ซุปตาร์พร้อมรัก นักศึกษาพร้อมร้าย

บทที่ 10 น้องจากน้องกับแม่ เรานี่แหละคนแรก

มัดหมี่กดโทรศัพท์หาเพื่อนรักอย่างคิดถึงในตอนค่ำ

"ฮัลโล มัดหมี่ คิดถึงจังเลย"ปุยฝ้ายกรอกเสียงใสไปตามสาย เมื่อรับโทรศัพท์ของมัดหมี่

"คิดถึงเหมือนกันแก เป็นไงบ้าง"มัดหมี่ถามเพื่อนรักอย่างคิดถึงและเป็นห่วง ต่างคนต่างแยกไปฝึกงาน ปกติต้องเจอกันทุกวัน

"แหะ ก็ดีนะ"ปุยฝ้ายตอบเพื่อนรัก

"ยังไง ไหนเล่า ถ้าแกตอบแบบนี้คือต้องมีอะไรสักอย่าง เล่ามา"มัดหมี่ถามเพื่อนรักอย่างรู้ทัน

"แหะ แกรู้ทันตลอดเลยอ่า"ปุยฝ้ายอ่อมแอ่มตอบเพื่อนรัก

"มาค่ะฉันรอฟัง"มัดหมี่บอกเพื่อนรัก

"แหะ คือว่าพี่วาโยอะ มาขอฉันคบเป็นแฟนเมื่อวาน แล้วฉันก็ตอบตกลงอ่าแก"ปุยฝ้ายบอกเพื่อนรัก

"อร้ายยยยยยย แกฉันดีใจด้วยนะ อร้ายยยยย ฟินอะแก"มัดหมี่พูดออกมาอย่างยินดี

"แหะ แกเป็นแฟนคลับพี่วาโย แกไม่โกรธฉันเหรอ"ปุยฝ้ายถามเพื่อนรักอย่างแคร์ความรู้สึกของเพื่อน

"โกรธบ้าโกรธบออะไร ฉันเป็นแฟนคลับ ไม่ใช่เจ้าชีวิตของเค้ายะ ดีใจมากๆเลยอ่า งื้อออ ฟินอ่า"มัดหมี่พูดออกมาอย่างชอบใจ

"พี่ก็ว่าหายไปไหนทำอะไรอยู่ครับ"เสียงวาโยแทรกเข้ามาในโทรศัพท์

"อุ๊ย แค่นี้แหละแก ฉันวางละ บ๊าย"มัดหมี่บอกเพื่อนรักละวางสาย เธอนั่งมองโทรศัพท์ยิ้มๆ

"มีข่าวดีอะไรกันนะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว" มาวินที่เดินมาตามเธอไปนั่งลานหน้าบ้านด้านนอกถามออกมา

"ออ เพื่อนหนูมีแฟนแล้วนะคะ เลยดีใจกับเพื่อน"มัดหมี่บอกพี่ออกมาตามตรง

"อืม เพื่อนเราก็มีแฟนแล้วอ่า แล้วเมื่อไหร่ เราจะเป็นแฟนของพี่ละครับ" มาวินถามออกมาบ้าง

"ตามไปหน้าบ้านใช่ไหมคะ ไปค่ะ" มัดหมี่ไม่ตอบแต่เดินออกมาหน้าบ้าน บริเวรที่คนของบ้านพักมาย่างของให้ มาวินมองตามน้องยิ้มๆ

"ไอ้มาวินเอ้ย มึงมาถึงจุดนี้ได้ยังไง มึงเป็นดาราดัง แต่ตามจีบผู้หญิงธรรมดาต้อยๆ แถมเธอยังเล่นตัวอีก" มาวินบ่นกับตัวเอง แล้วเดินตามน้องออกจากตัวบ้านไปยังหน้าบ้านจุดที่คนของบ้านพักกำลังย่างอาหารทะเลให้

"อากาศดีจังนะคะ อยากมาเที่ยวกับเพื่อนเหมือนกันเนอะ มาหลายๆคน คงสนุกดีนะคะ" มัดหมี่หันหน้ามามองพี่ เธอพูดกับพี่แล้วยิ้มบางๆ

"เอาไว้ พี่ชวนเพื่อนของพี่ เราชวนเพื่อนของเรา แล้วเรามาเที่ยวด้วยกันเมื่อมีโอกาสที่เหมาะสมดีไหมครับ" มาวินถามน้องออกมา

"ค่ะ" มัดหมี่ได้ได้ปฏิเสธพี่เหมือนทุกครั้ง เธอตอบรับออกมาแล้วก็ยิ้มให้พี่

สวย มาวินมองมัดหมี่แล้วคิดแบบนั้น

"กุ้งกับปลาหมึกได้แล้วครับคุณ" คนงานของทางบ้านพัก ยกอาหารมาให้

"ขอบคุณครับ" มาวินบอกออกมาอย่างสุภาพ ก่อนจะแกะกุ้งใส่จานให้มัดหมี่

"ขอบคุณค่ะ" มัดหมี่ยกมือไหว้พี่ แล้วเธอเองก็มองหน้าพี่ที่กำลังก้มหน้าก้มตา ตั้งใจแกะกุ้งให้เธอ รู้สึกดีจัง มัดหมี่คิดในใจแบบนั้น

"อะไรหรือเปล่าครับ"มาวินที่เงยหน้ามา เห็นน้องที่มองเขาอยู่พอดี เลยถามออกมาอย่างแปลกใจ

