“ฉันมีธุระน่ะ ไว้คราวหน้านะธัญญ่า”
ธัญญาเรศแสดงสีหน้าผิดหวังออกมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินคำปฏิเสธทางอ้อมเหมือนทุกครั้ง แต่แพทยย์สาวก็ยังพยายามฝืนยิ้มและทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร
“ไม่เป็นไรจ้ะ ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็บอกฉันได้เสมอนะ”
วายุพยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงตอบรับ และเมื่อกาแฟของทั้งสองที่สั่งถูกวางบนเคาน์เตอร์ คุณหมอหนุ่มจึงรีบชิงหยิบแก้วกาแฟของตนเองและของโชคชัยเดินออกไปจากร้านทันที
ธัญญาเรศมองตามหลังของอีกฝ่ายอย่างเศร้าๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันไปสั่งกาแฟบ้าง
“ขอแบบที่ผู้ชายใส่แว่นคนนั้นสั่งแก้วนึงค่ะ”
หลังจากทั้งสองเดินออกมาจนถึงหัวมุมของตึกโรงอาหารโรงพยาบาล วายุรีบหันกลับไปมองด้านหลังอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าธัญญาเรศจะไม่ตามเขามาอีก เมื่อแน่ใจแล้วจิตแพทย์หนุ่มก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“นี่แกกลัวยายธัญญ่าจะตามมาขนาดนี้เลยเหรอวะ ก๊ากๆ ฮ่าๆๆๆ” วายุมองโชคชัยตาเขียวปั้ดด้วยความไม่พอใจ เล่นเอาทันตแพทย์รีบหุบปากเสียไม่ได้
“ฉันไม่ได้กลัว แค่ไม่อยากให้เธอเข้ามาใกล้ฉันมากกว่านี้”
“ทำไมวะ สมัยเรียนก็เห็นสนิทกันดีนี่หว่า” โชคชัยขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ฉันมีเหตุผลของฉันก็แล้วกัน” หลังจากวายุพูดจบคุณหมอหนุ่มก็รีบก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ เมื่อเห็นว่าใกล้จะหมดเวลาพักเที่ยงแล้ว เขาจึงตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะรีบเดินจากไป
“หมดเวลาพักแล้ว เจอกันพรุ่งนี้นะเพื่อน”
“เออ!” โชคชัยมองตามหลังวายุพลางยกมือขึ้นเกาหัวงงๆ
“มันมีเหตุผลอะไรซับซ้อนขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
เย็นวันนั้น…
หลังจากที่วายุพูดคุยกับคนไข้รายสุดท้ายของวันเสร็จ คุณหมอหนุ่มก็ถึงกับนั่งหมดแรงด้วยความเหนื่อย เพราะเขากับโชคชัยมัวแต่หลบหน้าธัญญาเรศตอนเวลาพัก จึงทำให้เขาพลาดอาหารกลางวันไปอย่างน่าเสียดาย
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“เชิญครับ” สิ้นคำอนุญาต สมศรีพยาบาลวัยกลางคนที่อยู่หน้าห้องก็เดินเข้ามาพร้อมกับชาคาโมมายด์อุ่นๆ เธอวางแก้วชาบนโต๊ะเบาๆ พร้อมเอ่ยถามวายุด้วยความเป็นห่วง
“วันนี้เจอเคสหนักเยอะหน่อยนะคะหมอวายุ ป้าชงชาคาโมมายด์มาให้ ดื่มสักหน่อยจะได้ช่วยผ่อนคลายนะคะ” วายุลืมตาขึ้น แล้วกล่าวขอบคุณพยาบาลสาววัยกลางคนด้วยน้ำเสียงเรียบเช่นเคย
“ขอบคุณครับป้า” หลังจากจิบชาก็ช่วยให้จิตแพทย์หนุ่มผ่อนคลายมากขึ้น
“ป้ากลับก่อนนะคุณหมอ”
“ครับ สวัสดีครับป้า”
หลังจากเขาดื่มชาจนหมดแก้วแล้วร่างสูงก็เริ่มเก็บข้าวของบนโต๊ะใส่ในลิ้นชักใต้โต๊ะจนเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกจากแผนกไปยังโรงจอดรถของโรงพยาบาล
“เอาล่ะ คืนนี้ก็สู้ๆ” วายุถอดแว่นกรอบหนาของเขาออกแล้วใส่แว่นตาสีดำแทน มือแกร่งเสยผมขึ้นลวกๆ พลางถอดเสื้อกาวน์ออกแล้วโยนไปด้านหลังของเบาะรถ มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวสองสามเม็ดเผยให้เห็นกล้ามที่หน้าอกเล็กน้อย ก่อนจะรีบขับรถออกไปยังสถานที่ทำงานลับสุดยอดของเขาอย่างรวดเร็ว
ติ๊ง!
