-YUSUF
Ona karşı içimde bir öfke olduğu kadar, aniden alevlenen
bir heyecanda vardı. Kızıyordum evet, hatta kırılıyordum
da ama… Bir yerde yolum yine tuhaf bir şekilde ona
çıkıyordu. Yüzünü görmek istiyordum. Evet yüzünü.
Yanağındaki beni, kıvrık kirpiklerini, kızaran burnunu ve
düşünceliyken farkında dahi olmadan ısırdığı
dudaklarını… Saçlarını da unutamam elbette. Ya kokusu?
Sanki kış ayında baharı getiriyordu burnuma… Bu hali ne
yaparsam yapayım gözümün önünden gitmiyordu. Araba
kullanırken, yemek yerken, çay içerken ve en çokta
uyumak üzere olduğumda… Delirdiğimi düşünmektense
gerçeğini görmeyi tercih ediyordum galiba. Böylelikle
kaçabilecektim. Onunla beraber oldukça, zihnim hayali
bir anını gözümün önüne getirmeyecekti ve ben neden
sürekli onu düşünüyorum d
