ร้านส้มตำหน้ามหาวิทยาลัย ร้านโปรดของมัดหมี่
“คุณป๋านั่งได้ใช่ไหมค่ะ ร้านพัดลม ไม่ใช่ร้านแอร์”มัดหมี่ถามออกมาอย่างเป็นห่วงพี่
“ได้ เราเลือกที่นั่งได้เลย”
“อะเค ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย”มัดหมี่บอกออกมาแล้วจูงมือพี่ไปนั่งที่โต๊ะอย่างลืมตัว
“นี่ค่ะ เมนู คุณป๋า อยากกินอะไรคะ”มัดหมี่ถามพี่ออกมาอย่างอารมณ์ดี
“แหม่ พอจะได้กินของที่ชอบ อารมณ์ดีขนาดนั้นเลย” มาวินแซวออกมา พร้อมกับมองน้องยิ้มๆ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องแซวเลย พี่อยากกินอะไรคะ”
“อืม น่ากินทุกอย่างเลยอ่า หนูเลือกเลย พี่กินได้หมด”
“เอางั้นนะคะ”
“ครับ เอาตามนั้นแหละ” เมื่อสิ้นสุดเสียงของพี่ มัดหมี่ลงมือเขียนสั่งอาหารอย่างคล่องแคล่ว
“น้ำค่ะ”เมื่อมัดหมี่เดินเอารายการอาหารที่เขียนสั่งไปส่ง เธอเดินกลับมาพร้อมแก้วนำ้อัดลมแก้วโอ่ง 2 แก้ว สำหรับพี่ 1 แก้ว และของเธอ 1 แก้ว
“หืม ชื่นใจ” มาวินดูดน้ำโค้ก แล้วบอกออกมากับน้อง
“วันนี้ร้อนมากเลยอ่า
