ทาสสวาทคุณหมอโฮสต์คลับ

ตอนที่ 2/2 คุณหมอวายุ

“กรี๊ดดด ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต!!!!” ชายหนุ่มที่ชื่อภูผาเองก็ตกใจด้วยเช่นกัน เมื่อจู่ๆ โฮสต์ตัวท็อปของร้านมาเห็นเหตุการณ์แบบนี้เข้าพอดี

วายุฉีกยิ้มมุมปากอย่างไม่ถือสาแล้วเดินเข้าไปหาทั้งสองราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ภูผา เรื่องนี้พี่ชาติรู้หรือเปล่า”

โฮสต์หนุ่มชื่อภูผากลอกตาไปมาอย่างคิดไม่ตก มือหนาพนมมือไหว้วายุที่ยืนตีหน้านิ่งอย่างร้องขอ

“อย่าบอกพี่ชาติเลยนะวายุ ถือว่าฉันขอร้องล่ะ ไม่อย่างนั้นพี่ชาติเล่นฉันตายแน่ๆ เลย”

วายุมองเพื่อนร่วมงานที่เขย่าแขนตนอย่างปลงๆ ก่อนที่สายตาของชายหนุ่มจะเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์

“ได้สิ แต่ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน…”

อีกฝ่ายเมื่อได้ยินดังนั้นก็ตาโตทันทีด้วยความสนใจก่อนที่จะพยักหน้าขึ้นเป็นเชิงตกลงอย่างไม่ต้องสงสัย

“ฉันยอมทำทุกอย่างเลย แกอยากได้อะไรฉันจะให้แกหมด ขอแค่อย่าให้พี่ชาติรู้ก็พอ”

วายุได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจพลางกระซิบข้างใบหูภูผาเสียงเบา “ยกแขกวีไอพีของแกคืนนี้ให้ฉันทั้งหมด!!!”

หลังจากทั้งสองทำข้อตกลงกันเรียบร้อยแล้ว วายุก็เดินออกจากห้องเตรียมตัวโฮสต์ไปอย่างอารมณ์ดี ทว่าสายตาของภูผาที่จ้องมองตามหลังของวายุกลับไม่เป็นเช่นนั้น ภูผากำหมัดแน่นก่อนจะกระแทกลงกับโต๊ะแรงๆ ด้วยความเดือดดาล

“โธ่เว้ย! ไอ้วายุ! ไอ้คนเจ้าเล่ห์! ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!”

ในขณะที่ภูผากำลังอาละวาดอยู่ภายในห้องอย่างเกรี้ยวกราด สายตาปริศนาคู่หนึ่งที่บังเอิญผ่านมาเห็นเหตุการณ์เข้าพลันยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ ก่อนจะเดินออกไปเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัยตน

วายุเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีไปจนกระทั่งถึงห้องทำงานของเจ้าของร้าน ร่างสูงยืนนิ่งอยู่ครู่นึงก่อนจะเคาะประตูเบาๆ สองสามที

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“พี่ชาติครับ ผมวายุครับ”

ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ ที่กำลังเคลียร์บัญชีทางร้านอยู่ถึงกับหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของวายุ เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นพร้อมกับตะโกนเสียงเข้ม

“เข้ามาสิ!”

สิ้นเสียงคำอนุญาตร่างสูงของคุณหมอหนุ่มจึงรีบเปิดประตูเข้าไปด้านในพลางยกมือไหว้ชาติชายอย่างอ่อนน้อม ชาติชายเงยหน้าขึ้นมองเขาเล็กน้อย ก่อนจะละสายตาจากบัญชีร้านหน้าคอมพิวเตอร์แล้วจุดบุหรี่ขึ้นสูบเพื่อผ่อนคลาย

“มีธุระอะไรถึงมาห้องฉันล่ะ” ชาติชายพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก สายตาหรี่มองใบหน้าวายุด้วยความสงสัย

“ผมก็แค่อยากมาตากแอร์ที่ห้องทำงานของพี่บ้าง ขออยู่นี่จนกว่าจะเปิดร้านก็แล้วกัน” วายุตอบเลี่ยงๆ พลางเอนหลังพิงกับโซฟาสีดำแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า

ชาติชายมองใบหน้าของญาติผู้น้องพลางส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะรินว้อดก้าใส่แก้วช็อตใบเล็กส่งให้

