Chapter 3
1099 Words
BS#4 TP CHAPTER 3
KATYA POV
“Mabuti naman at gising kana! Mukhang nasarapan ka sa ginawa ko sa ‘yo kanina?” Aniya, habang naglalakad papalapit sa akin. Mas lalo ko namang isiniksik ang aking sarili sa pader dahil sa takot ko sa kanya.
Pinili ko rin ang manahimik kahit na hindi totoo ang kanyang sinabi. Aaminin ko nagkagusto ako sa kanya, pero alam ko naman na malabo niya akong patulan. P-pero kanina…. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak niya, kung bakit niya ako ginah*sa. Muling pumatak ang aking mga luha habang naalala ang ginawa niya sa akin.
Sa buong buhay ko, iniingat-ingatan ko ang p********e ko, dahil gusto kong ibigay lang ito sa lalaking magiging asawa ko, pero ngayon… paano na?
“Mukhang nananahimik ka? May plano kabang tumakas?” Napa-igik ako habang hinila niya ang aking buhok para mapa-angat ang mukha ko sa kanya.
“H-hindi po Sir..” Nanginginig kong sagot sa kanya.
“Alam mo, ‘wag mo nang balakin na tumakas, dahil kung makalabas ka man ditto. Sisiguraduhin kung isang malamig na bangkay kana.” Wika niya habang binitawan ako kaya hindi ko mapigilan ang mapa-hagulgol.
Nang makita ko rin na naglalakad siya papalabas ng pinto ay niyakap ko ang aking sarili. Pilit akong ngumiti habang patuloy na naglalandas ang aking mga luha sa aking mga mata.
“Ang malas mo talaga Katya! Inabanduna kana nga ng mga magulang mo… at ito ka pa ngayon.. naghihintay kung kailan nila hahatulan ang buhay mo…” Agad kong tinakpan ang aking bibig para hindi marinig ni Sir Nico ang aking hikbi. Baka kasi lalo siyang magalit sa akin.
“Isuot mo ‘to!” Napatingin ako sa hinagis niyang daster at dali-daling isunuot ito.
“Maamo ka naman pala. Alam mo sayang ka rin, pero pwede pa naman kitang paglaruan.” Ngising wika niya sa akin, kaya mabilis akong nag-yuko.
Ramdam ko ang bigat ng aking mga mata, dahil sa kaiiyak ko simula noong dinala nila ako rito. Alam ko naman na hindi na ako makakawala pa at hindi na rin nila ako pakakawalan pa. kilala ko ang mga Miller. Sa tagal kong nag-trabaho sa kumpanya nila. Alam ko kung paano sila magalit.
“Ang bobo mo talaga Katya!” Hindi ko mapigilan ang aking sarili na pukpukin ang aking ulo, dahil sa katangahan na ginawa ko.
Bakit ba kasi napakamatulungin ko? Kaya talaga lagi akong napapahamak. Hindi ko mapigilan na mapangisi habang napatingin ako sa kisame.
Siguro kung aabutan pa ako ng isang buwan dito ay maging baliw na ako.
Napasiksik akong muli sa gilid ng bigla nalang bumukas ang pinto. Baka kasi si Sir Nico na naman ito o ‘di kaya si Sir Caleb.
“Kumain kana.” Nag-angat ako ng aking mukha at nakitang isa sa kanilang tauhan ang narito.
“Kuya… pwede ba akong humingi ng t-tubig?” Tanong ko sa kanya dahil kanina pa ako nauuhaw . Isa pa nakita ko kasi na wala siyang dalang tubig.
“Maghintay ka d’yan. Itatanong ko lang kay Boss, kung pwede ka ba namin bigyan.” Dahan-dahan naman akong tumango sa kanya.
“Alam mo, sayang din ‘yang ganda mo kung hindi ka naming mapapakinabangan.” Ngisi niyang wika kaya napayakap ako sa aking sarili. Mas lalo rin akong nakaramdam ng takot dahil baka gahasa*n niya rin ako katulad ng ginawa ni Sir Nico sa akin.
“Kaso, baka mapatay ako ni Boss, kaya hayaan na muna kita.” Nanginginig ako ng husto dahil sa sinabi niya. Alam kong hindi ako safe sa lugar na ‘to lalo na at puro lalaki ang bantay ko. Pero siguro kailangan ko nang ihanda ang sarili ko. Dahil alam kong matulad ako sa mga palabas na napanood ko.
Matapos akong kumain at makainom ng tubig ay napahiga ako sa simento. Kahit malamig ang sahig ay tiniis koi to dahil wala naman silang binigay na sapin sa akin. Ayoko rin na humiga sa kama dahil baka magalit si Sir Nico. Ang bilin niya kasi sa akin ay ‘wag akong humiga rito dahil baka madumihan ko.
Naalimpungatan ako nang may nararamdaman akong mga kamay na humaplos sa aking hita.
Mabilis akong napa-upo at inaninag ang taong humaplos sa aking hita.
“Alam mo bang pinaka-ayaw ko ang tanggihan ako.” Asik niya habang hinila ang aking mga paa.
“Sir…” Mahina kong sambit habang napapitlag ako nang hampasin niya ang pader.
“Sir! ‘wag po!!!” Iyak kong sigaw habang lumuhod ako sa kanyang harapan ng bunutin niya ang kanyang baril sa kanyang tagiliran at itutok ito sa akin. Ang akala ko ay handa na akong mamatay. Pero hindi pa pala. Nananaig pa rin ang takot na nararamdaman ko.
“Takot ka?” Malakas siyang humalakhak habang iniwasiwas ang baril na kayang hawak kaya lalo akong nakaramdam ng takot. Takot na baka tamaan ako ng bala nito.
“Ahhhh!!” Malakas kong sigaw ng bigla nalang pumutok ang baril. Patuloy rin na nanginginig ang aking katawan, habang hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Hindi ko alam kung paano at saan ako tatakbo. Lalo na at may kadena ang aking mga paa.
“S-Sir…” Nanginginig ang aking mga kamay habang nasa dibdib koi to.
“’W-wag n’yo po… a-akong p-patayin…” Iyak kong wika sa kanya habang madilim ang kanyang mukha na tumingin sa akin.
“Hubad!!” Malakas niyang sigaw habang sinubukan ko naman na hubarin ang daster ko, pero hindi ko ito mahubad dahil may kadena ang aking mga kamay.
“H-hindi ko po kaya ang maghubad S-Sir…” Nanginginig na wika ko sa kanya habang hindi ko inaalis ang aking paningin sa baril na hawak niya.
“Anong gusto mo? Ako pa ang maghubad sa ‘yo?” Mabilis akong umiling sa kanya dahil sa kanyang sinabi.
Sinikap ko rin na matanggal ang suot ko para hindi siya magalit sa akin.
“Lumapit ka.” Napahinto ako dahil sa kanyang sinabi.
“Isa!” Mabilis akong lumapit sa kaya habang patuloy pa rin akong nanginginig.
“Give me your hand.” Nag-angat ako ng mukha dahil sa kanyang sinabi habang naglalandas ng muli ang aking mga luha.
“Sinaktan kana ba ha? Sinaktan kana?” Aniya habang hinahampas ang aking mukha, kaya mabilis akong umiling sa kanya.
“Hindi pa naman pala. ‘di ba?!” Napa-igik ako nang hawakan niya ng mahigpit ang aking isang braso.
“Hindi ko alam na iyakin ka pala. Ang akala ko pa naman noon ay matapang ka?” Wika niya habang tinanggal ang kadena sa isa kong kamay.
- Writer
