เช้าวันต่อมา…
อลิสาลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ในขณะที่ร่างเล็กจะขยับตัวลุกขึ้นนั่งก็ต้องนิ่วหน้าเหยเก มือเรียวกุมขมับส่ายหน้าไปมาเพื่อไล่ความง่วงนอนก่อนจะเผลอครางออกมาเบาๆ
“โอ๊ย! ปวดหัวชะมัด เอ๊ะ?” หญิงสาวอุทานขึ้นด้วยความแปลกใจ ดวงตาเรียวรีเหลียวมองเตียงนอนและสภาพแวดล้อมรอบๆ กายที่แปลกตาอย่างงุนงง ก่อนที่สายตาของเธอจะหันเหลือบไปเห็นร่างสูงของวายุที่กำลังหลับสนิทอยู่บนโซฟาข้างๆ
“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน? แล้วที่นี่มันที่ไหนกันละเนี่ย?” อลิสาบ่นพึมพำกับตนเองพลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน แล้วหญิงสาวก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อจำได้ว่าเธอดื่มจนเมาและเผลอฟุบหลับไปกับโต๊ะ หลังจากนั้นเธอก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นสาวเจ้าก็สบถออกมาด้วยความอับอาย
“โธ่เอ๊ย! ยัยสา เมาไวน์แล้วหลับไม่รู้เรื่องได้ยังไงเนี่ย รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเลยนะ เฮ้อ!” ใบหน้าสวยส่ายหน้าอยางระอา ก่อนจะลุกขึ้นจากเ
