Yüreğim Yangın Yeri El Kızı

ÖN SÖZ

Ayşe gönlü kırık bir halde indiği İstanbul uçağından halasının onu almasını bekliyordu.Halasının öğrencilere kiraladığı evinde kalırken bir yandan da üniversitesini tamamlamaya çalışacaktı.



Havalimanından dışarı çıktığında coşkulu bir şekilde onu karşılayan halasını gördü.Çevresinde ki herkes Okan'dan ayrıldığından beri onun yanında neşeli davranıp onun üzgün suratında bir tebessüm yaratmaya çalışıyorlardı ama bu Ayşe için çok zordu.

Okan ilk göz ağrısıydı.Onun için hayallerindeki üniversiteden vazgeçip İzmir'de kalmaya razı olmuştu taki Okan'ın bir mesajla ilişkilerini bitirdiğini yazan bir mesaj gönderinceye kadar.

Mesajı aldığında yaptığı ilk şey gülmek olmuştu.Okan'ın her zaman ki absürt şakalarından biri olduğunu zannederek sevgilisini aramıştı ama sevgilisi o gün telefonunu açmadı.1 hafta sonra da hatta 1 yıl sonra da o telefon açılmadı.

İzmir'de adım attığı her sokakta Okanla olan anıları aklına geldiğinden bu şehirde daha fazla yaşayamayacağını anlamıştı.

O gün anne ve babasını karşısına almış ve İstanbul'a taşınmak istediğini söylemişti.Annesi ve babası her zaman ki gibi onu anlayışla dinleyip kararını desteklemişlerdi.

Halası onun yine kendi dünyasına daldığını hissettiğinden o meşhur kahkahalarından birini atmış moralinin biraz da olsa düzelmesi için arabanın radyosundan hareketli bir şarkı açmıştı.

Hareketli bir müzik eşliğinde halasının ona tanıdığı mahremiyetle boğaz köprüsünü izliyordu.Okan onun İstanbul'u ne kadar sevdiğini bildiğinden."Düğünümüzü İstanbul'da yaparız.Sen,ben ve kızkulesi"

Ayşe nişanlısının hayallerini dinlerken utangaçlıktan kıpkırmızı olsada bu hayalleri dinlerken gülümsemesine engel olamıyordu.

Şimdi o hayal kırıklığının etkisiyle gözyaşları kendiliğinden tekrardan dökülmeye başlamıştı.

Halası, cebinden çıkardığı peçeteyi yeğenine verdi ve onu anladığını belli eden bir sesle"Geçecek inan bana yakında o güzel yüzün tekrardan gülmeye başlayacak"

"Keşke"dedi Ayşe ümit dolu bir sesle"Bu dediklerine inanabilsem"

Halasının kiralık evine geldiklerinde halası nazik bir ses tonuyla"Canım ev arkadaşların pazartesi günü gelecek istersen bize gidelim arkadaşların gelinceye kadar"

"Gerek yok hala ben böyle iyiyim"

Halası her ne kadar yeğenini bu evde yalnız bırakmak istemese de onu kırmamak için ses çıkarmadı ve yeğeninin bavulunu bagajdan çıkarıp evin anahtarıyla beraber yeğenine verdi.

Ayşe,halasının yanağına öptü ve onu anladığı için teşekkür edip apartmandan içeri girdi.

Dairenin kapısını açıp içeriye girdiğinde dikkatini ilk kapıların odasındaki isimlikler çekti.Kendi ismini kapıya en uzak yerde asılı görünce etrafı incelemeyi sonraya bırakıp kendi odasına doğru ilerdi.

Kapıyı açtığında odasının beklediğinden geniş olduğunu fark etti.Odasını ise halası yerleştirmişti.

Halasına etmesi gereken teşekkürlerin arttığını fark eden Ayşe ilk fırsatta ona bir teşekkür hediyesi almayı kafasında bir yerlere not edip kendini yatağa bıraktı.

Uykuya teslim olmadan önce kendi kendine"Yeni hayatıma hoş geldim"diye mırıldandı.