ตอนที่17 ใจอ่อน
หลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงที่ซันเดย์ระบายความใคร่ราวอดอยากมาหลายเดือนจนณิชาแทบหมดแรง ขาอ่อนแรงแทบเดินไม่ไหวแต่เธอก็ต้องหอบร่างกายอันเหนื่อยล้าเข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัวและรีบกลับไปหาคนเป็นยายที่นอนอยู่ที่โรงแรมคนเดียว
“ยายเธออายุสามขวบหรือไงถึงต้องมีคนเฝ้าตลอดเวลา” น้ำเสียงหงุดหงิดถามขึ้นทันทีที่เห็นเด็กสาวเดินออกมาจากห้องน้ำและทำท่าเร่งรีบจะเดินออกจากห้องไป
“หนูแค่เป็นห่วงยายเพราะยายไม่เคยนอนที่อื่นนอกจากที่บ้านค่ะ” ณิชาจำต้องหยุดขาที่จะก้าวออกจากห้องแล้วหันมาตอบชายหนุ่ม แม้อาการเหนื่อยล้าจากบทรักยังไม่หายดีแต่เธอก็ต้องฝืน เพราะหากเผลอหลับไปเพราะความเพลียคงต้องยาวถึงเช้าแน่ ๆ
“ถ้ามาพักห้องใกล้ ๆ นี้คงไม่ต้องลำบากเดินทางไปมา เรื่องแค่นี้ก็คิดไม่ได้” ซันเดย์ว่าอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“คุณเองไม่ใช่เหรอคะที่สั่งให้พี่เตมินเป็นคนเช่าโรงแรมที่นั่นให้ อีกอย่างหนูก็ไม่มีเงินมาจ่
