17
1047 Words
จอมมารที่ต้องการทำลายชีวิตสตรีที่มีค่ามากต่อชีวิตใครคนหนึ่ง โหยหวนด้วยความโกรธสุดคณาเมื่อต้องคว้าน้ำเหลว สะบัดลูกไฟใส่บ้านที่นางเคยอาศัยอยู่ ที่ที่คิดว่าจะใช้เป็นหลุมฝังศพของนางจนกลายเป็นเพลิงโหมกระหน่ำ
เขาคายลูกแก้วที่ซ่อนไว้ในปาก ใช้เปิดทางกลับไปยังมิติของตนเอง เขาต้องกลับไปให้ถึงที่นั่นก่อนที่จะถูกสงสัย และต้องหาทางจัดการสตรีนางนั้นให้เร็วที่สุด
ถ้าไม่มีหนทางให้กำจัดก็ต้องขัดขวางไม่ให้นางกลายเป็นเมียของเขาผู้นั้น เพื่อไม่ให้เขาผู้นั้นมีพลังแฝงเหนือกว่าตน
…………….
ดินแดนมายา
ณ ถ้ำแห่งหนึ่ง
“ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ”
“ซันนี่เป็นอะไร เจ็บตรงไหนบอกเจี่ยสิ” เหม่ยลี่ลนลานเพราะเป็นห่วงหลานชายที่ร้องไห้งอแงมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ซันนี่เจ็บ เจ็บตรงนี้” เด็กชายวัยสองขวบเศษชี้แถว ๆ หน้าอกพร้อมน้ำตา “เจี่ยเจีย ซันเจ็บ”
“ทำไมถึงเจ็บได้ล่ะ..” หรือเป็นเพราะทะลุมิติมา แต่ทำไมเธอไม่เป็นอะไรเลยล่ะ หรือว่าเขาได้รับบาดเจ็บ คิดดังนั้นก็รีบถกเสื้อเพื่อตรวจดูร่างกายของหลานชายอย่างละเอียด.. แต่ก็ปกติไร้ร่องรอย “ซันนี่ไปชนอะไรมาหรือเปล่า”
“เจ็บ”
“คนน่ากลัวพวกนั้นทำอะไรหนูหรือเปล่า”
“เจ็บ” เด็กน้อยที่ยังไม่ค่อยเข้าใจคำถามของผู้ใหญ่ได้แต่ร้องว่าเจ็บ ๆ
“แล้วทำไมหนูถึงเจ็บล่ะ” เธอเริ่มกลัวจนน้ำตาคลอเบ้า
เด็กชายที่ยังเด็กนักไม่รู้จะบอกเล่าอาการของตนออกไปได้อย่างไร ได้แต่ขยี้หน้าอกที่อึดอัดมากขึ้นเรื่อย ๆ อ้าปากกว้าง ๆ เพื่อรับอากาศตามสัญชาตญาณ
“เจี่ย..เจีย” แล้วทิ้งตัวลงไปนอนบนพื้น ตาค่อย ๆ เหลือกขึ้น หน้าแดงจัดจนคล้ำ
“ซันนี่! ซันนี่!! คุณคะคุณ ช่วยฉันหน่อยสิคะ ฉันอยากพาหลานไปโรงพยาบาล” เธอหันไปขอความช่วยเหลือจากผู้ช่วยชีวิต น้ำตานองหน้า น้ำเสียงสั่นเครือเริ่มติดขัด ในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ที่นี่ไม่ใช่โลกมนุษย์ในมิติของเจ้า ไม่มีโรงพยาบาลหรอกนะ” ในช่วงครึ่งเดือนที่ไปอาศัยอยู่บนโลกมนุษย์ต่างมิติใบนั้น เวลาที่ว่างจากการสืบเรื่องราวต่าง ๆ เขาจะเยี่ยมชมความแตกต่างระหว่างสองมิติ ศึกษาหาความรู้จากตำรับตำรา และเครื่องมือสื่อสารที่แสนจะก้าวล้ำที่เรียกว่าโทรศัพท์และจากทีวี ได้รับความรู้แปลก ๆ เพิ่มมากมายจนสามารถใช้ชีวิตเป็นมนุษย์โลกใบนั้นเลยก็ว่าได้
แน่นอนว่านอกจากดูทีวี ฟังเพลงอยู่ในห้องของโรงแรมที่มีชาวมายาข้ามมิติไปเป็นเจ้าของแล้ว เรื่องอื่นที่ศึกษาล้วนออกไปทำในช่วงค่ำคืน เพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจของมนุษย์จริงและมนุษย์แฝงที่ปะปนอยู่ไม่น้อย