“เอ้า เผื่อจะซู่ซ่าขึ้นมาบ้าง”

วายุลืมตาขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงแก้วกระทบกับโต๊ะ เขามองชาติชายที่ยังคงสูบบุหรี่ด้วยท่าทางเอื่อยๆ ก่อนจะหยิบแก้วว้อดก้าขึ้นมากระดกรวดเดียวจนหมด

“อ้า ชื่นใจดีชะมัด ผมของีบแป๊บนึงนะพี่ วันนี้ผมเจอแต่เคสหนักๆ ถึงเวลาแล้วปลุกด้วยล่ะ” วายุโบกมือไปมาด้วยความอ่อนล้าก่อนจะหลับตาลงเพราะอ่อนเพลีย

ชาติชายเห็นท่าทางของญาติผู้น้องแล้วก็หัวเราะหึๆ ก่อนจะดับบุหรี่บนที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะและเดินกลับไปนั่งทำงานต่อเงียบๆ

เมื่อใกล้เวลาเปิดร้าน ชาติชายเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารและบิลต่างๆ แล้วตะโกนเรียกวายุเสียงดัง

“วายุ! ใกล้เวลาเปิดร้านแล้วโว้ย!”

วายุที่ได้ยินเสียงเรียกของญาติผู้พี่ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เขาสะบัดคอไปมาเบาๆ พลางบิดขี้เกียจเล็กน้อยเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่น ก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นขนาดเล็กในห้องแล้วหยิบเบียร์ขึ้นมาหนึ่งกระป๋องแล้วกระดกจนหมด

“อ้า…สดชื่นจริงๆ ขอบคุณนะพี่ ผมจะไปเตรียมตัวก่อนล่ะ วันนี้ผมพร้อมเอาใจสาวๆ เต็มที่ครับ” วายุหันมาขยิบตาให้ชาติชายเล็กน้อยแล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

ชาติชายมองตามหลังของญาติผู้น้องพลางยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อไป

วายุรีบเดินไปที่ห้องน้ำของเหล่าโฮสต์เพื่อแต่งตัวรอรับแขกวีไอพีคืนนี้ ก่อนที่สายตาคมจะหันไปเห็นชายหนุ่มหน้าตี๋ตัดผมทรงอันเดอร์คัตเป็นลวดลายเท่ห์แหวกแนวเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ เขา

“ได้ข่าวว่าคืนนี้แกมีแต่แขกวีไอพีหลายคนเลยนี่” ชายหนุ่มหน้าตี๋หันมาพูดกับวายุพลางยิ้มมุมปากอย่างมีจุดประสงค์ ก่อนที่จะหันไปเซ็ตผมของเขาให้เข้าที่

“อืม ใช่ เป็นปกติของฉันอยู่แล้วนี่” วายุตอบกลับเสียงเรียบ เขารู้ดีว่าการที่เพื่อนร่วมงานหน้าตี๋ที่ควบตำแหน่งเป็นอันดับสองของโฮสต์คลับเดินเข้ามาคุยกับเขานั้นมันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ

“งั้นเหรอ? แต่ฉันว่าฉันเห็นเจ้าภูผาในห้องแต่งตัวเมื่อเย็นนี้นะ เอ…อยู่กับใครน้า” หนุ่มหน้าตี๋แกล้งลากเสียงยาวอย่างยียวน

วายุได้แต่นิ่งเงียบพยายามควบคุมสายตาให้นิ่งและไม่ทำตัวน่าสงสัย แม้ในใจจะเต้นรัวๆ ตัวความกังวล

“แกเห็นอะไรอีก” วายุถามกลับเสียงขุ่น ภายในใจเขาอยากจะกระโดดชกหน้าไอ้หมอนี่ใจแทบขาด

“โอ๊ะโอ ไม่ยอมรับง่ายๆ ด้วยแฮะ อืม…ฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าพี่ชาติรู้เรื่องนี้เข้า คนที่จะถูกไล่ออกคนต่อไปควรจะเป็นใครกันน๊า…” อีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามาใกล้วายุพลางลากเสียงยาวอย่างกวนประสาท วายุได้แต่กัดฟันกรอดก่อนที่จะผลักอกของเพื่อนร่วมงานอย่างแรง