ทาสสวาทคุณหมอโฮสต์คลับ

ตอนที่ 2/4 คุณหมอวายุ

“เจ้ขอมา ผมก็จัดให้ได้นะครับ” วายุส่งยิ้มหวานละลายหัวใจให้บรรดาสาวๆ ได้กรี๊ดกร๊าดกันอีกรอบ

“วันนี้ผมมีเกมสนุกๆ มาให้พวกคุณเล่นกัน สนใจไหมครับ ”

เหล่าบรรดาสาวๆ ที่ได้ยินดังนั้นต่างพากันยกมือขึ้นกันเป็นพัลวัน “สนใจสิจ๊ะ/สนใจๆ / เจ้เล่นด้วย/ เจ้ด้วย!”

วายุเห็นปฏิกิริยาของแต่ละคนแล้วก็ยิ้มขำ ก่อนจะเริ่มอธิบายถึงรูปแบบและวิธีการเล่น

“วิธีการเล่นเกมนี้คือ…หมุนขวดเหล้าครับ ถ้าปากขวดไปอยู่ที่ใคร ให้คนนั้นดื่มจนหมดแก้ว และถ้าใครเมาก่อน เป็นฝ่ายแพ้และต้องจ่ายค่าเหล้าครับ แต่ถ้าชนะ ผมจะให้จูบตรงไหนก็ได้บนตัวผม โอเคไหมครับทุกคน” วายุชี้ไปบริเวณท่อนบนของร่างกายอันกำยำอย่างยั่วยวน เล่นเอาบรรดาสาวเล็กสาวใหญ่ถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ก่อนจะรีบตอบตกลงกันอย่างรวดเร็ว

“เอาเลยๆ จัดมาได้เลยจ้าน้องวายุสุดหล่อของเจ้ กรี๊ดๆๆๆ”

“บ๋อยๆ วอดก้าสองขวด อ้อ! เอาขวดเหล้าเปล่ามาด้วยนะ” วายุรีบสั่งพนักงานเสิร์ฟที่เดินผ่านมาพอดี เด็กเสิร์ฟรีบพยักหน้ารับคำและเดินจากไป

เพียงไม่นานของที่สั่งก็มาถึง วายุให้สิทธิ์หญิงสาวที่สวมชุดนางกระต่ายเป็นคนหมุนขวดคนแรก เธอจับขวดหมุนอย่างตื่นเต้น และทันทีที่ขวดหยุดหมุน ปากขวดก็หันไปหยุดทางหญิงสาวที่สวมชุดรัดรูปสีแดงอย่างพอดิบพอดี

“อ้าว! คุณรดา ดื่มครับ” วายุรินวอดก้าใส่แก้วช็อตแล้วส่งให้เธออย่างยิ้มๆ หญิงสาวยิ้มตอบก่อนจะรีบกระดกดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว เล่นเอาสาวๆ คนอื่นต่างพากันกรี๊ดกร๊าดกับความเจ๋งของเธอ

“ว้าย! สุดยอดๆ หมุนต่อเลยค่ะ”

“คอยดูนะ ฉันจะต้องได้จูบวายุในค่ำคืนนี้ เฮ้!”

3 ชั่วโมงต่อมา…

กลุ่มแขกสาวๆ วีไอพีของวายุต่างก็พากันกลับ โดยไม่ลืมที่จะทิ้งรอยจูบทั่วร่างกายและทิปก้อนใหญ่ไว้ให้วายุที่เดินมาส่งพวกเธอถึงรถอีกด้วย

“ขอบใจวายุมากๆ เลยน๊า เอื๊อก…แล้วพรุ่งนี้เจ้จามาใหม่ เอื๊อก…อืม” หญิงสาวผมยาวสีทองดัดลอนที่เมามายจากการเล่นเกมดื่มเหล้าโบกมือลาวายุ ก่อนที่คนขับรถของพวกเธอจะช่วยกันประคองบรรดานายหญิงของพวกเขาเข้าไปอยู่ในรถ โดยมีวายุช่วยปิดประตูรถให้และโบกมือลาพวกเธอ

“อ่า…ดีนะพรุ่งนี้เข้าสายได้ ยังมีเวลาได้ทิปอีกเยอะ” วายุจูบปึกธนบัตรสองปึกใหญ่ที่ได้มาจากแขกวีไอพีอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะรีบซุกปึกธนบัตรเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วเดินเข้าร้านเพื่อไปรับแขกวีไอพีกลุ่มอื่นต่อ

และทันทีที่ร่างสูงเดินเข้ามาในร้าน ภูผาชายหนุ่มที่ถูกวายุจับได้ว่ามีอะไรกับลูกค้าเมื่อช่วงหัวค่ำก็เดินเข้ามาดักหน้าเขาพร้อมกับสงกรานต์ วายุเห็นภูผาทำหน้าโกรธเกรี้ยวราวกับจะฆ่าเขาเสียให้ได้แล้วก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา ก่อนเบนสายตาไปยังสงกรานต์ที่ยืนมองเขาอย่างกวนประสาทเต็มที

“วายุ! ไอ้คนจัญไร มึงมันผิดสัญญากับกู!” ภูผาโวยวายเสียงกร้าว พร้อมกับง้างหมัดและชกไปที่ใบหน้าคมของวายุ โชคดีที่วายุเบนตัวหลบได้ทัน จึงเฉียดแค่ใบหูไปเล็กน้อยเท่านั้น ทว่าโชคร้ายที่ร่างของวายุดันไปกระแทกเข้ากับเคาน์เตอร์ชงเหล้าอย่างแรงด้วยเช่นกัน เล่นเอาบรรดาแขกเหรื่อที่นั่งดื่มเหล้าที่เคาน์เตอร์ต่างพากันลุกหนีด้วยความตกใจ

