ตอน โดนแบล็คเมล์
เช้าวันใหม่มาเยือน มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ สดใส นักศึกษาเดินขวักไขว่ในชุดนักศึกษาที่สะอาดสะอ้าน แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบตัวอาคารทันสมัยสร้างความอบอุ่น
อารียาก้าวลงจากรถด้วยท่าทีที่ควบคุมตัวเองได้ดีกว่าเมื่อวาน เธอสวม เสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีครีมอ่อนที่คอตั้งเล็กน้อย และ กระโปรงทรงสอบสีน้ำตาลเข้มที่ดูเป็นมืออาชีพ เสื้อผ้าที่ประณีตนี้ช่วยปกปิดร่องรอยความบอบช้ำจากเหตุการณ์เมื่อวานไว้ได้มิดชิด แต่ร่องรอยความอ่อนเพลียยังคงปรากฏชัดเจนบนใบหน้า
เธอพยายามเดินให้เป็นปกติที่สุดและตรงไปยังห้องพักอาจารย์ ทว่าขณะที่เดินผ่าน ร้านกาแฟเล็กๆ ใกล้ตึกคณะ เธอก็ต้องชะงัก
“คุณน้าอารียา!”
เสียงทุ้มนุ่มติดสำเนียงต่างชาติทำให้เธอหันไปมอง บาร์ตันหนุ่มฝรั่งยืนอยู่หน้าร้านกาแฟ เขาใน ชุดเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์ดูสดใสราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาโบกมือให้เธอด้วยรอยยิ้มที่หล่อเห