"เปล่าค่ะ แค่กำลังคิดว่า ซุปตาร์มาวินคนนี้เนี่ยทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่าคะ" มัดหมี่ถามออกมาตามตรง อย่างที่เธอสงสัย

มาวินนิ่งคิดไปพักนึงก่อนจะตอบ

"ไม่เคยนะครับ น้องจากแกะให้ไอ้เจ้าเม็ดทรายน้องสาว แล้วก็คุณแม่ของพี่ ก็เรานี่แหละเป็นคนแรก"

มัดหมี่มองหน้าพี่อย่างไม่อยากเชื่อ เพราะเธอคิดไปว่า แล้วแฟนคนเก่าของพี่ละ

"ส่วนแฟนเก่าพี่ พวกเธอแกะให้พี่กันทั้งนั้น" มาวินตอบ ราวกับได้ยินคำถามในใจของมัดหมี่

มัดหมี่ไม่พูดอะไร หยิบกุ้งจิ้มซีฟู๊ดส่งเข้าปากตัวเอง แล้วก็เคี้ยวตุ้ยๆ

"อร่อยไหม" มาวินถามออกมาอย่างเอ็นดู

"อืม เนื้อหวานสดมากค่ะ พี่ชิมดู" ว่าแล้วมัดหมี่ ก็เอากุ้งจิ้มซีฟู๊ดส่งใส่ปากของพี่บ้าง

"อืม หวาน มีคนป้อนมันหวานแบบนี้นี่เอง" มาวินบอกออกมาแล้วยิ้มสื่อความหมาย นัยตาแพรวพราว

"พี่แกะให้หนูหรอกน่า หนูถึงป้อน" มัดหมี่รีบบอกออกมา

"พี่ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ เรานะคิดอะไร"

"หนูก็ไม่ได้คิดอะไร พี่รีบๆแกะเลย จะได้กินเองสักกะที" มัดหมี่บอกออกมา

"หอยหวาน หอยแครง ปูม้า ได้แล้วครับ " ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะเถียงกันไปมากกว่านี้ คนของทางบ้านพัก เดินเอาของที่ย่างแล้วมาให้

"ขอบคุณมากครับพวกพี่กลับไปพักผ่อนกันเถอะ"มาวินบอกคนงาน

"ครับ คุณคุณ ทานแล้ววางไว้ได้เลยนะครับ เดี๋ยวตอนเช้า พวกเรามาเก็บให้" คนงานกล่าวแล้วเดินกลับไป

มาวินแกะกุ้งเสร็จแล้ว เดินไปล้างมือ แล้วเดินเข้าไปหยิบเบียร์ที่แช่ไว้ในตู้เย็นออกมา พร้อมกับแก้ว 2 ใบ

"กินเป็นเพื่อนพี่หน่อย" มาวินเทเบียร์ใส่แก้วให้มัดหมี่

"คราวที่แล้วคอกเทล ก็ยังเมาขนาดนั้น รอบนี้ให้กินเบียร์พี่คิดจะมอมป่ะเนี่ย" มัดหมี่พูดเล่นออกมา

"อืม คิด"

"หะ"

"เปล่า บอกว่าไม่คิด แต่เบียร์มันทำให้ กินอาหารอร่อยขึ้น ไม่เชื่อลองสิ" มาวินบอกออกมาแล้วนั่งลงข้างๆมัดหมี่

มัดหมี่มองหน้าพี่ ก่อนจะค่อยๆจิบเบียร์เย็นๆในแก้ว

"อือ ขมอะ" มัดหมี่บ่นออกมา แล้วหยิบกุ้งมาจิ้มน้ำจิ้มกินต่อ

"เป็นไง" มาวินพูดออกมาเมื่อเห็นน้องทำหน้าประหลาดใจ

"อร่อยขึ้นจริงแหะ" มัดหมี่บอกออกมาอย่างเปิดประสบการณ์ให้ และหลังจากนั้น เธอก็กระดกเบียร์ไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้ตัว

"อืม อร่อยอะ อากาศก็ดี อาหารก็ดี มาฮีลใจอย่างที่พี่บอกจริงๆนั้นแหละ" มัดหมี่ที่เริ่มเมาแล้วบอกกับมาวินออกมาพร้อมกับแก้มสองข้างที่แดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอร์

"เด็กเมาแล้วสินะ"มาวินบอกออกมาอย่างเอ็นดู

"อืม ไม่ได้เมา เอาอะไรมาพูด" มัดหมี่บอกออกมาแล้วหัวเราะ

"หึ นี่นะเหรอไม่เมา ยัยโก๊ะเอ้ย"

"อือ ไม่ต้องมาพูดเลย พี่อะนะ จะมาจีบหนู หืม ใครจะไปรู้ว่าจะมาหลอกไหม หนูไม่บอกง่ายๆหรอก ว่าจะตกลงเป็นแฟนพี่ ขอดูไปก่อนแล้วกานนนน ถ้าพี่อยากเป็นแฟนหนูพี่ก้อต้องงงงงงงงงงง" มัดหมี่พูดเสียงยานแล้วนั่งหลับไป

"เห้ย ยัยตัวแสบ พูดให้พี่อยากรู้ แล้วก็หลับใส่พี่เนี่ยนะ" มาวินบอกออกมาแล้วหัวเราะ ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปภายในตัวบ้านเพื่อพาน้องชำระล้างร่างกาย