Eman felt a stabbing pain on his chest. Looking at his old house, a pool of painful memories rushed through his mind.
Nakatayo siya ngayon sa loob ng bakuran ng dati nilang tahanan ni Tata Cedro. He went here alone. Nagpaiwan si Lara sa bahay ni Darwin.
"Mauna ka na, Eman. Dito na muna ako."
Lara would have been with him at this hour. Pero mabuti na rin at may isa pa siyang gagawin ngayon.
This is a place of bliss and misery. Halos wala nang natirang istruktura maliban sa apat na poste ng bahay na nananatiling nakatayo pa rin.
Mabibigat ang mga hakbang niyang tinungo ang mismong kinabubulagtaan ni Tata Cedro noon.
“We’ve come a long way, Tata Cedro,” usal niya.
Lumuhod siya sa lupa at itinukod doon ang nakabukang palad. Felt like yesterday. The pain, the suffering. Hanggang nga
