“รังเกียจฉันเหรอ? หึ! สักวันหนึ่งเถอะ ฉันจะรวบหัวรวบหางเธอให้ดิ้นไม่หลุดเลยคอยดู” กฤษดาพูดกับตนเองเสียงเข้ม ดวงตาเรียวรีวาวโรจน์ด้วยความรู้สึกอยากครอบครองเธอและโรงพยาบาลแห่งนี้แต่เพียงผู้เดียว
และในขณะนั้นเองกฤษดาก็สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง เขาก็แอบเห็นร่างสูงของวายุเดินไปยังทิศทางเดียวกันกับอลิสา ด้วยความอยากรู้ชายหนุ่มจึงรีบแอบเดินตามจิตแพทย์หนุ่มเงียบๆ แล้วเขาก็พบว่าวายุกำลังถือเอกสารใบหนึ่งตามอลิสาไป
“ไอ้วายุมันถืออะไรไปให้คุณสากันนะ” กฤษดาพึมพำอย่างสงสัย ว่าแล้วร่างสูงก็แอบสะกดรอยตามวายุไปติดๆ จนกระทั่งถึงลานจอดรถ กฤษดาที่แอบซ่อนตัวอยู่บริเวณมุมตึกแอบสังเกตการณ์ทั้งสองอย่างเงียบๆ
“เอานี่ไป” วายุยื่นเอกสารสีเขียวใบเล็กให้อลิสาที่กำลังจะขึ้นรถ เธอหันมามองเอกสารในมือเขาสลับกับใบหน้าซีดขาวของอีกฝ่ายอย่างงุนงง
“นี่เป็นใบนัดของคุณ ในกรณีของคุณต้องมาพบผมสัปดาห์ละสองครั้ง โดยครั้งต่
