ตอน โดนของนอกจนบาน
บาร์ตันสตาร์ทรถยนต์ของอารียา แต่ฝนกลับ ตกหนักกว่าเดิม ลมแรงพัดกิ่งไม้ไหวรุนแรงจนน่ากลัว เสียง ฟ้าผ่าลงใกล้รถอย่างน่าตกใจ อารียาสะดุ้งเฮือกด้วยความหวาดกลัว
“ว้าย! บาร์ตัน!”
บาร์ตันรีบ ปลอบเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม “ไม่เป็นไรครับคุณน้า อากาศแบบนี้ขับรถต่ออันตรายเกินไป” เขาเหลือบมองกระจกข้าง ก่อนจะตัดสินใจ ขับรถเลี้ยวเข้าโรงแรมเก่าๆ ข้างทางที่ดูทรุดโทรมแต่ก็พอมีที่จอดรถ
ทั้งสอง วิ่งฝ่าสายฝนที่เทกระหน่ำเข้าสู่ตัวอาคาร โดยไม่พูดกันซักคำ ราวกับรู้ใจกันว่าสิ่งที่ทำคือทางออกเดียวในสถานการณ์นี้
พอมาถึง ล็อบบี้โรงแรมที่ดูเก่าและมีกลิ่นอับชื้น บาร์ตันก็เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ทันที “ผมขอห้องหนึ่งคืนครับ” เขาบอกพนักงานด้วยสำเนียงปนอังกฤษ ก่อนจะยื่น บัตรเครดิตสีทองให้
อารียาทักท้วงเบาๆ ด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ยังหลงเหลืออยู่ “บาร์ตัน… ไม่ต้องเปิดห้องก็ได้มั้งจ๊ะ เรา นั่งกินกาแ