“ไอ้ภูผา เกิดอะไรขึ้น ฉันงงไปหมดแล้วนะ” วายุค่อยๆ ยันตัวขึ้นยืนตรง ทว่าภูผากลับกัดฟันกรอดแล้วรีบย่างสามขุมเข้ามาใกล้เขา ก่อนจะออกแรงกระชากปกเสื้อวายุขึ้นมาอย่างแรง

“กูโดนพี่ชาติไล่ออกแล้ว มึงได้ยินกูไหม? กูโดนไล่ออกเพราะมึง!” ภูผาตะโกนลั่นอย่างโกรธจัด

วายุที่ได้ยินดังนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงง ก่อนที่สายตาของเขาจะเหลือบไปเห็นร่างของสงกรานต์ที่เดินมายืนสมทบด้านหลัง

“แหมๆ เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าแกเป็นคนนิสัยแบบนี้เองนะ วายุ” สงกรานต์พูดพลางยิ้มเยาะอย่างสะใจ

วายุได้ยินดังนั้นเขาก็นึกออกทันทีว่าใครเป็นต้นเหตุ ก่อนจะรีบผลักอกของภูผาออกอย่างแรง

“แกเอาอะไรมาพูด ฉันไม่ได้บอกพี่ชาติสักหน่อย แกอย่ามามั่ว” วายุตอบกลับเสียงหนักแน่น สายตาคมมองไปยังภูผาอย่างแน่วแน่เพื่อหวังให้อีกฝ่ายเชื่อใจ ทว่าภูผากลับส่ายหน้าไปมาราวกับไม่สนใจคำพูดแก้ตัวของเขาแม้แต่น้อย

“มึงเห็นเหตุการณ์อยู่คนเดียว ถ้าไม่ใช่มึงแล้วจะเป็นใครห๊า! ไอ้สารเลว!!!” ภูผาตะโกนใส่หน้าวายุอย่างเกรี้ยวกราด ก่อนง้างหมัดจะชกวายุอีกครั้ง โชคดีที่การ์ดในร้านต่างพากันกรูเข้ามาและล็อคแขนทั้งสองข้างของชายหนุ่มได้ทัน เรื่องชกต่อยจึงไม่เกิดขึ้น

“สร้างความวุ่นวายในร้าน ทำให้ลูกค้าตกใจ ออกไปนอกร้านเดี๋ยวนี้!” หนึ่งในการ์ดของร้านพูดเสียงเข้ม เขาพยักหน้าให้สัญญาณกับการ์ดอีกหนึ่งคนแล้วช่วยกันลากร่างของภูผาออกไปจากร้านทันที

“ปล่อยกู! กูยังเคลียร์กับมันไม่จบ ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!!” ภูผาพยายามสะบัดการจับกุม แต่ก็ไม่ได้ผล เจ้าตัวจึงตะโกนด่าสาปแช่งวายุอีกหลายชุดแทนด้วยความโกรธจัด

“ไอ้วายุ เพราะมึง มึงทำลายอนาคตของกู มึงจำเอาไว้เลยนะ สักวันกูจะกลับมาแก้แค้นมึงให้ได้ คอยดู!” ร่างของภูผาถูกลากออกไปจนถึงนอกร้าน ก่อนที่ประตูของโฮสต์คลับจะปิดลง

วายุมองร่างของภูผาที่ถูกลากออกไปนอกร้านอย่างอึ้งๆ สายตาคมมองไปยังสงกรานต์ที่ยืนดื่มเหล้าที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์อย่างอารมณ์ดี วายุกัดฟันกรอด มือหนากระชากแก้วเหล้าจากมือของอีกฝ่ายแล้วสาดเข้าไปที่ใบหน้าของสงกรานต์อย่างแรง

“ทำแสบนักนะมึง อย่าคิดว่าจะทำอะไรกูได้มากกว่านี้” วายุกัดฟันพูดอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหลังร้านด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

5 นาทีต่อมา…

“อ้าว! แขกหมดแล้วเหรอวายุ” ชาติชายที่นั่งดื่มเหล้าพลางโอบเอวหญิงสาวหน้าตาสะสวยบวกหุ่นสุดสะบึมถามขึ้นด้วยความแปลกใจ

“พี่ชาติไล่ภูผาออกเหรอ?” วายุถามชาติชายเสียงเรียบ เขาพยายามปรับโทนเสียงให้เป็นปกติ ทั้งๆ ที่ภายในใจกำลังลุกเป็นไฟ

ชาติชายได้ยินดังนั้นก็วางแก้วกระแทกกับโต๊ะอย่างแรง “คนไหนทำผิดกฎ มันก็ไม่สมควรที่จะอยู่ที่นี่!”

วายุเห็นท่าทางของญาติผู้พี่แล้วก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ เขาเองก็รู้สึกผิดไม่น้อย แม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรผิดก็ตาม

“วันนี้ผมเหนื่อยแล้ว ยังไงผมขอกลับก่อนละกัน แล้วพรุ่งนี้จะมาใหม่” ร่างสูงเอ่ยเท้านั้นแล้วรีบออกจากห้องไปทันที

“อ้าวเฮ้ย! แล้วลูกค้าคนอื่นๆ ล่ะ เฮ้อ! วันนี้มันเป็นอะไรกันวะ ทำไมแต่ละคนแม่งไม่ได้ดั่งใจเลยสักอย่าง” ชาติชายบ่นอุบ ก่อนจะรินเหล้าใส่แก้วแล้วกระดกดื่มรวดเดียวหมด