I saw mommy. She's wearing a white dress and a nice sandals. Her smile is so pretty and contagious, I can't help but to smile back. "Justina?" Isang marahang haplos ang naramdaman ko sa may uluhan ko kasunod ng malambing na boses.
Nagmulat ako at ang nag-aalalang mukha ni Manang ang bumungad sa akin. "Ano ang masakit? Bakit ka umiiyak?"
I looked at her and suddenly felt the urge to hug her so I did it. I cried on her shoulder for some reason. I don't know. I just wanna cry. Parang sa isang iglap, naramdaman ko lahat ng lungkot sa buong mundo.
"Shh... ayos lang iyan, hmm?" Hinagod ni Manang ang likod ko na siyang lalong nagpaiyak sa akin. "Natakot ka ba sa aksidente, hmm?"
Umiling ako. Ni katiting na takot ay wala nga akong naramdaman. It's just that, I suddenly remembered mom's bloody