เสียงข้อความโทรศัพท์ดังขึ้น วายุที่กำลังขับรถอยู่รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่ามาจากเจ้าของร้านก็รีบเปิดอ่านทันที
‘วันนี้มีสี่คิว คุณรดา คุณจิ๊บ คุณโสรยา และคุณลูกเกดขาประจำ’
หลังจากอ่านข้อความ คุณหมอหนุ่มก็เผยรอยยิ้มออกมา วันนี้เขาได้รับแต่ลูกค้าชั้นดีทั้งหมดเลย แถมหนึ่งในนั้นยังเป็นลูกค้าขาประจำของเขาอีกด้วย
“หึๆ วันนี้เจ้าของร้านคงต้องขอบคุณฉันแล้วมั้ง” วายุหัวเราะหึๆ ด้วยความพอใจ ก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งให้รถของเขาแล่นไปถึงที่หมายให้เร็วขึ้น
“รอก่อนนะคุณผู้หญิงสุดสวยทั้งหลาย!” ใบหน้าหล่อเหลาเผยยิ้มร้ายๆ ฉายแววเจ้าเล่ห์
เพียงไม่นานรถเก๋งคันหรูสีดำของวายุก็แล่นเข้ามาจอดในโรงจอดรถของ The Erostic’s ชายหนุ่มดูกระจกเพื่อเซ็ตผมให้เข้าที่ก่อนจะลงจากรถและกดรีโมตล็อครถ
ทันทีที่วายุเดินเข้าร้าน พนักงานที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูต่างพากันยิ้มทักทายชายหนุ่มอย่างเป็นมิตร
“ว่าไงตัวท็อปของร้าน วันนี้มาเร็วไปหน่อยรึเปล่า” หนึ่งในพนักงานเฝ้าหน้าประตูที่กำลังเช็ดกระจกประตูร้านอย่างคล่องแคล่วเอ่ยถาม เล่นเอาวายุหันมามองอีกฝ่ายแล้วเผยรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก
“ฉันอยากมาเตรียมตัวก่อนเจอพวกเจ้ๆ วีไอพีน่ะ คราวที่แล้วเจอเข้าไปแทบจะไม่มีแรงกลับคอนโดฯ เลย วันนี้เลยต้องเตรียมพร้อมนิดนึง” คุณหมอหนุ่มตอบยิ้มๆ พลางขยิบตาเล็กน้อยตามสไตค์โฮสต์มือหนึ่ง ร่างสูงเดินเข้าร้านไปอย่างอารมณ์ดี
พนักงานเฝ้าหน้าประตูมองตามหลังชายหนุ่มแล้วอดชื่นชมไม่ได้ “นี่สิ ตัวท็อปของร้านของจริง!!!”
วายุเดินตรงเข้าไปยังห้องเตรียมตัวโฮสต์พลางผิวปากอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่มือแกร่งกำลังจะบิดลูกบิดประตูเพื่อเปิดออก เขาก็ได้ยินเสียงหอบกระเส่าดังลอดออกมาจากนอกห้อง เล่นเอาวายุชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเอียงใบหูแนบกับประตูห้องเพื่อฟังว่าเป็นเสียงอะไรกันแน่
“อืม อ๊าส์ ตรงนั้นแหละน้องภูผา อ่า โอ้ว ซี๊ด แรงขึ้นอีกนิด…” คุณหมอหนุ่มถึงกับเบิกตาโตด้วยความตกใจ มือหนารีบผลักประตูเข้าไปด้านในอย่างแรง
ทันทีที่ประตูเปิดออกวายุก็ถึงกับผงะ เมื่อเพื่อนร่วมงานของเขากำลังขึ้นคร่อมร่างของหญิงสาววัยกลางคนสุดแซ่บบนโต๊ะแต่งหน้า เมื่อหญิงสาววัยกลางคนหันกลับมาเห็นวายุที่เปิดประตูเข้ามากะทันหัน เธอถึงกับกรี๊ดแตกออกมาด้วยความตกใจ