“Mukhang walang Eman na paparito ngayon.”
Matamlay niyang isinarado ang bintanang nakaharap sa kalsada. Tanging sasakyan ng dalawang tauhan nito ang naroroon. Nakakahiyaan naman niyang magtanong kahit na kaninang binigyan niya ng pagkain ang mga ito. Sa dami ba naman ng niluto niya dapat ay nag-share siya.
Napahugot siya ng malalim na bunting-hininga. Sinimulan niya ang pagsinop sa mesa nang hindi kumakain. Nawalan na siya ng gana. Kung bakit ba naman kasi pangkumbira sa dami ang iniluto niya sa hapunan? Ayaw man niyang isipin, lihim na umaasa ang puso niya na sana nga ay naririto si Eman. Na dumating ito. Nakakatawa siya. Masyado siyang assuming. Feeling ba niya importante siya kay Eman? Ang gaga niya.
Sinimulan niyang iligpit ang mga pagkain at isinilid sa ref. Iinitin na lang niya bu
