตามเมนูได้เลยนะคะ” เธอยิ้มกว้างอีกครั้ง “ฉันขอน้ำส้มค้น คุณเบรเดนรับน้ำอะไรดีคะ” “น้ำลอยดอกมะลิ” เขาตอบเพียงสั้น ๆ ก่อนที่ไข่มุกจะจดทุกอย่างแล้วเดินจากไป “คุณเบรเดนรู้จักกับเด็กเสิร์ฟคนนี้เหรอคะ” อดไม่ได้ที่จะถามถึงผู้หญิงเมื่อครู่ ใบหน้าของเธอยังดูอ่อนวัยไม่รู้ว่าครบสิบแปดปีหรือยัง ใบหน้าสะสวยดูผิวพรรณดีเหมือนกับลูกผู้ดี “ไม่รู้จัก ผมแค่เคยช่วยเหลือเธอตอนลำบากครั้งหนึ่ง” เขาไม่อยากตอบอะไรมาก แต่คนที่ถามก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ กลับเปลี่ยนเรื่องคุยงานสมกับเป็นนักธุรกิจมืออาชีพ “ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะคะ ยังไงเดี๋ยวฉันจะร่างสัญญาแล้วส่งมาทางเมล หากคุณเบรเดนมีข้อสงสัยติดต่อหาฉันโดยตรงได้เลยนะคะ” “ครับ” ชายหนุ่มยกน้ำลอยดอกมะลิขึ้นดื่ม กลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำให้รู้สึกสดชื่น อาหารทุกอย่างอร่อยสมกับที่ไข่มุกแนะนำมา “เอาไว้เจอกันโอกาสหน้านะคะ” เธอกล่าวพร้อมรอยยิ้มก่อนส่งบัตรเครดิตมาให้กับไข่มุกที่ยืนยิ้มอยู่ก่อนแล้ว “ไม่เป็นไรค่ะ อาหารมื้อนี้ฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วค่ะ ถือเป็นการขอบคุณ ที่คุณช่วยเหลือฉันเอาไว้ค่ะ” เธอยิ้มกว้างต่างจากผู้ชายอีกคนที่ยังคงนิ่งเฉย “เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะคะ” นักธุรกิจหญิงยิ้มแล้วเดินออกจากร้านไป เพราะเธอยังมีงานด่วนอย่างอื่นที่ต้องทำต่อจากนี้ “ผมไม่ต้องการ” เบรเดนวางเงินสดจำนวนไม่น้อยลงบนโต๊ะ “เดี๋ยวค่ะ ฉันรับเอาไว้ไม่ได้หรอกค่ะ ถือว่าฉันเลี้ยงตอบแทนนะคะ” ไข่มุกคว้าเงินสดที่เขาวางเอาไว้ติดมือมาด้วย พร้อมวิ่งตามหลังของเบรเดนออกมายังหน้าร้าน “ผมไม่ต้องการเป็นหนี้บุญคุณใคร หลีกทาง” เบรเดนกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม “รับเงินคุณคืนไปค่ะ ฉันก็ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใครเหมือนกันค่ะ คุณช่วยเหลือฉัน ฉันตอบแทนคุณเราก็หายกันแล้วไม่ใช่หรือไงคะ” ไข่มุกพยายามยัดเงินคืนเบรเดนหากแต่ชายหนุ่มกลับถอยห่างไม่ให้เธอมาโดนตัวของเขา “ผมบอกให้ถอยไป” เขากดเสียงต่ำจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนดื้อรั้นเหมือนกับที่เธอทำอยู่ในตอนนี้ “ขอร้องเถอะค่ะ ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณคุณค่ะ ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกไหม เมื่อเจอกันแล้วก็รับน้ำใจของฉันเถอะนะคะ” สุดท้ายเธอก็สามารถยัดเงินใส่มือของเขาได้ แต่ในขณะเดียวกันเท้าของเธอที่สะดุดทำให้ร่างของเธอปะทะเข้ากับอกของเขา เบรเดนที่ไม่ทันระวังตัวจึงเซไปด้านข้างเล็กน้อยแล้วสวมกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน เสียงเต้นของหัวใจไข่มุกกำลังเต้นแรง ตึก ตึก ตึก ตึก เธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างกันเพียงแค่ฝ่ามือกั้น นี่มันเหมือนฉากในหนังรักที่พระเอกกับนางเอกกำลังตกหลุมรักกัน “กอดพอหรือยัง?” เบรเดนที่ตอนนี้ปล่อยมือออกจากตัวของเธอแล้ว แต่เป็นไข่มุกที่ยืนกอดกับเขาแทน “ขะ ขอโทษค่ะ” เธอรีบผละออกห่างก่อนก้มหน้ายิ้มเขินมองปลายเท้าของตนเอง “หวังว่าจะไม่ต้องเจอกันอีก” เบรเดนทิ้งคำพูดเอาไว้เพียงเท่านั้น มือของเขากำเงินสดของตัวเองเอาไว้แน่นแล้วเดินขึ้นไปบนรถ ทิ้งให้ไข่มุกยืนมองท้ายรถยนต์คันหรูด้วยสายตาที่หวั่นไหว กลิ่นหอมจากตัวของเบรเดนยังคงหอมติดปลายจมูกไม่เสื่อมคลาย นี่เธอคงไม่ได้ตกหลุมรักเขาเข้าให้แล้วใช่ไหม ถึงนิสัยของเขาจะไม่ค่อยต้อนรับเธอสักเท่าไหร่ แต่นิสัยแบบนี้กลับดึงดูดให้เธออยากเข้าใกล้เขามากยิ่งขึ้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more