ตอนที่13 ห่วงใย
หลังจากเลิกเรียนณิชาก็ต้องมาซ้อมกิจกรรมของมหาลัยที่เธอได้รับมอบหมายให้เป็นคนถือคทาไม้หนึ่ง จึงต้องอยู่ซ้อมช่วงเย็นหลังเลิกเรียนทุกวันทำให้ช่วงนี้เธอแทบไม่ค่อยได้พูดคุยกับชายหนุ่มมากนัก จะเจอกันก็ตอนที่เขาต้องการทำเรื่องบนเตียงกับเธอเท่านั้น และทุกครั้งที่เสร็จกิจเขาก็กลับไปโดยที่ทั้งคู่ก็แทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย และวันนี้ก็เช่นกันหลังจากเรื่องบนเตียงจบลงเขาก็เดินออกไปเงียบ ๆ ไม่พูดไม่บอกกล่าวอะไร
“ณิชาเป็นอะไร! หน้ามืดเหรอ ไหวหรือเปล่าไม่ไหวพักก่อนก็ได้นะอีกตั้งหลายวันกว่าจะถึงวันจริง” เพื่อนร่วมคณะที่กำลังซ้อมอยู่ข้าง ๆ กันรีบปรี่เข้าไปหาเด็กสาวเมื่อเห็นว่าร่างบางเซถอยหลังเหมือนคนกำลังจะล้ม
“ไม่เป็นไรแค่หน้ามืดนิดหน่อย เราขอพักสัก 5 นาทีนะ” ณิชายกมือกุมขมับและหลับตาพร้อมยืนนิ่ง ๆ เพื่อตั้งหลัก เมื่อรู้สึกว่าอาการหน้ามืดยังไม่ดีขึ้นจึงเดินไปนั่งตรงม้านั่งที่อยู่ไม่ไกลโดย