แต่เขาก็ยังทนกับสภาพแสงแดดมากไม่ได้ จนต้องสวมเสื้อผ้าปกปิดมิดชิดอยู่ตลอดเวลา แต่ที่เด่นที่สุดก็คือสีตาที่ปกติเป็นสีฟ้า และจะซีดจนเป็นสีขาวมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่ออ่อนแรง
“แล้วฉันต้องทำอย่างไร คุณช่วยฉันหน่อยสิคะ”
“ข้าก็อยากช่วย แต่ แค่ก!” เขากระอักเลือดสด ๆ ออกมา แต่ก็รีบเช็ดทิ้งอย่างรวดเร็ว การที่ต้องสู้กับเขาผู้นั้น แล้วยังต้องช่วยให้นางหนีข้ามมิติมาไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ สำหรับร่างกายที่อ่อนแอของเขา ตอนนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงพอจะช่วยเหลือเด็กคนนี้หรอก
ถ้าไม่ได้รับพลังชีวิตจากนางมาช่วย อีกไม่นานเขาก็ต้องทำลายตัวเอง เพราะถ้าไม่ทำจะถูกพลังปีศาจครอบงำแบบสมบูรณ์ และเขาจะกลายเป็นเทพปีศาจที่แสนชั่วร้าย แม้แต่นางก็จะกลายเป็นอาหารของเขา เขาสัมผัสถึงความรู้สึกที่ซ่อนลึกอยู่ในจิตใจนี้ได้
“คุณ! ซันนี่!..” ยังไม่ทันได้อ้าปากถามอาการเขา หลานชายของเธอก็ดิ้นพล่าน กระตุกแรง ๆ ไม่กี่ทีก็นิ่งสนิทไป “ซันนี่เป็นอะไร!! ซันนี่!! เจี่ยกลัวนะ อย่าเป็นแบบนี้สิ ซั่นนี่!” ร้องไห้คร่ำครวญด้วยความหวาดกลัว กอดร่างเล็ก ๆ ไว้ปานใจจะขาด “ซันนี่ตื่นสิ เจี่ยกลัวนะ ซันนี่ ซันนี่ตื่นสิลูก ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ ซันนี่อย่าทิ้งเจี่ยไปแบบนี้สิ เจี่ยไม่มีใครแล้ว ตื่นมาอยู่กับเจี่ยก่อนนะซันนี่”
เสียงร้องไห้โหยหวนแทบขาดใจของนาง ทำให้บุรุษในชุดผาวรู้สึกเจ็บปวดตามนางไปอีกคน
“กูเหนี่ยง เหม่ยลี่กูเหนี่ยง” จับบ่าบอบบางที่สั่นกระเพื่อมของนาง มองใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่หันมา “ถ้ายังพอมีทางช่วยเขา..แต่เจ้าต้องเสียสละตัวเองให้ข้า เจ้าจะยอมหรือไม่”
“ยอม ฉันยอมทุกอย่าง เชิญคุณเอาชีวิตฉันไปแทนเขาได้เลย”
“ถ้าข้าเอาชีวิตของเจ้ามาแทน แล้วมันจะมีความหมายอะไรเมื่อเขาฟื้นขึ้นมา”
“แล้วคุณต้องการอะไร ขา แขน ดวงตา ท่านเอาไปเลยอย่างละข้าง เก็บอีกข้างไว้ให้ฉันมีชีวิตเลี้ยงดูเขาได้ก็พอ”
“ข้าไม่ต้องการ ข้าขอแค่เรือนร่างของเจ้าเท่านั้น แต่มันต้องเป็นไปด้วยความเต็มใจของเจ้า เจ้ายอมได้ไหม”
“ยอม ข้ายอม ท่านรีบช่วยเขาเถอะ” รับปากอย่างไม่ลังเล เพราะตอนนี้หลานชายของเธอไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว อย่าว่าแต่เป็นของเขาเลย ตายแทนเขานางก็ยอมได้ แต่ต้องได้เห็นหลานชายฟื้นขึ้นมาก่อน
“รับปากแล้วถือว่าเป็นคำสัญญาตลอดชีวิต เมื่อใดที่เจ้าคิดคดทรยศต่อข้า ความตายจะพรากเด็กคนนี้ไปอีก เจ้ายอมรับได้หรือไม่”
“ได้!” ตะโกนใส่หน้าเขาทั้งน้ำตา โมโหที่เขามัวแต่ชักช้าร่ำไร ไม่ยอมช่วยเหลือสักที “ต่อให้ต้องทนทุกข์ทรมานเพียงใดฉันก็จะไม่ทรยศคุณ พอใจหรือยัง ถ้าพอใจแล้วก็รีบช่วยเขาสักทีเถอะ”
- Writer
